Bezruchu sztywno-syndrome: opis, przyczyny, objawy, leczenie

Układ nerwowy – jest to mechanizm, dzięki któremu wszystkie narządy człowieka współdziałają ze sobą. W przypadku zakończenia nerwowe są problemy, obligacje te są łamane, co prowadzi do problemów z funkcjonalnością organizmie. Bezruchu sztywny zespół – jest złożona, postępującą chorobą charakteryzującą się zaburzeniami motoryki człowieka, nawet całkowity paraliż.

Opis choroby

Choroba jest zaburzeń narządu ruchu, w którym istnieje coraz mięśni typu tworzywa sztucznego. Ponadto, istnieje znaczne spowolnienie ruchów dowolnych.

Prezentowane patologia może być bezpiecznie przypisana do liczby tych, którzy właśnie postępują i są aktywnie rozwija się z duchem czasu, w pewnym momencie, osoba pozbawiona możliwości przemieszczania się lub wykonywania podstawowej pracy.

Zespół bezruchu sztywny charakteryzuje się dużą liczbą przykre objawy, których intensywność zwiększa się z czasem. Zanim zostanie poddany leczeniu, pacjent powinien przejść gruntowną diagnozę.

Przedstawiony patologię związaną z zaburzeniami funkcji poszczególnych części mózgu, które są odpowiedzialne za realizację działań mechanicznych. Kiedy diagnoza jest zobowiązany do zwrócenia szczególnej uwagi na dziedzicznej predyspozycji.

przyczyny

Tak, zespół bezruchu sztywnego może wywołać takie powody:

• Negatywne skutki po zapaleniu mózgu.
• Paraliż, towarzyszy drżeniem kończyn górnych i dolnych.
• Wodogłowie.
• Wątrobowo-mózgowy Duchenne'a.
• Mózgowe miażdżycy.
• Ciężkie zatrucie zatrucie całego organizmu.
• Historia urazowe uszkodzenie mózgu.
• Patologii z rosnącym.
• Choroba Parkinsona (najczęstsza przyczyna).
• Stwardnienie rozsiane.
• Kiła mózgowo-rdzeniowa.
• Zwyrodnienie korowo-podstawne typu.
• Obecność w organizmie wirusa HIV.

Jeśli pacjent podejrzewa bezruchu sztywny zespół, przyczyny, objawy choroby powinny być traktowane z dużą ostrożnością. Nieprawidłowa diagnoza może być obarczona poważne konsekwencje.

symptomatologia patologia

Bezruchu sztywny zespół może mieć następujące objawy:

1. Powstawanie wzmożone napięcie mięśni, który występuje u pacjenta całej terapii.
2. Nie jest to pełna rozszerzenie kończyn górnych. W tym przypadku, nie tylko ręce zgięte w łokciach, ale również w swoich rękach.
3. Niewystarczająca prostowanie kolana, który ostatecznie postępu prac.
4. Jego głowa w dół blisko do klatki piersiowej.
5. Utrata intensywności i różnych ruchów.
6. Powolność jakiegokolwiek działania silnika.
7. Drżenie górnych i dolnych, jak również szczęki. Przy przenoszeniu tych objawów nieznacznie zmniejszona.
8. Niewyraźna mowa. W rozmowie ludzie prawie nie wyrażają żadnych emocji.
9. Problemy z myśleniem.
10. Brak reakcji mięśni twarzy , nawet w życiu codziennym.
11. Obsesja komunikacji.
12. Niemożność niezależnego ruchu.

Zespół bezruchu sztywnego wpływa nawet pisma człowieka: on staje się mniejsza, więc jest to dość trudne do wykonania na zewnątrz.

odmiany patologii

Reprezentowane przez chorobę można sklasyfikować następująco:

• postać sztywnego bezruchu. Przejawia akineza i osłabienie mięśni.
• postać sztywnej drżenie. Zespół ten jest rodzajem mieszany. Łączy w sobie drżenie wszystkich kończyn i zaburzenia czynności mięśni.
• Potrząsając formularz. Pomimo faktu, że u pacjenta obserwuje się drżenie kończyny, zmniejszenie siły mięśni nie występuje lub jest słabo wyrażone. Stopy i dłonie drżały prawie stale. Forma ta polega na niezdolności do dbania o siebie – nawet trzymać filiżankę.

diagnostyka patologii

Zespół sztywnego bezruchu to zespół chorobowy, który wymaga diagnostyki różnicowej. Lekarz w diagnostyce należy uwzględnić następujące dane:

1. Skargi pacjenta i jego historii medycznej, aby określić przyczynę choroby (historii rodzinnej).
2. Badania laboratoryjne.
3. Odruchy badawcze.

Pacjent wymaga konsultacji z neurologiem, ponieważ patologia związana jest ze słabymi nerwami funkcjonalnych.

Stopień patologii

Co to jest syndrom bezruchu sztywnego jest już znany, to należy wziąć pod uwagę stopień patologii ostrożnie:

1. Łatwe. Objawy choroby mogą mieć zastosowanie tylko do jednej kończyny. W tym przypadku, napięcie mięśni zwiększa się nieznacznie. Ruchy są nieco opóźnione, drżenie wyraźnie widoczne.
2. Umiarkowane. Pacjent słabej ekspresji mimika (staje się uboższa), przemieszczenia zostają nieco ograniczane. Różnorodne ruchy są coraz gorsze i drżenia w spoczynku, nie silnorazmashisty. Pacjent jest w lekkim wygięciem grzbietu, który znajduje odzwierciedlenie w jego chodu. Wpisz poprawy napięcia mięśniowego ekstropiramidalny.
3. Wyrażone. Mięśnie twarzy w tym przypadku nie działają niemal całkowicie. Przepływ staje się jeszcze mniejsza, drżenie wzrasta. Pacjent zaczyna poruszać się w małych krokach. Pose jest zgarbiony. Mowa pacjenta staje się niewyraźna, nie do końca jasne.
4. Wymowa. sztywność mięśni w tym przypadku całkowita pacjent prawie nie powstanie na nogi, jest przykuty do łóżka. Amim osiągnie taki poziom, że człowiek zaczyna migać nawet rzadkie. Opóźnienie jest obecny nie tylko w ruchu, ale także w procesach psychicznych. Jest prawie niemożliwe, aby na zewnątrz.

Jak można zauważyć z poprzednich informacji przekazanych przez chorobę jest to nieprzyjemne, a nawet niebezpieczne dynamiczne. Dlatego w pierwszych objawów należy skontaktować się z lekarzem.

Cechy leczeniu choroby

Tak więc, leczenie zespołu sztywnego bezruchu, w zależności od stopnia ich rozwoju. W ciężkich przypadkach, osoba może być umieszczony w szpitalu. Leczenie obejmuje:

1. Wstęp zwiotczające mięśnie – specjalne leki, które rozluźnić mięśnie i zmniejszają ich tonu. Wśród tych produktów są: "meprotan", "Mydocalm", "Fleksin".
2. Stosowanie leków przepisywanych w chorobie Parkinsona. Leki te pozwalają radzić sobie z objawami paraliżu i dysfunkcji silnika może wytrzymać „lizuryd” „pirydoksyny”, „romparquine”, „L-DOPA”. Naturalnie, leki te są bardzo silne i mają wiele skutków ubocznych. W leczeniu zespołu można stosować wiele leków, ponieważ nie zawsze są skuteczne, ale choroba ma wiele różnych objawów. Uniwersalne środki do leczenia choroby nie jest obecny.

W okresie rehabilitacji, która trwa prawie całe życie, powszechnie używany fizjoterapii. Pozwalają one na przywrócenie uszkodzonych grup mięśni i wzmacniają je. Jest to szczególnie prawdziwe tkanek kręgosłupa i stawów.

Ważne jest wsparcie psychologiczne odpowiednich specjalistów. interwencja chirurgiczna może być zalecana w ciężkich przypadkach. Lekarze spędzają stereotaktycznej neurochirurgii. To pozwala na przywrócenie uszkodzonych tkanek.

Stopień choroby kiedy Niepełnosprawności

Leczenie zespołu bezruchu-sztywnego jest stałe i trwałe. Jednak w większości przypadków nadal prowadzi do niepełnosprawnych:

perspektywy

Jeśli dana osoba jest zdiagnozowano syndrom bezruchu sztywnego, konsekwencje mogą być nieprzewidywalne. Ciągłe progresji patologii, prowadzi z reguły do częściowego lub całkowitego paraliżu kończyn. Oznacza to, że bez kulach człowiek nie jest w stanie chodzić lub być przykuty do łóżka.

W większości przypadków zmiany patologiczne są nieodwracalne. Leczenie prowadzi się na poparcie mniej więcej normalnego funkcjonowania silnika, jak również do spowolnienia rozwoju choroby. W każdym razie nie można się zniechęcać. Terapia terminowe będzie okazją do nieco poprawić stan pacjenta.

To wszystkie cechy zespołu bezruchu-sztywnego. Bądź zdrowy!