Urządzenie kompozycyjny w literaturze: Opis, zastosowanie i zasady

Słowo „kompozycja” jest najpierw znaleźć w szkole, w przyszłości staje się określenie, czym pojęcie stopniowo rozszerza się wprowadzić w dowolnym planie zrozumienia dzieł literackich. Istnieje wiele metod i form artystycznego przedstawienia rzeczywistości, a jako jeden z głównych zespołów formacyjnych jest uważany za urządzenie kompozycyjną.

zrobienie

„Kompozycja” od łacińskiego jest tłumaczony w ten sposób. Lub „praca”. Zjawisko to daje czytelnikowi holistyczne narrację i ogólnie dowolny tekst. Jak interpretować urządzenie kompozycyjny, aby pomóc zlokalizować cały tekst w odpowiedniej kolejności, co jest spowodowane wyłącznie treść to działa? Oczywiście kompozycja – nie tylko łańcuch scen i epizodów w opracowywaniu części tekstu jest znacznie bardziej wyrafinowane pracy twórczej.

Więc jeden sposób, aby zredukować wszystkie elementy kompozycji – sporządzanie całą narrację opisów, monolog, dialog, zdjęcia, historie INSERT, copyright wycofuje charakterystykę bohaterów fabuły narracji i fabuły, pejzaże i portrety. Jest to pierwsze urządzenie kompozycyjną.

Patrzy w przeszłość i przyszłość

Retrospektywa zabiera czytelnika w czasie, w którym autor stawia go w wydarzeniach, które miały miejsce z charakterem, jak chcesz przez długi czas, a tym samym usuwa przyczynę tego, co dzieje się w chwili obecnej. Kompozytorska technika wykorzystywana przez autorów retrospekcji bardzo szeroko i często zarówno w prozie i poezji.

Bardzo skutecznie tworzy intrygi, gdy autor przeplata rozdziały, dając im jeden po drugim do kilku bohaterów, lub zdarzeń lub miejsc. Ponadto, każdy rozdział kończy się niedokończone i intrygujące sceny. Istnieje ogromna zachęta do czytelnika szybko na skakaniu. Takie techniki składu w literaturze nazywa się nieciągłości. Ponadto, sama kompozycja może być skonstruowany tematycznie, lustro, w pierścieniu lub w odwrotnej kolejności zdarzeń.

cztery godziny

Kompozycja według któregokolwiek z produktu wielowarstwowego niekoniecznie, w każdy z nich jest „podwójnym”, a także „triple dolny”, „U przepływu”, a nawet wiry. W jaki sposób autor osiąga tę dwuznaczność? Oczywiście, za pomocą różnych technik składu w literaturze. Ich niesamowite tablicą. Najważniejsze – cztery: montaże, opozycja, zysk i powtórzyć.

Powtarzam – proste i niezwykle skuteczne, nalewa do zwykłych słów nieoczekiwany kontekst, daje dźwięk harmonia, pomaga zidentyfikować główne. Tutaj najbardziej istotne przykładem znanego poematu wszystko BLOK za „Noc, ulica, lampa, apteka …”, gdzie główny techniki kompozycyjnej – powtórzenie i zbrojenie – pokaż cykliczność krąg życia i stały powrót do minęła. Podobnie w prozie – jakiś powtarzający się element lub pewien obraz produktu wyświetlanej w motywów przewodnich, które je przenika i który bierze integralności. Na przykład, wskrzeszenie Łazarza w Dostojewskiego ( „Zbrodnia i kara”), albo obraz burzy w Ostrowskiego.

Wzmocnienie i opozycja

Wzmocnienie zarówno witamy blisko powtórki, ale jest raczej efektem w artystycznych zjawisk transferu lub zdarzeń, jak wybrane części lub obrazów, które są podobne do pierwszego, że z każdym nowym zwiększyć wydajność czytnika napięcia emocjonalnego i szybko wypełnić zobrazowanych obraz wszystkich nowych części i widocznych obrazów. Szczególnie dobre w recepcji Gogol (opis Sobakevich Eliasza lub domu). Czechow technika ta jest wykorzystywana w opowiadaniu „Człowiek w sytuacji”.

Naprzeciwko recepcji nie jest dobre i mniej skuteczne. Kontrastowe inaczej – antyteza, zastosowanie kontrastowych obrazów. Z wielką siłą manifest danych dotyczących składu technik w wierszach. Przypomnijmy Lermontov, gdzie dumni potomkowie czarnej krwi przelanej krwi sprawiedliwego obok poety, jak ona drży głębi serca każdego czytelnika z takich sprzeciwów. Kompozycyjnie opozycja jest obecny niemal wszędzie, to jest nieodzowne: burza i spokój ( „Sail” Lermontow), Oniegin i Lenski. Bez kontrastu nie jest członkiem żadnej jednego produktu, a nawet poezji, prozy choć mile widziane silne i wyraziste.

Zanieczyszczenie i instalacja

To zjednoczenie tych dwóch technik – kontrastowe i powtórz. W ten sposób uzyskuje się szczególnie silne działanie – skład połysku. Zanieczyszczenie tłumaczy się jako mieszanie, więc jest to łatwiejsze do zapamiętania nazwę urządzenia, które łączy kompozycyjnej wartość polarny inaczej. powtórzony dosłownie niemal dokładną lustro Kiedy jednak kompozycje o wartości wzajemnego. Przypomnijmy: Tatiana i Oniegin scena nagany Tatianę na początku i na scenie między Oniegina i Tatiany z nagana Oniegina – na końcu powieści. Lustro skład – bardzo wygranej i potężnym narzędziem.

Instalacja – Odbiór bardziej skomplikowane, subtelnie spróbować odkryć, ale spot napastnik. Podczas czytania, jednak czuje się jak objawienie, choć z pewnością autor bardzo długim namyśle, urządzenie kompozycyjny wybrać, zbierać puzzle, przesuwając stronę dwóch różnych obrazów obok siebie, tak aby ich okolica urodził się trzeci, nowy sens. Na przykład, Paweł Pietrowicz, arystokratą, który ma na stole jest srebro popielniczka w formie Łapot. Srebrny. Bast. Teraz wiemy wszystko o arystokraty Paweł Pietrowicz przez oksymoron, sporządzoną przez Turgieniewa, który umiejętnie stosowanych narzędzi kompozytowych.

Techniki i ich poziomy

Skład działa wszystkie techniki wykorzystywane do wykonywania jednego z dwóch różnych funkcji. Kompozyt odbiór zorganizowany osobny kawałek tekstu – poziomie mikro lub cały tekst jako zasada kompozycji – na poziomie makro. Powtarza się w osobnym tekście część werset często wykorzystuje takie ścieżki jak anaforze (zarządzanie mężczyzna) i wierszyk (wersety dźwiękowe powtórzyć na końcach).

Odbiór zysk w prozie najczęściej istotne na poziomie mikro, w opisie przedmiotu lub zjawiska, jak w wierszu to świetny sposób, aby stworzyć wspólną jedność kompozycji. Jako przykład możemy przywołać wiersz Puszkina „Prorok” (i Rimski-Korsakow napisał muzykę tak dobrze dla niego, że zysk odbiór może być nawet zdają się dotykać). Montaż również czasami staje się poziom makro i organizuje składu całego dzieła, nawet bardzo otaczają, takich jak, na przykład, Pushkina ( „Borys Godunow”) lub ( „Bułhakowa Mistrz i Małgorzata”).

Składu techniki i efekty

Montaż i wzmocnienie opozycji i powtarzalne – każda z podstawowych technik kompozycyjnych, a nie tylko podstawowe, można poszerzyć swoją wartość do zasady kompozycji. Ale w sercu każdego z tych zasad polega przede wszystkim z efektu. W przeciwnym razie, dlaczego to całe zamieszanie z technik kompozycyjnych, jeśli mogę podsumować informacje na podstawie książki telefonicznej.

Co kompozycyjny sztuczki dodać do produktu efektu? Na przykład, jeśli akcja rozpocznie się od początku imprezy, i odwrotnie – od dołu, stopniowo budując w następnym odcinku, a upływ czasu wyjaśnienia przyczyn zdarzeń miało miejsce. Ta tak zwana odwrotna kompozycja, bardzo interesująca technika ( „Co?” Chernyshevsky). Oraz jeżeli, jak powtarzające się znaki ramek wiersz lub opis, który rozciąga się na początku i na końcu pracy, skład zamknięcia pierścienia, a technika ta będzie wywoływana – kompozycja lub preparat Rama pierścieniowa. Używany bardzo często wierszem i prozą.

artystyczny obraz

obraz artystyczny – wielki organizator kompozycji. Gogol, na przykład, miał czerwoną nić przez cały poemat „Martwe dusze”, obraz drogi, która służyła jako klarowny schemat narracji: droga do miasta NN, a stamtąd droga do Manilovka, droga do skrzynki, że droga do restauracji, aby będąc tam Nozdryov droga do Nozdryov, droga na – z domu do domu. I Gogol kończy zbyt drogie. Tak, to jest elementem tworzącym strukturę.

Ponadto, autor może dokonać organizowanie element ekspozycji, takich jak powieści Puszkina „Eugeniusz Oniegin”, gdzie jest cały pierwszy rozdział. techniki kompozytorskie jest symetria epizodów, obrazów, słów i zdarzeń, kopuły, scen – cokolwiek, a ta zasada kompozycji jest także bardzo popularne do tej pory. O zanieczyszczenie i kompozytowe pęknięcie zostało już powiedziane, możemy tylko dodać, że większość z tych ostatnich są autorami detektywistycznych opowieści przygodowych i poprawiają intrygi.

przedmioty

Jest również dość techniki kompozytorskie, autor usuwa się najwyraźniej relację między bohaterami dzieła lub jego środkowej obrazu. Taki sposób jest korzystny liryczny poetą.

Sekwencja narracyjnych logicznego rozumowania, który rozwija się z myślą na myśl, co prowadzi do wniosku końcowego jak, na przykład, w wielu wierszach Puszkina, Tiutchev Majakowski i nazywany skład sekwencji, w których sekwencja – odbiór.