Tripitaka – co to jest? Największą książką na świecie

Ludzkość zawsze starał się uchwycić i przekazać potomków zgromadzonego doświadczenia i wiedzy. Teraz wiemy, że wiele starożytnych źródeł kreatywności. Jednym z nich jest Tripitaka – to jest sprawiedliwe, by wierzyć, największa książka na świecie. Zawiera legendy, mity i wiele innych praktycznych informacji. Weźmy bardziej szczegółowe spojrzenie na tej prehistorycznej porodu.

Tytuł: wyjaśnia ważne pytanie

Czasem ludzie się mylić z tym, jak poprawnie wymawiać „Tipitaki” lub „Tripitaka”. W rzeczywistości, po prostu zrozumieć, jeśli się uchwycić istotę imieniem. To tłumaczy się jako „trzech koszy”. Oznacza to, że u podstaw tego słowa jest liczbą. Ponieważ powiedzieć „Tripitaka” poprawnie. To kolekcja, która powstała kilka tysięcy lat. Według legendy, nazwa pochodzi od faktu, że w dawnych książek zostały napisane na liściach palmowych. Przewija posortowane według treści i umieszczone w koszu. Były trzy. Stąd praca to symboliczna nazwa, która jest jedną z najstarszych bibliotek mądrości.

Naukowcy wzięli udział również wyjaśnienie nazwy książki. Wysunął ideę, że nie dostać przyzwoity obalanie. „Trzy Kosze” nie oznacza dość pojemnik. Autorzy mieli na myśli podział pracy na ten temat. Można powiedzieć, że Tripitaki – trzech tomów tego rodzaju, w którym materiał jest sortowany i ściśle uporządkowany. Myśl założyciele jako część pracy składa się z legend, opowieści i traktatów filozoficznych, zasad postępowania i tym podobne. Bezwartościowy złożyć wszystko w jednej kupie. Ponadto konieczne jest, aby wziąć pod uwagę czas trwania książce czasu utworzenia. Różni ludzie pracowali od ponad pięciu tysięcy lat.

Święta księga historii Tripitaka

Eksperci zapewniają, że obecny widok książki znajdują się w 80 pne. Mamy polerowane go wcześniej, że przez pięć tysięcy lat. Teksty oryginalnie wydany ustnie. Zostały one zebrane i zapamiętane mnichów. Naturalnie, są modyfikowane i udoskonalane, uzupełnione o nowe szczegóły i wzorów leksykalnych. Tj Tripitaka – wynik pracy zbiorowej.

W pewnym momencie, entuzjaści zaczął spisywać część zebranego mądrości, że nie są one utracone. Uważa się, że pierwszy z koszy wypełnionych unikalny zestaw reguł dla mnichów. Musisz zrozumieć, że ci ludzie żyją w bardzo trudnych warunkach, brak żywności, wody i wszystko, czego potrzebujesz. Duchowe mentorzy mnisi zależało na pytanie, jak stworzyć idealną społeczność. zasady rozwinięte mają na celu ludzkie życie wygodne i harmonijne. To jest książka o Tripitaki był pierwszy nieoficjalny statut buddystą. Teksty zawierają zasady postępowania. Prawdopodobnie jest to pierwszy na świecie zbiór etykiety dla pewnej grupy ludności.

Struktura książki

Tripitaka buddyjski kanon był podstawą dla rozwoju różnych szkołach. W swoich tekstach oparty twórców sześciu obszarach religii. Pierwszy kosz (część) zawiera przepisy dotyczące członków społeczności. Opisują proces odbierania mnich, spowiedź. Ponadto część tekstu opisuje, jak postępować w określonych przypadkach. Na przykład, zasady życia w czasie pory deszczowej, ograniczenia w odzieży i tym podobne.

Druga część, nauki kosz, składa się z wypowiedzi nauczycieli. Większość z nich jest zajęta słowa Buddy i jego uczniów. Ta sekcja jest nazywana Sutta Pitaka. Zawiera ona cenne informacje na temat tradycji starożytnych Indii, opisuje życie Buddy, jego ostatnich dni.

Abhidhama-Pitaka – Trzecia część nauczania – filozoficzna. Opisuje znaczenia buddyjskich nauk o świecie jako wytwór ludzkiego umysłu. Uważa się, że te teksty są napisane znacznie później niż w dwóch pierwszych częściach. Niektóre gałęzie buddyzmu nie rozpoznaje je jako boskie.

Dlaczego tworzyć tę książkę?

Buddyści od dawna ogranicza się do sztuki słownej. Podobnie, nikt nie będzie interpretować teraz, dlaczego zdecydowali się pisać swoje własne prawa. Najprawdopodobniej firma we wzroście populacji. Liczba wiernych wzrosła, i rozpoczęła proces zmian w tekstach przypisywanych bóstwa. Świętych ksiąg religii świata (Wedy, Avesta, Tripitaka) zostały stworzone w celu ratowania, nie stracić mądrości odziedziczonej przez ludzi w dawnych czasach.

Nie jest tajemnicą, że każdy na swój sposób postrzega informacje. Cechą tradycji ustnej jest zmienny, praca zbiorowa, aby poprawić legendy. Dodać jedno słowo, inny substytut bardziej odpowiednie i tak dalej. I wyznawcy Buddy, że to ważne, aby zachować integralność jego wypowiedzi. Być może stało się tak, gdy nie pisał. I legendy przekazywane są do liści palmowych, tak że potomkowie dotknął prawdy, powiedział, przystąpił raz świętego słowa.

A może to wszystko jest nieaktualna?

Współczesny czytelnik ma prawo być oburzona: „Dlaczego warto uczyć się te śmieci?” Najważniejsza rzecz – aby pozbyć się pychy i spojrzeć w literaturze opisane. Taka wiedza, Biblia, Koran, Tripitaka, bardzo różni się od nowoczesnych książek. Cała materia w treści. Myśli zawarte w świętych tekstach, obejmują wszystkie możliwe aspekty życia człowieka. pozostają one istotne w naszym trudnym wieku.

Od tysiącleci ludzie zainteresowani w tych samych tematów istotę dobra i zła, o zdolności do wykrycia oszustwa, wybrać ścieżkę oprzeć się pokusie. Nic się nie zmienia. Jednak w celu realizacji tej prawdy będzie musiał nauczyć się kilku rozdziałów.

Najważniejszym zadaniem okazało się zapewnienie bezpieczeństwa źródeł pierwotnych. A jeśli Biblia i Koran przeszły wielkie zmiany, inne procesy pokazano buddyzm. Tripitaka już znane w rozmaitych postaciach wykonania. Każda szkoła uważa, że to prawda.

„godziny Pojednanie”

Doszło do tego stopnia, że buddyjscy przywódcy doszli do wniosku o konieczności przemyślenia starożytnych tekstów. Udana próba została wykonana w 1871 roku. Mandalay (obecnie Birma) odbyło się specjalne posiedzenie Rady buddyjski, w którym wzięło udział około dwa i pół tysiąca mnichów. Każdy przedstawia własną wersję świętej księgi. Teksty weryfikuje dosłownie pisowni. Celem pracy było opracowanie jednolitą wersję książki. My nie poprzestał.

Aby nie powtórzyć zamieszanie i różne interpretacje książek, które w tym czasie nadal kopiowane i tłumaczone przez różnych autorów, zdecydowaliśmy się zrealizować mądrość w kamieniu. Wyrównany tekst wyryte na marmurowych płyt. Wszystko, co okazało 729. Każdą płytkę umieścić w małym oddzielnym świątyni. W miejscu, gdzie struktura skoncentrowany, zwany Kutodo. Ten rodzaj kamienia buddyjskiej bibliotece. Te pielgrzymi dotykać kapliczki.

Sutta Pitaka

Załóżmy odsłonić istotę sekcji nauk buddyjskich. Jeżeli pierwsza część składa się z kodeksem postępowania, ten ostatni ma nieco inną ostrość. Jak już wspomniano, sekcja ta zawiera wiele cytatów z samego Buddy. W swoich wystąpieniach, nauczyciel zwrócić uwagę na opowieści o wyższości nauki, aby odróżnić je od braminizmu i zabobonów ludowych. Widocznie, BC, ludzie byli bardziej zainteresowani duchowością niż zdobywania pożywienia. Debata o poprawność wybranej ścieżki dotarła do nas w świętych ksiąg różnych religii. Sutta Pitaka wiele miejsca poświęca się argumentami współczucia, miłości bliźniego, znaczenie zachować wewnętrzny spokój. Ale oszczędności jako sposobu na ratowanie jest krytykowany. Ta sekcja odsłania mity o stworzeniu świata. Kolejny opisany ziemskie życie Buddy, okoliczności jego śmierci.

Abhidhama-pitaka

Trzeci i najbardziej kontrowersyjne, kosz jest bardzo interesujące dla badaczy. Zawiera ona filozoficzne refleksje na temat wiedzy o świecie. Widzimy wszystko przez własnych uczuć. Według tekstów, to proces tworzenia wszystkich rzeczy. Oznacza to, że czujnik zewnętrzny informacje, osoba dotknięta nim. Wszystko we wszechświecie jest ze sobą połączone. Nie może być obserwatorem. Na przykład, zwracając uwagę na rośliny lub wody, które już zaczynają wchodzić w interakcje z procesem, wpływają go. W tej części książki omówione pytania religijno-filozoficznych i etycznych buddyzmu. Wszystkie cytaty zawarte w części są przypisywane Buddzie. Jednak niektóre szkoły nie przyznać i odnoszą się do trzeciego koszyka literatury non-kanonicznej. Stąd długi spór między gałęziami buddyzmu. Na przykład, tybetański Tripitaka różni się od książki tekstu przyjętego w Chinach.

wniosek

Badanie starożytnych tekstów jest ważne dla współczesnego człowieka. Zgiełku codziennego nie pozostawia mu czas, aby zastanowić się nad ważnymi rzeczami dla duszy. Zaskakująco, BC, ludzie zrozumieli znaczenie takich rozważań. Być może, w pewnym momencie kierunek rozwoju cywilizacji przesunięty lekko w stronę materiału. Ponieważ starożytne teksty pozostają istotne. Przez ponad dwa tysiąclecia, ludzkość nie mógł myśleć o niczym nowym w dziedzinie religioznawstwa. My po prostu analizować prawda uzyskane starożytny, starając się wytłumaczyć ich głębiej, aby odkryć więcej. To wygląda jak katastrofa cywilizacji. Stworzyliśmy elektronika stale podnoszą swoje ręce i dlatego przyszedł na ten świat, uczyć się z książek napisanych w czasach starożytnych. Czy uważasz, że można powiedzieć o ludzkości jako całości i jego twórczości?