Lobbyism jest co?

Koncepcja "lobbingu" po raz pierwszy urodził się w Wielkiej Brytanii w połowie XIX wieku. W swojej pierwotnej interpretacji lobbysta jest naciskiem na decydentów, aby dostarczyć niezbędnych rozwiązań. Wyraźnym przykładem jest bezpośredni lub pośredni nacisk na posłów w ich trakcie Rachunki. Wtedy zaczęli przybywać wielcy brytyjscy przemysłowcy, gromadząc się na marginesie komisji legislacyjnej w dniach sesji i próbując przekonać parlamentarzystów w jakikolwiek sposób do podejmowania niezbędnych decyzji.

Dzisiaj lobbing jest nieco szerszym zjawiskiem. Obejmuje ona nie tylko sferę interesów biznesu, ale także organizacje społeczne, naukę, edukację, sztukę, ideologiczne tendencje i tak dalej. Polityczny lobbystyk dużych przemysłowców z poprzedniego wieku miał wyraźny negatywny, a nawet nielegalny charakter. Dzisiaj aktywność ta jest w pełni uwzględniana w codziennym życiu demokratycznych stanów planety. W nowoczesnym świecie politycznym PR, lobbing jest również działalnością zawodową. Ponadto, w wielu specjalnościach na światowych i rosyjskich uniwersytetach pojawiła się niedawna dyscyplina. W Stanach Zjednoczonych, jak wskazują statystyki, jest ich ponad 12 000 oficjalnych lobbystów.

Lobbyizm w polityce i jej metodach

Dwa rodzaje działań są podzielone: bezpośrednie i pośrednie. Pierwsze obejmują bezpośrednie spotkania i dyskusje z członkami zgromadzenia ustawodawczego; Prowadzenie prezentacji i poruszanie się w ich otoczeniu; Pomoc w przygotowaniu projektów ustaw; Profesjonalne doradztwo; Świadczenie różnych usług posłom i partiom politycznym; Bezpośrednie wpłacanie pieniędzy na ich konto, na przykład, na prowadzenie spółek wyborczych. Pośrednie lobbing jest pośrednim działaniem, za pośrednictwem którego naciski wywierane są na parlamentarzystów. Jako przykłady możemy wymienić:

1. Wpływ opinii publicznej. W tym przypadku pewne nastroje są sprowokowane w samym społeczeństwie (zwykle za pośrednictwem mediów), a następnie staje się instrumentem nacisku na ustawodawców.

2. Badanie społeczne. Takie badania często mają wstępnie zaplanowane wyniki. Może to być spowodowane wyborem pewnej grupy społecznej, regionu, prowokując do sformułowania pytania itd. Opublikowane później wyniki takich badań również stały się dźwignią wpływu.

3. Zaangażowanie wyborców. Jest tak w przypadku, gdy lobbystowie bezpośrednio odwołują się do obywateli i mieszają tych, którzy z kolei zwracają się do zastępców: pisanie listu, nawiązywanie połączenia telefonicznego. Opcją na dużą skalę może być zwołanie rajdu przy przyjmowaniu niektórych ustaw.

4. Stowarzyszenia sytuacyjne. W niektórych przypadkach lobbystami można łączyć na podstawie odrębnych przepisów, które są korzystne dla uczestników takiego stowarzyszenia. Nawet jeśli ich inne interesy nie są zbieżne. Deputowani są bardziej skłonni spotkać się z przedstawicielami takich grup, ponieważ eliminują potrzebę słuchania wymagań różnych grup, które się wzajemnie powielają. Odpowiednio oszczędza energię i czas.