Polityka kadrowa

Plany zarządzania personelem i wdrożeniowe są nierozerwalnie związane politykę kadrową. Polityka kadrowa – podstawowymi zasadami, dźwięk kursu strategicznego działania, linia pracy z personelem.

W ostatnich czasach bardzo się ta linia Unia charakteryzowała zabarwienia ideologicznego, poddanie się partii i rządu. Gospodarka rynkowa zmieniła treść polityki, dostosowując podstawowe zasady. Teraz polityka personel powinien mieć za cel stworzenie idealnej siły roboczej dla Twojej firmy, w których cele i priorytety pracowników przedsiębiorstw, jak to możliwe zostały połączone. Target, poprzez wybór alternatywnych można rozwiązać na różne sposoby:

– zwolnienie pracownika, lub zapisać go (przeniesienie do innych form zatrudnienia lub innymi przedmiotami w kierunku szkolenia);
– szkolenie pracowników lub znaleźć już gotowe specjalistów;
– zestaw dodatkowych prac lub racjonalnego wykorzystania istniejącej populacji, etc.

Polityka kadrowa państwa w ogóle nie różni się od polityki personalnej poszczególnych przedsiębiorstw. Ogólne wymagania są następujące:

– ścisły związek ze strategią przetrwania spotkać nowoczesne warunki;
– sprężystości (elastyczności), – z jednej strony stabilności i dynamiki drugiej;
– wykonalność ekonomiczna oparta na konkretnych możliwości finansowych;
– Indywidualne podejście do pracowników;
– zapewnienie ochrony socjalnej dla wszystkich;
– zgodności z decyzjami rządu, przepisami i obowiązującymi przepisami prawa.

Pracownicy bazowe pracują – system przepisów oraz zestaw środków do selekcji i szkolenia (przekwalifikowania) pracowników, ich umieszczania, użytkowania, promocji i tak dalej.

Główne rodzaje polityki personalnej: aktywne, pasywne, prewencyjne, reaktywne.

Zgodnie z polityką jest monitorowany reaktywne negatywne aspekty w pracy z pracownikami, aby zbadać sytuację powodują rozkładanie. Przewodnik lokalizuje kryzys zakorzenienia w części braku motywacji do pracy wysoce produktywnego. W służb personalnych istnieją sposoby diagnozy sytuacji i odpowiedniego wyjścia awaryjnego.

polityka proaktywne występuje, gdy uzasadniona prognoza rozwoju sytuacji. Zasoby ludzkie Personel ma narzędzi diagnostycznych i prognostycznych w perspektywie średnioterminowej sytuacji kadrowej. Głównym problemem – rozwój zasobów ludzkich ukierunkowanych programów.

Wspomnieć pasywną politykę personalną w sobie wydaje się nielogiczne. Ale mogą zaistnieć sytuacje, w których kierownictwo nie posiada określony program działania w stosunku do pracowników. Celem pracy personelu staje się natychmiastową eliminację niepożądanych (konsekwencje). Rokowanie personel takiej organizacji brakuje. Zadaniem jest odpowiedzieć na wszystkie awaryjnych sytuacjach konfliktu, często bez ustaleniu ich przyczyny i konsekwencje dla dalszego prognozowania.

Najbardziej wydajne polityka kadrowa ze statusem „aktywny”. Zarząd ma i prognozy, a środki oddziaływania. Zasoby ludzkie rozwija ludzką programu antykryzysowego, prowadzi monitoring sytuacji poprzez dostosowanie realizacji programów w oparciu o parametry sytuacjach wewnętrznych i zewnętrznych. Co więcej, analiza sytuacji jest możliwe zarówno z racjonalnych programów i nietradycyjnych, nieco poza opisem i algorytmizacji. Polityka personalna jest podzielony na Adventurist (brak jakości diagnozy, nieprzewidywalności sytuacji wraz z chęci wpływania), przy obecności przyszłych planów pracy personelu (zgodnie z zasadą „istnieje pragnienie, ale nie ma facility”) i racjonalne (diagnoza jakościowa, rozsądne prognozy oznacza wpływ; wszelkiego rodzaju przewidywania; wszystkie rodzaje opcji do pracy z pracownikami).