Architektura bizantyjska – splendor rzeczywistości

Historia architektury bizantyjskiej przeszedł trzy okresy, a mianowicie wcześnie – od 5 do 8 wieku, średnia – od 8 do 13 wieku, a ostatnie – odpowiednio do 15 wieku. Okres zenit odnosi się do połowy wieku 6 – za panowania cesarza Justyniana.

architektura bizantyjska w ogóle charakteryzuje się syntezą tradycji antycznych i orientalnych. Ona stale stara się prześcignąć Rzym w jego wielkości i luksusu, ponieważ wybranie najlepszych i najbardziej utalentowanych artystów. Przejście od starożytności do czasów średniowiecza cechował istotnych zmian w podstawach architektury i kultury w ogóle. Aby wymienić antropocentryzmu pochodzi teocentryzm, dzięki czemu wszystkie dziedziny sztuki w sług głęboko religijnych w kościele.

architektura bizantyjska jest reprezentowana w głównych struktur podkreślił siłę rządu i Kościoła, pałace, łuki triumfalne, świątyń.

Najważniejszym osiągnięciem architektury bizantyjskiej są uważane krzyżowe świątynie. Arena wysokiej sztuki w tym okresie znajdują klasztory kompozycje, które są wydzielone w szczególnych strukturach typu.

Dziedziczone z Rzymu do Bizancjum przeszedł arch-sklepieniem strukturę, ale nie trwało Betoniarki, został zastąpiony kamienia i cegły. struktur architektonicznych nie zostali przytłoczeni z elementami dekoracyjnymi. Ściany są ozdobione freskami zwykle mozaika malowanie lub marmurowymi płytami. Były dość popularne Arkady – rzędy identycznych łuki wspierane przez kolumny, kotoroye wykonywane gładkie i monolityczne z ogromnymi literami. Ze względu na liczne otwory łukowe w kopule powstała nasłoneczny efekt Najedź świątyni.

architektura bizantyjska jest bogaty w budynkach charakteryzujących się luksusu i bogactwa we wnętrzu, które ze względu na skalę i rozległej przestrzeni nie wywierać presję na osobę.

Najbardziej uderzającym i wybitnym przykładem łukowo sklepione architektonicznego uważane Konstantynopola Zofii. Ten kopułą bazyliki został zbudowany przez słynnego greckiego architekta Izydora and Anthemios 30 lat 6 wieku.

Konstrukcja ta jest uważana architektura jako wzór dla przyszłych pokoleń, a także znacznie wpłynęły na dalszy rozwój nie tylko bizantyjskiej, ale także świat architektury.
Wielkość boskości w tej świątyni ucieleśnia gigantyczną kopułę, białe marmurowe kolumny i wspaniałe mozaiki ścienne.

architektura bizantyjska wskazywać na zmianę przekonań religijnych. Odtąd kościół był nie tylko pomieszczenie dla boskich posągów, i stał się miejscem spotkań i modlitwy wiernych, która idealnie nadaje się bazylika, które były używane przez Rzymian jako budynek na rozprawę. Wnętrze świątyni stał się ważniejszy niż na zewnątrz.
Struktury monumentalne zostały zbudowane głównie z cegieł, które są połączone ze sobą za pomocą roztworu. Na obliczu łuki używane mozaiki szklanej, a dla ścian i podłóg – marmur. Charakterystyczną cechą kościołach architektury bizantyjskiej była budowa kopuły na pokrycie dachu. Kopuła została wykorzystana w Rzymie, ale został umieszczony na okrągłym budynku, Bizantyjczycy po raz pierwszy dołączył do kwadratu lub prostokąta budowy z okrągłym elemencie. Kształt pierwszej kopuły była bardziej płaska niż w okresie rozkwitu budownictwa bizantyjskiego kościoła.

Bizantyjski styl architektury jest w znacznym stopniu wpłynęły na szkołę architektury wielu krajach. Jego odcisk może być postrzegane w świątyniach Sycylii, Wenecji, Niemiec i Francji. Niemal całkowicie przejął jego Rosji, Gruzji, Serbii, Armenii, opierając swoje tradycje architektoniczne.

architektura bizantyjska wchłania się bardzo przeciwstawne trendy i tendencje, które sprawiły, że bardzo trudną i piękną sztukę. Oto przeplecione abstrakcyjne motywy orientalne z nowych form sztuki i osiągnięć, wszystko ułożone na płótnie technologii architektoniczny, który określonymi architekturę Rzymie.