Aleksandr Benua: krótka biografia i twórczość

Słynny rosyjski artysta Aleksandr Nikołajewicz Benua (1870-1960) urodził się wybitny rodziny, gdzie oprócz miał ośmioro dzieci. Matka Camille Albertovna Benoit (Kavos) formacji muzyk. Ojciec – słynny architekt.

Aleksandr Benua, biografia (krótki): dzieciństwo i dojrzewanie

Dzieciństwo przyszłego artysty odbyła się w Petersburgu. Tam rozpoczął naukę w prywatnej szkole Karl May, którzy w różnych okresach ukończyło 25 członków z rodzaju Benoit. Po zakończeniu edukacji klasycznej, Aleksander kontynuował studia na Wydziale Uniwersytecie Petersburskim i równolegle uczęszczał na zajęcia w Akademii Sztuk Pięknych. Ponadto, student, młody Benoit wyróżnił się jako pisarz i krytyk, dodając Mutter książkę „Historia sztuki europejskiej” rozdział o sztuce rosyjskiej. W okresie od 1896 do 1898 roku Aleksandr Benua mieszkał i pracował we Francji. Jest to „seria Versailles” Byli tam napisane.

„Świat sztuki”

W 1898 roku, wraz z SP Diagilewa, Aleksandr Benua organizowane Stowarzyszenie „świata sztuki”, produkcji tej samej publikacji. Zawierał on takich znanych artystów, takich jak Lancer, Diagilewa i Baksta. Członkowie stowarzyszenia zorganizował wystawę, w której wzięło udział Roerich Vrubel, Sierow, Bilibin, Vasnetsov, Korovin i Dobuzhinsky. Jednak nie wszyscy wybitni artyści korzystniejsze dla „świata sztuki”. W szczególności Repin nie bardzo lubi spółki, a od Benoit zwany pół wykształconych, bibliograf i kurator Ermitażu, choć brał udział w wystawach.

„Rosyjski Seasons”

W 1905 roku Aleksandr Benua udał się do Francji. Tam, w tym jego inicjatywy, gdy zespół baletowy „Russian Seasons” został utworzony, kierowany przez Diagilewa. Benoit był jego dyrektorem artystycznym iw 1911 roku stworzył stały się znane na całym świecie dekoracje do opery „Pietruszka” Strawińskiego. I niewielu wie, że artysta nie jest przeznaczony tylko produkcje, ale także pomógł napisać libretto do opery.

Powrócić do Rosji

W 1910 roku artysta opublikował „Przewodnik do pustelni”. Ta edycja była ukoronowaniem jego pracy jako krytyk sztuki. Kilka lat później Aleksandr Benua za swoje pieniądze kupił w Krym, Sudak obszar gruntu, na którym wybudowany domek, w którym do wypoczynku i pracy. Obrazy i szkice wykonane tam, znajdują się w wielu muzeach rosyjskich. W okresie sowieckim, po wyjeździe do Francji, kiedy stało się jasne, że Benoit nie wróci, archiwum znajduje się w krymskim Domu Artystów, przekazany do Muzeum Rosyjskiego, a rzeczy osobiste i meble sprzedawane na aukcji.

Życie w Rosji Radzieckiej

Po rewolucji, na zalecenie Gorkiego Aleksandr Benua, którego zdjęcie jest przedstawiony poniżej, pracowałam w Komisji Ochrony Zabytków Kultury, odpowiedzialnego za Ermitażu i zajmuje się rejestracją występy w wielu teatrach: Maryjskiego, Aleksandryjski i dramatu Bolszoj.

Jednak to, co się dzieje w kraju jest bardzo frustrujące dla artysty. Z raportu A. V. Lunacharskogo na 09/03/1921, w odpowiedzi na wniosek o tajnym №2244 zrozumienia, że popiera zmiany, ale został później rozczarowany problemów życiowych i wyraził niezadowolenie z komunistami kontrolujących pracę muzeum na początku rewolucji. Następny komisarz pisze, że Benoit nie jest przyjacielem nowego rządu, ale jako dyrektor Ermitażu ma wspaniałe usługi dla narodu i sztuki. Podsumowanie Łunaczarski było: na profesjonalnych cech artysty jest cenne i powinny być chronione.

odejście

Dwuznaczny stosunek do nowego rządu określił przyszłe życie i pracę Benoit. „Wesele Figara” – ostatni występ w dramacie Leningrad Teatr Bolszoj inscenizacji artysty przed jego wyjazdem z kraju.

W 1926 Łunaczarski Aleksandr Benua zalecenia biografia, która w ostatnich latach jest pełne tragicznych wydarzeń, udał się w podróż służbową do pracy w Wielkim Operze we Francji. Wysyłając go do Paryża, komisarz doskonale wiedział, co się dzieje w jego umyśle. Benoit szło po pracy wrócić do Rosji, ale na koniec czerwca 1927 roku Łunaczarski przybył do Paryża. Z listu artysty do FF Nortau wynika, że jest to Komisarz ludowy nie przekonał go do powrotu do ojczyzny. W przyjaznej rozmowy, on powiedział, że brak finansowania oraz warunki jego funkcjonowania i poradził poczekać we Francji aż do zmiany sytuacji.

Więc Benoit nigdy nie wrócił do Rosji.

Ostatnie lata swojego życia

Biografia Aleksandra Benua kontynuował pisanie jest już daleko od domu, ale tym razem w Paryżu okazało się większość jego przyjaciół i współpracowników. Artysta kontynuował pracę i zaprojektował dekoracje w wielu teatrach, pisał książki i obrazy. Później pracował razem z synem i córką Mikołaja Elena. Aleksandr Benua zmarł w Paryżu w 1960 roku, trochę przed ukończeniem 90-lecia. Zostawił ogromną ilość pracy, publikacji i wspomnieniach. Przez całe życie Aleksandr Benua, biografii i twórczości, które zostały ze sobą nierozerwalnie związane z Rosją, to pozostał gorący patriota i starał się zrobić to kultura popularna na całym świecie.

życie osobiste

Aleksandr Benua był żonaty. Zamężne dzieci urodziły: córkę Helenę i syna Mikołaja. Obaj artyści. Benoit w 1924 roku na zaproszenie Opery Narodowej przeniósł się do Francji. Następnie przeniósł się do Włoch, gdzie przez wiele lat (od 1937 do 1970) był dyrektorem części produkcyjnej w La Scali w Mediolanie. Zaangażowany w rejestracji produkcjach, z których wiele jest wykonane z ojcem pracował w wielu znanych teatrów na świecie, zaprojektowany występy trzech sezon w Teatrze Bolszoj w Moskwie. Elena córka lewo od Rosji Radzieckiej z ojcem w Paryżu w 1926 roku. Był sławny malarz, a jej dwa obrazy nabyte rządu francuskiego. Wśród jej prac mają portret BF Chaliapin i ZE Serebryakova.

W pamięci słynnego malarza, który wniósł wielki wkład w dziedzinie sztuki scenicznej, został ustanowiony przez Międzynarodową Nagrodę baletowej, która nosi jego imię. Na Peterhof znajduje się ekspozycja poświęcona niego osobiście.