Polityka zwalczania inflacji państwa: formy i metody przeprowadzenia

Inflacja jest zjawiskiem obiektywnym ekonomiczne, których nie można uniknąć, jednak można i należy zwalczać. Deprecjacja pieniądza i wzrost podaży pieniądza – w zasadzie normalny proces, jednak gwałtowny skok inflacji może spowodować nieodwracalne naruszeń w systemie gospodarczym. Dlatego polityka anty-inflacyjnej państwa jest jednym z najważniejszych narzędzi regulacji gospodarczej. Na form i metod tłumienia inflacji zostaną omówione w tym artykule.

Polityka zwalczania inflacji państwa obejmuje szeroki zakres działań związanych z stłumienia procesów deprecjacji pieniądza. W istocie, inflacja – zmniejszenie kosztu pieniądza ze względu na znaczny wzrost podaży pieniądza w obiegu. Istnieją dwa podstawowe podejścia do wyboru i wdrażania działań w celu zmniejszenia tempa inflacji: monetarystami są zwolennicy tzw kontroli pieniężnej, w której polityka anty-inflacyjnej państwa w jeden z następujących sposobów:

1) regulacja tzw kursu księgowego zainteresowania – to znaczy, stóp procentowych, zgodnie z którym Narodowy Bank wyemitował pożycza pieniądze bankom komercyjnym. Oczywiście, zmiany w wynikach stopy dyskonta w odpowiedniej zmiany kursów komercyjnych. Zatem, podnosząc stopę dyskontową, bank centralny zmniejsza zapotrzebowanie na pieniądze, przedstawiając banki komercyjne, a oni z kolei są zmuszeni podnieść ceny, a tym samym zmniejszenie zapotrzebowania ludności do ceny.

2) Rozporządzenie rezerwy obowiązkowej – część aktywów banków komercyjnych, które muszą koniecznie być przechowywane w tzw bank korespondent z Banku Centralnego Banku. Ten sposób sterowania jest podobny do regulacji stóp procentowych, jednak ma nieco mniejszą siłę.

3) Transakcje z państwowych papierów wartościowych – obligacji, bonów skarbowych i innych – mogą zostać usunięte z leczenia realnej podaży pieniądza z obiegu, zastępując je mniej płynnych obligacji rządowych.

Zdaniem keynesistami antyinflacyjnej polityki państwa powinna być przeprowadzona przez wyeliminowanie deficytu budżetowego, który z kolei musi być przeprowadzona poprzez regulację szybkości dochodowego od osób fizycznych, wydatki rządowe i podatkowe. Taka polityka nazywana jest budżet i fiskalna i wiąże się z wykorzystaniem następujących narzędzi:

1) Zmniejszenie wydatków państwa na utrzymanie grup społecznie upośledzonych – zmniejszone wypłaty emerytur, zasiłków dla bezrobotnych, zachęty i tak dalej;

2) Wzrost stawek podatkowych, w wyniku czego budżet państwa otrzyma więcej pieniędzy, wtedy mniej wydany do obiegu. Warto zauważyć, że instrumenty polityki budżetowej i fiskalnej należy stosować bardzo ostrożnie, ponieważ jest to bardzo trudne negatywna reakcja populacji.

Polityka zwalczania inflacji w Rosji to zbiór technik i walutowej oraz polityki budżetowej i fiskalnej. Cechy rosyjskiej gospodarki i mentalności społeczeństwa, dopiero niedawno przestał żyć w warunkach gospodarki planowej, rząd zamierza stworzyć unikalny kompleks dla środków tłumienia inflacji. Jednym z najbardziej interesujących technik, dzięki którym polityka anty-inflacyjnej Federacji Rosyjskiej jest stworzenie funduszu stabilizacyjnego, który, z jednej strony, pozwala usunąć „szkodliwe” dla gospodarki podaży pieniądza w obiegu, a z drugiej – pozwala gromadzić ogromne środki finansowe, które Rosja czyni ważkie i szanowanym graczem na światowym rynku finansowym.