Kredyt państwa

Kredyt państwowy jest stosunkiem gospodarczym , którego przedmiotem są państwa, osoby prawne i osoby fizyczne.

Możliwość przekształcenia państwa w pokrycie własnych wydatków poprzez przyciągnięcie wolnych środków pieniężnych ludności i struktur gospodarczych powstało wraz z tworzeniem warunków gospodarki rynkowej. To jest istota publicznego kredytu.

Pożyczka państwowa charakteryzuje się wszystkimi warunkami obowiązkowymi wszelkiego rodzaju pożyczek: zwrotem, wynagrodzeniem i pilnością.

Największą potrzebę rozwoju tego rodzaju stosunków kredytowych powstaje w kontekście niedoboru budżetowego funduszy. Następnie państwo odnosi się do przyciągania funduszy przedsiębiorstw, a także jednostek, poprzez sprzedaż papierów wartościowych o wysokim stopniu wiarygodności.

Warunki zapłaty pożyczki państwowej nie może przekroczyć 30 lat. Jednocześnie państwo może działać jako kredytobiorca, pożyczkodawca, a zarazem gwarant. W większości przypadków państwo działa dokładnie jako kredytobiorca. O wiele rzadziej – jako wierzyciel – zapewnia osobom fizycznym i prawnym z pożyczkami. W tych samych przypadkach, gdy przyjmuje odpowiedzialność za wypełnianie zobowiązań do spłaty pożyczek, państwo jest gwarantem.

Głównymi zadaniami, na które wymaga się kredytu państwowego: rozporządzenie w sprawie mikroekonomii; Rozporządzenie w sprawie makroekonomii; Regulacja polityki pieniężnej i kondycji finansowej kraju; Poszukiwanie finansowania w celu pokrycia wydatków budżetowych.

Kredyt państwowy ma następujące cele: wyrównywanie warunków rozwoju gospodarczego regionów; Finansowanie deficytu budżetowego; Wsparcie gmin; Pomoc dla głównych sektorów gospodarki.

Kredyt państwowy pełni wiele funkcji: rachunkowości; Kontrola; Redystrybucja (między budżetami różnych szczebli kraju); Uregulowanie (zapewnienie skuteczności wykorzystania zgromadzonych funduszy).

Często funkcje finansowania państwa są ograniczone do dwóch głównych: prawnych i fiskalnych. Zadaniem fiskalnym jest utworzenie scentralizowanych funduszy pieniężnych i finansowanie deficytu budżetowego.

Goskredit tworzy zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne aktywa. Ten rodzaj kapitału pożyczkowego może dostarczyć podmiotom zarówno państwa, jak i zagranicznym.

Formy kredytu publicznego wyróŜnia się następująco:

– w sprawie relacji pożyczkowych (kredyty są udzielane przez władze centralne i lokalne)

• Scentralizowane
• Zdecentralizowane;

– przez umieszczenie lub odbiór

• Domowe (domowe)
• Zewnętrzne (dostarczane przez IBRD, MFW i inne międzynarodowe instytucje pożyczające);

– według terminów zapadalności

• Krótkoterminowe (nie więcej niż jeden rok)
• Średnioterminowy (od jednego do pięciu lat)
• Długoterminowy (ponad pięć lat).

Pojęcie długu publicznego ma bezpośredni związek z koncepcją pożyczki państwowej. Powstanie długu publicznego następuje w wyniku pożyczania i udzielania gwarancji państwowych. Wzrost stanu należności krajowych prowadzi do wzrostu długu publicznego i odwrotnie. Dług publiczny musi koniecznie zapewnić skarb państwa. Długiem publicznym zarządza Ministerstwo Finansów Federacji Rosyjskiej i Bank Centralny.

Ogólnie dług publiczny jest wynikiem działalności władz wykonawczych państwa z osobami prawnymi i osobami fizycznymi (zarówno rezydentami, jak i nierezydentami kraju), organami wykonawczymi innych państw i międzynarodowych organizacji finansowych w celu utworzenia funduszu na potrzeby finansowe państwa.