Królowa Anglii Maria Krwawe: biografia, lata rządu

Maria I Tudor (jej lata życia – 1516-1558) jest angielską królową, znaną jako Maria Bloody. Nie było jej w ojczyźnie żadnego pomnika (tylko w Hiszpanii, gdzie narodził się mąż). Dziś imię tej królowej łączy się przede wszystkim z odwetami. Rzeczywiście, było wiele lat, kiedy tron był Maria Krwawe. Zgodnie z historią jej panowania, wiele książek zostało napisane, a zainteresowanie jej osobowości nie zanika do dziś. Pomimo faktu, że w Anglii dzień śmierci (w tym samym czasie, kiedy Elżbieta I wstąpił na tron) był obchodzony jako święto narodowe, ta kobieta nie była tak okrutna, jak wielu sobie wyobrażało. Po przeczytaniu artykułu zobaczysz.

Rodzice Marii, jej dzieciństwo

Rodzice Marii – angielski król Henryk VIII Tudor i Katarzyna z Aragonii, najmłodsza hiszpańska księżniczka. Dynastia Tudorów w tamtych czasach była jeszcze bardzo młoda, a Henry był tylko drugim władcą Anglii odnoszącym się do niej.

W 1516 r. Królowa Catherine urodziła córkę, Maria, jedyne zdolne do życia dziecko (wcześniej miała kilka nieudanych urodzin). Ojciec dziewczynki był rozczarowany, ale spodziewał się wyglądu w przyszłości spadkobierców. Uwielbiał Mary, nazwał perłą w koronie. Podziwiał twardą i poważną naturę swojej córki. Dziewczyna bardzo płakała. Studiowała ciężko. Nauczyciele nauczyli się języka łacińskiego, angielskiego, muzycznego, greckiego, gry na klawesynu i tańca. Przyszła królowa Maryja Pierwsza Krew była zainteresowana literaturą chrześcijańską. Była bardzo przyciągana opowieściami o starożytnych wojowołowicach i męczarniach.

Kandydaci na mężów

Księżniczka była otoczona dużym apartamentem, odpowiadającym jej stanowisku: personelowi sądowemu, kapelanowi, pokojowi i pielęgniarce, mentorce damy. Po dorastaniu, Maria Bloody zaczęła angażować się w sokolnictwo i jazdę konną. Kłopoty o jej małżeństwie, jak to zwyczaj królów, zaczęły się już w okresie niemowlęctwa. Dziewczyna miała 2 lata, kiedy jej ojciec podpisał kontrakt za zaangażowanie córki z synem Franciszka I, francuskiego Dauphin. Umowa została jednak zakończona. Innym kandydatem na mężów 6-letniej Maryi był Charles V Habsburg, Święty Cesarz Rzymski, który był starszy niż jego oblubienica od 16 lat. Jednak księżniczka nie miała czasu dojrzewać na małżeństwo.

Catherine była nieprzyjemna z Henrym

W 16 roku małżeństwa Henryka VIII, który nadal nie miał dziedziców mężczyzny, postanowił, że jego małżeństwo z Catherine nie jest do przyjęcia dla Boga. Wygląd nieślubnego syna na świecie wskazywał, że to nie Henry, który był odpowiedzialny za to. Sprawa, jak się okazuje, była w jego żonie. Król nazwał swego bęha Henry'ego Fitzroyem. Dał swojemu synowi osiedla, zamki i tytuł książęcy. Henryk jednak nie mógł być następcą, ponieważ legitymizacja dynastii Tudorów była wątpliwa.

Pierwszym współmałżonkiem Katarzyny był książę Walii Artur. Był najstarszym synem założyciela dynastii. Pięć miesięcy po ceremonii ślubnej umarł na gruźlicę. Wtedy Henry VII, zgodnie z sugestią hiszpańskich matchmakers, zgodził się na zaangażowanie Henryka, jego drugiego syna (miał wtedy 11 lat), z Catherine. Małżeństwo powinno być zarejestrowane, gdy osiągną wiek dojrzałości. Spełniając ostatnią wolę swego ojca, w wieku 18 lat Henryk VIII ożenił się z wdową po bracie. Zazwyczaj kościół zabronił małżeństw ściśle związanych. Jednakże, jako wyjątek, potężne osoby otrzymały zgodę na to przez papieża.

Rozwód, nowa żona Henry'ego

A teraz, w 1525 roku, król poprosił papieża o pozwolenie na rozwód. Klemens VII nie zaprzeczył jednak, że nie wyraził zgody. Nakazał tak długo, jak to możliwe, aby opóźnić "sprawę króla". Henry zwrócił się do swojej żony o jego doczesności i grzeszności ich małżeństwa. Poprosił ją o zgodę na rozwód i udał się do klasztoru, ale kobieta odpowiedziała silną odmową. Potem skazała się na bardzo niszczący los – roślinność prowincjonalnych zamków pod nadzorem i separacją od córki. Przez kilka lat "biznes króla" ciągnął dalej. Arcybiskup Canterbury, a także wyznaczony przez Henryka prymas kościoła ostatecznie ogłosił, że małżeństwo jest nieważne. Król poślubił Annę Boleyn, jej ulubioną.

Ogłoszenie Maryi nieślubnej

Następnie Klemens VII postanowił ekskomunikować się z kościoła Henryka. Oświadczył córkę z nowej królowej Elżbiety za niezgodne z prawem. T. Cranber w odpowiedzi na to ogłoszone na zlecenie króla nieślubnego i Mary, córka Katarzyny. Została pozbawiona wszystkich przywilejów, które polegały na dziedziczce.

Henry zostaje głową kościoła anglikańskiego

Parlament w 1534 roku podpisał "Supremacy Act", zgodnie z którym król kierował kościołem anglikańskim. Niektóre dogmaty religii zostały poprawione i zniesione. Więc był kościół anglikański, który był taki, jaki znajdował się pośrodku protestantyzmu i katolicyzmu. Ci, którzy odmówili przyjęcia, zostali uznani za zdrajców i poddawani surowym karom. Od tej pory skonfiskowano mienie należące do Kościoła katolickiego, a opłaty kościoła zaczęły płynąć do królewskiego skarbu.

Przerażenie Maryi

Maria Krwawe, wraz ze śmiercią jej matki, została osierocona. Stała się całkowicie zależna od żon swojego ojca. Anna Boleyn znienawidziła ją, pod każdym względem szydziła z niej, a nawet zastosowała atak. Sam fakt, że ta kobieta, która nosiła biżuterię i koronę Katarzyny, mieszkała teraz w mieszkaniach, które kiedyś należały do matki, spowodowało wielkie cierpienie Maryi. Ponieważ jej hiszpańska babcia i dziadek wstawieniby się, ale do tego czasu umarły, a ich następca miał wystarczające problemy w swoim kraju.

Krótko przeżywała szczęście Anny Boleyn – przed narodziną córki, a nie syna oczekiwanego przez króla i obiecanego przez nią. Tylko trzy lata była królową i przetrwała Catherine tylko przez 5 miesięcy. Anna została oskarżona o państwo i cudzołóstwo. W maju 1536 r. Kobieta wstąpiła do rusztowania, a Elizabeth, jej córka, została uznana za nieślubną, podobnie jak dawniej przyszła Mary Krwawe Tudor.

Inni macochowie Maryi

I tylko wtedy, gdy niechętnie nasza bohaterka zgodziła się uznać Henryka VIII za przewodniczącego Kościoła anglikańskiego, w duszy pozostając katolikiem, została w końcu wróciła do orszaku i dostała się do pałacu króla. Maria Krwawa Tudor nie wyszła za mąż.

Henry, kilka dni po jego śmierci, Boleyn poślubił pokojówkę honoru Jane Seymour. Poczuła zmartwienie dla Marii i przekonała męża, aby ją wróciła do pałacu. Seymour urodził Henryka VIII, który do tej pory był już 46 lat, długo oczekiwany syn Edwarda VI, zmarła z powodu gorączki macierzyńskiej. Wiadomo, że król cenił i kochał trzecią żonę więcej niż inni i pozostawił do pochówku w pobliżu jej grobu.

Czwarte małżeństwo króla nie powiodło się. Kiedy zobaczyła Annę Klewską, jej męża, w naturze, poczuł się zła. Henryk VIII po rozwodu z nią wykonał Cromwell, jego pierwszego ministra, który był organizatorem tworzenia meczów. Wraz z Anną rozstąpił się sześć miesięcy później, zgodnie z umową małżeńską, nie wchodząc w nią z nią związkiem cielesnym. Dał jej po tytule rozwodu siostry, a także małej posiadłości. Relacje między nimi były niemal spokrewnione, podobnie jak relacje Cleves z dziećmi króla.

Catherine Gotward, następna macocha Maria, została ścięta w wieży, po 1,5 roku małżeństwa, za cudzołóstwo. Przez dwa lata przed śmiercią króla została zawarta szóste małżeństwo. Catherine Parr opiekowała się dziećmi, opiekowała się chorym małżonkiem, była kochanką stoczni. Ta kobieta przekonała króla, by był bardziej uprzejmą wobec córek Elżbieta i Marii. Catherine Parr przeżyła króla i uciekła z egzekucji tylko ze względu na własną zaradność i fluke.

Śmierć Henryka VIII, uznanie Maryi za legalną

Henryk VIII zmarł w styczniu 1547 r., Pozostawiając Edwarda, jego młodego syna, koronę. Gdyby jego następca zmarł, powinna była dotrzeć do córek – Elizabeth i Maria. Te księżniczki zostały ostatecznie uznane za słuszne. Dało im to okazję do liczyć na koronę i godne małżeństwo.

Rząd Edwarda i jego śmierć

Maria została prześladowana ze względu na jej zaangażowanie w katolicyzm. Nawet chciała opuścić Anglię. Dla króla Edwarda była nie do wytrzymania myśl, że wejdzie na tron po nim. Zgodnie z radą Lord Protector postanowił przepisać wolę swego ojca. Dziedzictwo zostało ogłoszone 16-letnią Jane Grey, drugą kuzynką Edwarda i wnuczką Henryka VII. Była protestantką, a także synową Northumberland.

Edward VI nagle zachorował 3 dni po przyjęciu woli dokonanej przez niego. Stało się to latem 1553 roku. Wkrótce potem zmarł. Według jednej z wersji, śmierć pochodziła z gruźlicy, ponieważ był bardzo słaby od dzieciństwa. Jest jednak inna wersja. Książę Northumberland, w podejrzanych okolicznościach, usunął lekarzy od króla. Czarodziejka pojawiła się przy jego łóżku. Miała rzekomo dać Edwardowi dawkę arsenu. Potem król czuł się gorszy i emanował swojego ducha w wieku 15 lat.

Maria staje się królową

Po jego śmierci królowa była Jane Grey, która w tym czasie miała 16 lat. Jednak ludzie buntowali się, nie rozpoznając tego. Miesiąc później Maria weszła na tron. Była wtedy 37 lat. Po panowaniu Henryka VIII, który ogłosił głowę Kościoła i został ekskomunikowany przez papieża, około połowa wszystkich klasztorów i kościołów została zniszczona w państwie. Trudnym zadaniem było podjęcie decyzji po śmierci Edwarda, Mary Bloody. Anglia, która dostała, została zrujnowana. Trzeba było ożywić się w trybie pilnym. W ciągu pierwszych sześciu miesięcy wykonywała Jane Grey, jej męża Guilford Dudley, a także teścia Johna Dudleya.

Realizacja Jane i jej męża

Maria Bloody, której biografia jest często reprezentowana w ponurych tonacjach, nie z natury przypominają skłonności do okrucieństwa. Przez długi czas nie mogła wysłać jej krewnego do bloku. Dlaczego Maria Bloody postanowiła to zrobić? Wiedziała, że Jane była pionkiem w czyimś ręku, który nie chciał zostać królową. Próbę jej i jej męża początkowo poczęło się formalnie. Królowa Maryi Krwi chciała odpuścić tę parę. Jednak los Jane rozwiązał bunt biskupa T. Wyatt, który rozpoczął się w styczniu 1554 roku. 12 lutego tego samego roku Jane i Guildford zostali ścięci.

Panowanie krwi Maryi

Maria ponownie zbliżyła się do tych, którzy niedawno byli wśród jej przeciwników. Rozumiała, że mogą pomóc jej w rządzeniu państwem. Odbudowa kraju rozpoczęła się od odbudowy wiary katolickiej, którą podjęła Maria Bloody. Próba kontrreformacji jest tak zwana językiem naukowym. Odbudowano wiele klasztorów. Jednakże, za panowania Marii, miały miejsce wiele egzekucji protestantów. Ognie ogniste były od lutego 1555 roku. Istnieje wiele dowodów na to, jak ludzie cierpieli, umierając za wiarę. Spłonęło około 300 osób. Wśród nich byli Latimer, Ridley, Kramner i inni hierarchowie kościoła. Królowa nakazała nie oszczędzić nawet tym, którzy zgodzili się zostać katolikami, stawiając ogień. Za wszystkie te okrucieństwa Maria otrzymała swój nick Krwawe.

Małżeństwo Maryi

Królowa poślubiła syna Karola V Philipa (latem 1554). Małżonek był o 12 lat młodszy od Marii. Zgodnie z umową małżeńską nie mógł ingerować w rząd kraju, a dzieci urodzone z małżeństwa miały zostać dziedzicami angielskiego tronu. Filip w przypadku przedwczesnej śmierci Maryi miał powrócić do Hiszpanii. Angielski nie lubił żony królowej. Chociaż Maria starała się przez parlament zatwierdzić decyzję, którą uznał za króla Anglii, to odmówiono jej. Syn Karola V był arogancki i pompatyczny. Przybywający z nim świta zachowywała się w sprzeczności.

Krwawe potyczki między Hiszpanami a Brytyjczykami zaczęły pojawiać się po ulicach po przybyciu Philipa.

Choroba i śmierć

Maria we wrześniu miała oznaki ciąży. Wykonali wolę, zgodnie z którą Filip miał zostać regentem dziecka przed jego dojściem do życia. Jednak dziecko nie przyszło na świat. Maryja mianowała Elżbieta następcą, siostrą.

W maju 1558 stało się jasne, że wyobrażona ciąża była w rzeczywistości objawem choroby. Maria cierpiała na gorączkę, ból głowy, bezsenność. Zaczęła stracić wzrok. W lecie królowa dostała grypę. Elżbieta została oficjalnie wybrana następcą 6 listopada 1558 r. Maria zmarła 17 listopada tego samego roku. Historycy uważają, że choroba, z której zmarła królowa – torbiel jajnika lub rak macicy. Pozostaje reszty Mary w Opactwie Westminster. Trzebnicę po jej śmierci odziedziczyła Elizabeth I.