Shihigumen Savva (Ostapenko): biografia, zdjęcia i ciekawe fakty

Jednym z najbardziej znanych starszych, służących w klasztorze Pskov-Pechersky, był ojciec Sawa Ostapenko. To właśnie ten człowiek stał się wzorem nadziei. Jego związek z Bogiem i miłość do innych przyciąga wielu ludzi, którzy szukają mądrych rad, wsparcia i kogoś, kto by im był szczery.

W szczególności cechy te były ważne w dwudziestym wieku. W tym okresie ludzie utracili kontakt z Wszechmogącym. Władze zakazywały takiej inicjatywy, ale serce mężczyzny zażądało obecności duchowego błogosławieństwa, czego dowodem był pisarz Savva Ostapenko. Zdjęcia, ciekawostki, ścieżka duchowa i niespokojne życie mnicha zostaną przedstawione w tym artykule.

Narodziny i dzieciństwo

Nikolai Mikhailovich Ostapenko urodził się 11 listopada 1898 roku. Mała Kolya wychowała się w chrześcijańskiej rodzinie. Rodzice (Michael i Catherine) od dzieciństwa opowiadali mu o Bogu i nauczali się modlić.

Ludzie żyli w doskonałej harmonii, wierzyli w Boga i szczerze się modlili. Oprócz Mikołaja, w rodzinie wzrosła jeszcze siedem dzieci. Moja mama była bardzo miłą i niezwykle szczerzą osobą. Jej miłość do ludzi była bezgraniczna. Przykładem tego jest fakt, że kobieta mogła dać ostatni posiłek do pytającej osoby starszej. Takie sytuacje ewoluowały wielokrotnie. Ale kobieta szczerze wierzyła, że Pan pomoże swym dzieciom i nie pozostaną głodni. Dziwne, że tak się stało, rodzina była biedna, ale nie musieli głodować. To był prawdziwy cud.

Narodziny snu

Kiedy Nicholas miał sześć lat, rodzice postanowili wysłać dziecko do szkoły w kościele. Nauka była łatwa, chłopiec miał oczywiste zdolności. Dlatego też studia szybko przeciągały je, z każdym dniem coraz większe zainteresowanie. Już z biegiem czasu mały wychowywany chłopiec zaczął służyć kapłanom w kościele, a także śpiewać w chórze. Wszystko to było łatwe, ponieważ miał zdolność i wielkie pragnienie, aby to zrobić. Te lekcje stopniowo przyciągnęły Mikołaja bliżej Boga, zaczął marzyć coraz więcej o służeniu Panu i zrobił wszystko, co niezbędne, aby spełnić jego małą, ale nie dziecięce marzenie.
Nie było zaskoczeniem dla kogokolwiek, że Kolya przyznała, że marzy o byciu mnichem. Ale takie sny nie były jego wiekiem, ponieważ Nikolai był wtedy dość chłopcem. Taki powód dla dorosłych zaskoczył rodziców, ale byli szczęśliwi dla swojego dziecka.

Ciężka sprawa

W jakiś czas zimne dni Kolya podeszła do rzeki, gdzie wpada do lodowej dziury. Naturalnie, woda była lodowata, a chłopak był namoczony na skórę. Ale dzięki Bogu został on uratowany i odesłany do domu tak szybko, jak to możliwe. Niestety, nie można było uniknąć zimna. Do wieczora wzrosła temperatura, z powodu której nie było możliwe zasnąć. W tym delirium Nicholas zobaczył wizję, w której człowiek pojawił się pod postacią księdza iw ciągu kilku minut zdał sobie sprawę, że ten człowiek jest nim. Potem chłopak szybko podjął naprawę i wkrótce wstał.

Edukacja:

Od dnia tej wizji nie minął jeden rok, czas ciągnie się dalej, ale śliczny sen się nie sprawdził. To bardzo zdenerwowało młodego człowieka, ale nie przestał pracować. Ros duchowo, modlił się i pomagał ludziom wokół niego. Wszystko to, w małych krokach, doprowadziło go do jego cennego marzenia.

Ten młody młody człowiek wiedział o Ewangelii prawie w sercu. W szczególności kochał czytać Ewangelię Jana, a w każdej chwili wolnej wziął w ręce tej konkretnej książki.

Już w wieku 13 lat Nikolay zdołał ukończyć szkołę. A w wieku 16 lat został wezwany młody człowiek, aby służyć w armii cesarskiej. Jeśli weźmiemy pod uwagę osiągi, to dzięki jego chronologii dowiesz się, że od 1917 roku Nicholas wszedł do służby w Armii Czerwonej. Pod koniec wojny secesyjnej postanowiłem kontynuować karierę wojskową i wkroczył do wojskowej szkoły technicznej. Po ukończeniu studiów Kolya nabył tytuł sprzętu wojskowego, a nawet poszedł do pracy w nowej specjalności. W 1932 roku Mikołaj postanowił kontynuować studia, więc zapisał się do Moskiewskiego Instytutu Budowlanego, który również ukończył z powodzeniem.

Doświadczenie zawodowe

Pracował jako inżynier budownictwa lądowego, pozostając w tej pozycji do 1945 roku. Pomimo faktu, że przez te wszystkie lata Mikołaj żył w świecie, zwykłym życiu człowieka, nie zapomniał o swoich snach io wiary w Boga. Nie przez cały dzień przestał modlić się, a małe kroki zbliżały się do jego wymarzonego snu.

Już w krótkim czasie Nikolai spotkał się z starszym Illarionem. To on stał się asystentem, mentorem i po prostu człowiekiem na poczĘ … tku drogi duchowej Mikołaja. To Hilarion pomógł zrealizować marzenie.

Faktem jest, że wojna przynosiła wiele żalu. W każdej rodzinie ludzie zmarli. To było ciężkie i bolesne. Wszystkie te boleści zaczęły budzić w człowieku wiarę w Boga.

Ostatnie kroki do monastycyzmu

W wieku 48 lat Nicholas podejmuje dla siebie niezwykle ważną decyzję – aby wejść do seminarium teologicznego. Tam stał się prawdziwym przykładem. Diligence, pracowitość, serdeczne i serdeczne serce – dzięki temu Nicholas stał się najlepszym. Życie duchowe panował w nim, a dzięki takim entuzjazmowi wielu uważało go za dziwne, a nawet próbowało żartować. Ale w razie kłopotów zawsze pobiegli do niego o pomoc. I nigdy nie odmówił i nie popełniał przestępstwa w żartach.

Po zakończeniu seminarium Mikołaj został zaproszony do służby w świątyni, ale marzenia dzieci przybrały się i skierował się do klasztoru. Monastycyzm był rozsądną decyzją, chciał modlić się o pokój i dla każdej osoby indywidualnie. Dla niego było ważne, konieczne dla duszy.

Wreszcie przyszedł do snu: Mikołajowik otrzymał Mikołajowa w Trójcy Świętej Sergiusz Lavra. Początkowo był przyjęty za posłuszeństwo, ale ten okres szybko przeszedł szybko i z powodzeniem. Posłuszeństwo było łatwe, choć były pokusy i wiele więcej. Ale jak możesz zdradzić dziecięce marzenie? Coś, co trwało tak długo, o czym bolało moje serce. Dlatego wszystko poszło w jednym oddechu, a otaczający lud widział to i zrozumiał.

Nowa nazwa to nowe przeznaczenie

Wkrótce wziął śluby zakonne.

Masz nowe imię, nowe życie. A teraz Nicholas mógłby zapomnieć o swym ziemskim imieniu, jest Sową. To dziwne, ale chodziło o to imię, o czym marzyła mała Kolya, a Pan usłyszał jego modlitwy. Od tej chwili Sawa była nierozerwalnie związana z Bogiem.

Życie kapłana w klasztorze nie było łatwe. Spadło mu wiele prób, pokus i tym podobnych. Ojciec nadzorował budowę świątyni, musiał podjąć trudną pracę. Dla takiej staranności i chęci rozwinięcia dano mu inne posłuszeństwo, mianowicie bycie spowiednikiem pielgrzymów.

Ojciec był bardzo uprzejmy, szczerze zaniepokojony otaczającymi go ludźmi, którzy nie rozumieli tego, co robią. Codziennie modlił się o ludzi na świecie, prosił Pana, aby dali im oświecenie umysłu. Próbował wyjaśnić prawdę o każdym grzesznym akcie, nie, nie wyśmiewał się, ale starał się przekazać prawdę z życzliwością.

Prześladowania

Wkrótce stał się hieromonk. Siła modlitwy kapłana była niewiarogodna. Każdego dnia w pobliżu świątyni zgromadziło się coraz więcej ludzi, którzy marzyli o błogosławieństwie Sawy. On kochał próbował usłyszeć wszystkich, dać radę w trudnej sytuacji. Tak więc chwała tego niezwykłego świętego ojca rozeszła się przez miasta. Taka sytuacja nie odpowiadała władzom. Próbowali go grozić, oszczędzać, wiele kłopotów padło mu na głowę. Następnie postanowiono wysłać jak najdalej do ojca Savvy. Tak więc św. Savvy Ostapenko i wsiadł do klasztoru Pskov-Pechersky.

Ale nawet tutaj byli ludzie, którzy nie rozumieli księdza. Miał ciężki czas, wiele cierpienia spadło na jego los. Kochał każdego człowieka. Ale ta miłość była wyjątkowa, dla każdego. Tak więc, tym silniejszym, traktował z całą surowością, próbując wywyższyć duchowość. Ale wobec ludzi duchowych, starszy Savva Ostapenko przemawiał do ludzi, którzy cierpią na dolegliwość.

Instrukcje

Nie lubił słów i był bezużyteczny. Nawet najdłuższa historia może być oparta na kilku sugestiach. Właśnie tego żądał.
Savva napisał ogromną liczbę książek, które mają pomóc osobie przybywać do Boga. Droga nie jest bliska, ciężka i ostro, ale nadal istnieje właściwy luk, a jeśli nie odejdziesz, możesz iść na piękną łąkę, w której dziecko spotka się z Panem. Oto, czego próbował udowodnić swoim własnym przykładem. Jego droga była niezwykle trudna. Przechodził przez wiele rzeczy i pozostał wierny małemu dzieckiem, co stworzyło cud. Do ostatnich dni swojego życia kapłan pozostawał niezadowolony z władz.

W dniu 27 lipca 1980 roku zmarł ojciec Sawa, dzwoniło to dzwonek. W tej chwili obok niego były jego duchowe dzieci, którzy wiedzieli, jak dobry i niewiarogodny był ojciec. Z rękami Pan robił cuda, każdy czuł to. Ten dzień był bolesny dla braci, ale jednocześnie przechodząc przez cały szereg prób i prześladowań, Sawa zasłużyła na odpoczynek w Królestwie Niebieskim. A jego dzieci nadal szczerze się modlą za jego pobyt.

Wielkie dziedzictwo pozostawiło Savvy Ostapenko. Cytaty świętego ojca wciąż pomagają wielu ludziom w znalezieniu właściwego kierunku ścieżki duchowej. Ojciec zawsze prosił o sprawiedliwość, uczciwość i bezinteresowność. Uczył ludzi, aby byli ścisle wobec siebie, ale zachowywali się wobec innych. A jeśli gniew jest przykryty, lepiej zostawić w milczeniu. Wiele nauk dawało schemat Sawy Ostapenko. Biografia świętego ojca nie była prosta, ale trudności te pomagały świętym nie tylko przychodzić do samego Pana, ale także doprowadzić innych do prawdziwej ścieżki.