Kuzminskoe cmentarz – jeden z najstarszych w regionie leningradzkim. Jego nazwa jest dziedziczona z nazwą miejscowości, który znajdował się w pobliżu rzeki Kuzminki w XVIII wieku. Następnie, w latach pięćdziesiątych, z tym samym wieku, stało się Carskie Sioło, więc oznaczając wzrost liczby „mieszkańców” tego ostatniego. Z tego samego powodu, cmentarz został przeniesiony kilka razy, zakaz grzebania w letniej rezydencji cesarskiej. W dobie Katarzyna Wielka Kuzminskoe cmentarz przeniesiono po drugiej stronie rzeki.
Paweł nie faworyzować man-made dziecko swojej matki, a miasto Sofia, która jest planem cesarzowa miała być wzorem dla wszystkich uprawnień, wpadł zaniedbania. To nie znaczy, że życie w Carskim Siole jest całkowicie zatrzymany. Ludzie nadal żyli tutaj, i to miejsce stało się ich ostateczne miejsce spoczynku po pogrzebie w kościele Znaku, Kuzminskoe cmentarza. To samo odnosi się do kapłanów pełniących służbę w świątyni, od dawna uważane za sąd.
Na szczególną uwagę zasługuje architekci wyprostowany Carskim Siole i stworzyć swój zespół architektoniczny. Pierwszy z nich leżał w poświęconej ziemi w 1782 Wasilij Iwanowicz Neelov. Jego grób jest chroniony przez państwo jako zabytek. Architekci z późnego okresu, Aleksandr Romanovich Bah i syn kontynuował działalność ojca, zakopane w latach trzydziestych XX wieku.
Choć starożytnych, ale nie bardzo słynnego cmentarza Kuzminskoe. lista grobów zawiera prawie żadnych nazwisk, które w współczesnego człowieka, jak mówią, „na słuch”, choć nie zawsze jest zasłużone. Odwiedzający powinni uczcić Niktopoliona Svyatskaya – poeta, bohater niepełnosprawnego rosyjsko-tureckiej wojny 1877-1878, to rosyjski szlachcic. Był sparaliżowany, a jego ręce nie mógł napisać, i stworzył swoje niezwykłe prace, pełne przebijania uczucia miłości, trzymając długopis w ustach.
Wydawca Petr Pietrowicz Soykin również zasługuje na szacunek jako człowiek, który zrobił wiele dla kultury i edukacji w naszym kraju. Jest mu zawdzięczamy trzy głośności A. Brehm „życia zwierząt”, pierwszy w rosyjskich wydań powieści science fiction Juliusza Verne'a Charlesa Dickensa.
Kuzminskoe cmentarz odwiedził Nikolaem Gumilevym, został tu pochowany, jego ojca.
Potem przyszedł rewolucji październikowej, a bezwzględność nowego rządu do ludzi dodany okrucieństwo ich pamięci. Nie był wyjątkiem Kuzminskoe cmentarz. Puszkin – tzw Carskie Sioło w 1937 roku. Dla bolszewików wartości stare groby nie są reprezentowane, i, kierując się perspektyw materialistycznego świata, są one dopuszczone do niszczenia grobów, ponownie przy użyciu cennych gatunków kamienia. W latach ateizmu na cmentarzu masowo zniszczone krzyże, a świątynia został zwolniony w 1923 roku. W 1939 roku został zamknięty – ich zdaniem ówczesnych właścicieli życia na zawsze.
Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej odbyła tutaj oblężony Leningrad linię obrony. Kuzminskoe cmentarz wziął ofiar walk i bombardowań. Zmarłych grzebano w masowych grobach.
Potem były dziesięciolecia zaniedbania. W latach osiemdziesiątych XX wieku miasto wzrosła, o starym cmentarzu pamiętał tutaj ponownie pochowany. Na podstawie zniszczone w czasie walk Kościoła Zwiastowania w 2007 roku zbudowano kaplicę, jesień to wszystko leży w ziemi, zarówno znane i nieznane. Tak, będą wieczną pamięć i wieczne reszta!
