Holly Golightly: charakterystyka obrazu

"Śniadanie w Tiffany" – jeden z najbardziej znanych filmów lat sześćdziesiątych, który zyskał już status kultu, dzięki nie tylko oryginalnej historii, wspaniałej ścieżce dźwiękowej, ale także udziałowi O. Hepburn, który odgrywał główną rolę w filmie. Piosenka w jej występach nie straciła dotychczas popularności; Wielu współczesnych śpiewaków łatwiej wybiera to na koncerty. A słynna czarna sukienka Holly Golightly, głównego bohatera filmu, stworzona przez znanego francuskiego projektanta mody Yu Zhevanshi, stała się natychmiast standardem elegancji, elegancji i piękna.

Prowadzenie działki

Skład filmu jest dość prosty: opowiada o znajomości młodego utalentowanego, ale jeszcze nie uwielbionego pisarza ze wspaniałą dziewczyną, sąsiadką, która natychmiast przyciąga uwagę swoim niezwykłym charakterem, niezwykłym spojrzeniem i kilkoma dziwnymi zwyczajami. Holly Golightly mieszka w małym mieszkaniu obok pisarza, prowadzi nieco niekorzystny styl życia, ale jednocześnie przygląda się światu, optymizmowi i poczuciu humoru.

Relacje Bohaterów

Stopniowo, oboje są przepojeni sympatią dla siebie nawzajem: pisarz nawet zaczyna komponować swoją nową pracę o swoim nowym znajomym. Z kolei Holly Golightly lubi też swojego inteligentnego sąsiada, ale jednocześnie kocha piękne życie, dlatego stara się zdobyć fanów, którzy kręcą się wokół niej.

Jednak wśród niekończących się stron, wakacji i beztroskiej rozrywki, nie zgubiła się i nadal pozostaje ta sama prosta dziewczyna, która także przybyła do miasta. To właśnie przyciąga do niej pisarkę, która przez cały film nie przestaje być zaskoczona takim podwójnym i sprzecznym z bytem. W trakcie rozwoju akcji widza dowiaduje się czegoś o przeszłości Holly Golightly: była mężatką na pewien czas, opuściła rodzinę, ale nadal kochała swojego brata i krewnych.

Obraz bohaterki

Ta dziewczyna nie myśli o niczym i żyje dzisiaj. Ona nie uważa się za niczego związanego i wierzy, że nie ma zobowiązań wobec nikogo. Dlatego bohaterka opuszcza rodzinę, chociaż bardzo się nią martwi. Głównym credo Holly Golightly jest być wolnym i nie zależnym od nikogo. Jedyne stworzenie, do którego jest związana mniej lub bardziej trwale, to jej nienazwany kot, z którym prawie nigdy się nie rozstała. Jednak fakt, że nie chce mu nadawać imienia, mówi, że znów unika się nadmiernej wrażliwości i przywiązania do niego, a zatem woli nazywać go po prostu "kotem", jak gdyby go depersonalizuje.

Obraz Holly

Wygląd bohaterki filmu "Śniadanie w Tiffany" podkreśla świat i cechy charakteru. Wskazując na to, że pierwsza główna rola miała zaprosić M. Monroe, który, zdaniem autora scenariusza, był bardziej odpowiedni do wykonania dziewczyny z łatwą cnotą. Ale ona odmówiła, a następnie O. Hepburn została zaproszona na zdjęcie, które wcześniej stało się sławne dla występu bohaterki zupełnie innego typu: gejów, dziecinnie lekko naiwnych, ale wrażliwych, czasem poważnych i jednocześnie dotykających. Dlatego w swoim spektaklu Holly okazała się nie tyle życiodajną, ile miała być pod scenariuszem, ale raczej dziewczyną o skomplikowanym i niezwykle kontrowersyjnym charakterze.

Wdzięczne małe cechy aktorki, jej dłutliwej figury, jej duże, szeroko otwarte oczy mówią o jej niezwykłym wewnętrznym świecie. Ten kontrast podkreśla również jej stroje. Ona pojawia się w eleganckich czarnych sukienkach z dużą biżuterią, a następnie w bardzo prostych, prawie domowych. To jeszcze bardziej podkreśla sprzeczność i niejednoznaczność jej osobowości.

Finał

Holly Golightly, której obraz jest przedmiotem tego przeglądu, stał się jedną z najbardziej znanych bohaterów w historii kina światowego. A ostatnia scena obrazu z jej udziałem jest szczególnie pamiętna z powodu faktu, że była ona w końcu, bohaterka znalazła się po dziwnym wybuchu gniewu, który prawie ją złamał . Moment, w którym dziewczyna w deszczu poznaje swojego bezimiennego kota, który został wypędzony z frustracji i podrażnień, pozostaje jednym z najbardziej znanych i poruszających scen. Ponadto, ma duże obciążenie semantyczne: w końcu to, że bohaterka dokonała pierwszej zdecydowanej decyzji, aby zmienić jej poprzednią formę życia i zaakceptować propozycję jego poślubienia.

Fakt, że Holly nie mogła się rozstać z jej kotem, mówi, że ma silny charakter i wielką siłę woli, mimo pozornej niedbalstwa i frywolności. Jednocześnie brzmi jej piosenka, którą śpiewała pośrodku filmu, która ujawnia również liryczny charakter dziewczynki i jej dotkniętą dusznością.