Kto rządził po Piotrze 1? Rosja po Piotrze 1

Historia Rosji jest bogata w różne epoki, z których każdy pozostawił ślad w życiu kraju. Jednym z najbardziej intensywnych i kontrowersyjnych było panowanie Piotra Wielkiego, które zakończyło się 25 stycznia 1725 roku z powodu nagłej śmierci cesarza.

Rosja bez cara? Kto rządził po Piotrze 1

Na trzy lata przed śmiercią autokratus zdołał wydać dekret, który zmienił istniejący porządek dziedzictwa tronu: teraz następca nie był najstarszym synem, ale synem, którego ojciec uważał za godnego zajmowania takiego honorowego miejsca. Decyzja ta spowodowana została oskarżeniem syna cara, potencjalnego spadkobiercy tronu, Tsarevicha Alexei, o spisek przeciwko własnemu ojcu, a tym samym został skazany na śmierć. W 1718 r. Taraś zmarł w murach twierdzy Piotra i Pawła.

Jednakże, przed śmiercią, Piotr nie miałem czasu, aby mianować nowego króla, pozostawiając kraj na rzecz rozwoju, którego tak wiele nakładał, bez władcy.

W rezultacie, w ciągu następnych kilku lat miały miejsce liczne zamachy pałacowe, których celem było przejęcie władzy. Ponieważ żaden oficjalny spadkobierca nie został ustanowiony, ci, którzy chcą usiąść na tronie, próbowali udowodnić, że zasłużyli na to prawo.

Pierwsze zamachy, przeprowadzone przez strażników żony Piotra I, po urodzeniu Marty Skavronskiej, powszechnie znanej jako Ekaterina Alekseevna Mikhailova (Katarzyna I), doprowadziły do władzy pierwszej rosyjskiej historii.

Zarządzał entronacją tronu przyszłej cesarzowej Rosyjsko-skojarznik zmarłego króla, księcia Aleksandra Danilowicza Mieńszowa, który stał się de facto władcą państwa.

Rosja po Piotrze 1 jest kamieniem milowym w historii świata. Ścisły porządek i dyscyplina, która częściowo charakteryzowała regułę cesarza, stracili dotychczasową siłę.

Katarzyna I: kim ona jest?

Marta Skavronska (prawdziwe imię cesarzowej) pochodzi z rodziny bałtyckich chłopów. Urodziła 5 kwietnia 1684 roku. Wczesna pozbawiona obojga rodziców dziewczyna została wychowana w rodzinie protestanckiego pastora.

W czasie wojny północnej (między Szwecją a Rosją), w roku 1702, Marta, wraz z innymi mieszkańcami twierdzy Marienburg, została pojmana przez wojska rosyjskie, a następnie w służbie księciu Mieńszowa. Istnieją dwie wersje tego, co się stało.

Jedna wersja mówi, że Marta została kochanką hrabiego Szeremietiewa, dowódcy armii rosyjskiej. Zobaczyła księcia Aleksandra Danilowicza – ulubionego Piotra Wielkiego – i wykorzystując jego władzę zabrała dziewczynę do swojego domu.

Według innej wersji, Martha została zarządcą pułkownika Baur, gdzie Menshikov położył mu oko i zabrał go do swojego domu. I już tutaj został zauważony przez Piotra I.

Konwergencja z Piotrem I

Przez 9 lat Marta była kochanką króla. W 1704 r. Urodziła mu pierworodnego syna Piotra, a następnie drugiego syna Pawła. Jednak obaj chłopcy zostali zabici.

Przyszła cesarzowa była wykształcona przez siostrę Piotra Wielkiego, Natalię Alekseevnę, która prowadziła Martę czytanie i pisanie. W 1705 r. W Ordodoksji chrzcina miała imię Mikhailovna Ekaterina Alexeyevna. W 1708 i 1709 r. Urodziła się córka Katarzyny z Piotra Aleksiejewicza – Anny i Elżbiety (później wzięła tron pod imię Elżbiety Pietrownej).

Wreszcie, w 1712 roku, w kościele Jana Dalmitskiego odbył się ślub z Piotrem I – Katarzyna została pełnoprawnym członkiem rodziny królewskiej. Rok 1724 został uświetniony uroczystą koronacją Marty Skavronskiej w katedrze pod wezwaniem w Moskwie. Otrzymała koronę z ręki samego cesarza.

Kto i kiedy rządził w Rosji

Po śmierci Piotra 1 Rosja w pełni dowiedziała się, jak kraj stoi bez potężnego władcy. Ponieważ książę Mieńszikow wygrał za carem, a później pomógł Catherine stać się głową państwa, pytanie, kto po Piotrze 1 rządzi, byłaby właściwą odpowiedzią – książę Alexander Danilowicz, który aktywnie uczestniczył w życiu kraju i podejmował najważniejsze decyzje. Jednakże cesarzowa zasada, mimo tak silnego poparcia, nie trwała długo – do maja 1727 roku.

Podczas tronu Katarzyny I ważna rola w polityce Rosji w tamtym czasie odegrała Najwyższa Rada Przystojna, utworzona przed wstąpieniem cesarzowej cesarza. Wśród takich szlachetnych i prominentnych ludzi w Imperium Rosyjskim byli ludzie, jak książę Aleksander Menshikow (kierujący tym ciałem), Dmitrij Golicyn, Fedor Apraksin, Peter Tolstoy.

Na samym początku panowania Katarzyny I podatki zostały zredukowane, a wielu więźniów skazanych na wygnanie i uwięzienie zostało ułaskawionych. Takie zmiany spowodowane były obawą przed zamieszek ze względu na wzrost cen, które niezmiennie prowadziłyby do niezadowolenia wśród mieszkańców.

Ponadto reformy przeprowadzone przez Piotra zostały zniesione lub zmodyfikowane:

• Senat odgrywał mniejszą rolę w życiu politycznym kraju;

• Wojewodowie zostały zastąpione przez władze lokalne;

• W celu usprawnienia oddziałów utworzono specjalną komisję, składającą się z przewodniczących i generałów.

Innowacje Katarzyny I. Polityka krajowa i zagraniczna

Dla tego, kto rządził po Piotrze 1 (chodzi o żonę), bardzo trudno było przekroczyć reformującego króla w uniwersalności polityki. Z innowacji warto zauważyć utworzenie Akademii Nauk i organizację wyprawy pod wodzą słynnego marynarza Vitus Beringa do Kamczatki.

W polityce zagranicznej w ogóle, Katarzyna I przylgnęła do poglądu męża: poparła twierdzenia księcia Holsztyna Karola Friedricha (który był jej zięź) do Szlezwiku. Doprowadziło to do zaostrzenia stosunków z Wielką Brytanią i Danią. W wyniku konfrontacji przystąpienie Rosji do Związku Wiedeńskiego (w tym Hiszpanii, Prus i Austrii) w 1726 r.

Rosja po Piotrze 1 zyskała znaczący wpływ na Courland. To było świetne, że książę Mieńszik planował zostać głową tego księstwa, ale mieszkańcy ujawniali niezadowolenie w tym względzie.

Dzięki polityce zagranicznej Katarzyny I i Aleksandra Danilowicza (który rządził Rosją po śmierci Piotra Wielkiego w rzeczywistości), imperium było w stanie przejąć region Shirvan (ustępując w tej kwestii z Persji i Turcji). Również dzięki książce Raguzinsky nawiązano przyjazne stosunki z Chinami.

Koniec panowania cesarzowej

Siła Catherine I dobiegła końca w maju 1727 roku, gdy cesarzowa zmarła w 44. rocznicę swojego życia z powodu chorób płuc. Pochowano ją w Twierdzy Piotra i Pawła.

Przed śmiercią Catherine chciała zrobić córkę Elżbietę z cesarzowej, ale znowu słuchał Mieńszowa i wyznaczył wnuka Piotra II Aleksiejewicza, następcę i cara Rosji, który miał jedenaście lat w chwili wniebowstąpienia na tron.

Regent był kimś innym niż księciem Aleksandrem Danilowiczem (ten fakt po raz kolejny dowodzi, kto po Piotrze 1 rządził w Rosji). Mższikow ożenił się z nowo powstałym carem z córką Marią, a tym samym pogłębiając wpływ na życie sądowe i stanowe.

Jednak moc księcia Aleksandra Danilowicza nie trwała długo: po śmierci cesarza Piotra II, został oskarżony o spisek i zmarł na wygnaniu.

Rosja po Piotrze Wielkim jest już zupełnie innym państwem, gdzie reformy i reformy nadeszły pierwszy raz, a walka o tron i próby udowodnienia wyższości niektórych posiadłości nad innymi.