Najlepsze obrazy Dzhotto Di Bondone i ich opis

Słowa, które mogą być wyznaczone dzieła wielkiego włoski malarz Giotto di Bondone – to wiersze poety Arseniya Tarkovskogo:

Jestem człowiekiem, jestem w środku świata,

Dla mnie miriady infusoria,

Przede mną mnóstwo gwiazd.

Poszedłem do jego pełnej wysokości między nimi –

Dwa banki spoiwa Sea,

Dwa miejsca połączone przez mostek.

Te słowa opisują nie tylko pisarzem, ale także cały okres, w którym żył. Obrazy Giotto jest bardzo mostek łączący te dwa etapy malarstwa.

Założyciel nowoczesnego malarstwa

Giotto żył na przełomie dwóch stuleci – 13 i 14. Dokładnie w połowie swojego życia miała miejsce w tym okresie, a ta epoka w kulturze światowej nazywa się era Dante i Giotto. Byli współcześni.

Filozof Merab Mamardashvili o malowideł Giotta powiedział kiedyś: „Giotto został wydany w transcendentalną zera”. Kompleks ten zwrot w swoim czasie wiele się śmiać. Ale jeśli myślisz o tym, czy raczej wszystko jedno, nie można powiedzieć. Po Giotto jako artysta zaczął od zera.

Spójrz na najbardziej znanych obrazów Giotta. Co robił w sztuce, że proponowane w dziedzinie, nikt przed nim nigdy nie robił. Zaczynał od zera, a może w tym sensie, każdy człowiek geniuszu idzie do transcendentalnej zera. Michelangelo, Pol Sezann i Kazimierz Malewicz zrobił. Zaczęli od początku, od podstaw. W tym sensie i Giotto osiągnęła transcendentny zero. Z tego powodu można powiedzieć dość spokojnie i pewnie: zaczyna się od Giotto Bondone nowoczesnego malarstwa europejskiego.

Najsłynniejsze kreacje

Co wiemy obrazy Giotto? Jest to "Pokłon Trzech Króli", "Prezentacja w świątyni", "The grobu", "Blessing Anna", "Ukrzyżowanie", "Cud źródła." Giotto di Bondone obrazy i malowidła w kaplicy napisał Del Arena w Padwie, dla kościołów we Florencji i Asyżu. Jego pisma nie może być mylony ze stylem innych artystów. Opis obrazów Giotta – retrospektywa ewangelicznej przypowieści. Zostawił nam wizerunki świętych chrześcijańskich, takich jak St. komunikacja Francis. Lawrence, komunikacja. Stephen John Bogoslov et al.

malarstwo Giotta z tytułami oprócz Padwie, Florencji i Watykan znajduje się w katalogu zbiorów takich muzeów jak Jacquemart-André i Luwru we Francji, National Gallery of Art w Waszyngtonie oraz w Raleigh (University of North Carolina), w Paryżu, w Niemczech oraz w Wielkiej Brytanii ,

Przed nim był ikoną, albo sztuka bizantyjska przyjęte w świecie europejskim. Obrazy Dzhotto Di Bondone z nazwami przedmiotów biblijnych mówią same za siebie. Ale to nie jest ikona. Jest to słynny „Madonna z Ognissanti”, który mieści się w Uffizi, a obraz Giotta „Ucieczka do Egiptu”.

Nadanie postaci biblijnych cielesności

Biograf artystów włoskich Dzhordzho Vazari mówi nam legendę, która istniała w tym czasie był uczniem Giotto, Cimabue artysty. A w muzeum obok Uffizi hang dwa obrazy, z których dwa Madonna – Madonna Cimabue i Giotto.

Kiedy patrzysz na dwóch Madonn i porównać je, nawet jeśli nic nie wiedzą o sztuce, widać różnicę nie tylko pomiędzy dwoma artystami, ale również pomiędzy dwoma epok, pomiędzy dwoma bardzo różnymi zasadami. Widać bezwzględną różnicę. Trzeba zrozumieć, że są one w zupełnie innym postrzeganiu tego świata.

Cimabue obrazy niezwykle wyrafinowany, elegancki, to można powiedzieć, że to jest – nie tylko artysta bizantyjskiej, średniowiecznej i gotyckiej. Jego bezcielesny Madonna, niezwykle piękny, dekoracyjny. Długie palce, długie ramiona nie trzymają dziecko, i zrobić znak, że trzymają go. Jej twarz przekazuje przekazywane w bizantyjskiego malarstwa orientalny kanon wąską twarz, oczy, długie cienki nos, smutek w oczach. Te płaskie zwiewne kanoniczne warunkowe ikony malowanie twarzy. Nie jest osobą, a nie typ osobowości i twarzy.

Wiszący obok ikony, lub, powiedzmy, ma obraz Giotta. Na tronie, inkrustowane, piękne tronie, w stylu, który został przekazany dopiero wtedy, tylko stała się modna. Ten marmur inkrustowany. Kobieta siedzi barczysty, silny, młody, pełny rumieniec policzek. Mocno trzymając się za ręce dziecko. Urocza biała koszula. Ciało podkreśla jego moc. A ona spokojnie obserwując nas. Na jej twarzy nie ma cierpienia. Jest pełna wysokiej godności i spokoju. To nie jest Madonna, nie ikoną Matki. To Madonna we włoskim późniejszym rozsądku i zrozumienia tego tematu. To jest to, i Maryja, a miła pani.

Możemy z całą pewnością powiedzieć, że to, co zrobił Giotto malowanie, trzymane w sztuce europejskiej do impresjonizmu. To Giotto stworzony co we współczesnym języku nazywa się kompozycja. Co to jest kompozycja? W ten sposób artysta widzi spisek, bo jak on wyobraża. On odgrywa rolę świadka wydarzeń zewnętrznych. To stwarza iluzję, że osoba była tam.

Własność akcji działce

Że jest sam artysta jest pisarz, reżyser i aktor z jego obrazów. Jego stworzenie – to rodzaj teatru, w którym aktorzy działania i kierowania tych aktorów HE – artystę. „Byłem tam! Słowo dać, byłem obecny, a to była prawda „- mówi jego kreacje prawie Giotto. Cóż, jest to możliwe, średniowiecznego uwadze to zastrzeżenie!

Giotto wydaje się nam, kto jest odpowiedzialny za to, co pisze. I jego obrazy, takie jak „Pocałunek Judasza” i „Ucieczka do Egiptu” – to mural, napisany przez naocznego świadka do działania.

Fresk namalowany przez artystę

Około 1303 Giotto był niezwykłą ofertę – aby malować mały kościół, który został zbudowany w mieście Padwa w rzymskiej areny. Biograf Giotta, a raczej jeden z jego biografów Dzhordzho Vazari pozostawia bardzo ciekawe informacje. Mówi, że Giotto Padwa przyszedł do malowania kościołowi krótki czas przed jego firmy, czyli towarzyszy. W ten sam sposób, jak w średniowieczu Andrieja Rublowa pisał towarzyszy, podobnie jak na Zachodzie kościoła został namalowany przez artystę z wielkim nazwiskiem, towarzysze, czyli z jego artystycznej brygady. „Pocałunek Judasza” – mural, który napisał sam. Według wszelkiego prawdopodobieństwa, jest to jeden z niewielu, to absolutnie działa od autora jako „Trójca Rublowa”, a tak naprawdę w pełni ujawnić tożsamość Giotta.

„Pocałunek Judasza”: opis obrazu

A gdy spojrzymy na mural „Pocałunek Judasza”, a następnie natychmiast wybrać centrum oczach kompozycji. W centrum miasta, główne wydarzenia dramatyczne wystąpienia. Widzimy, jak Judasz obejmując Chrystusa, pochłania go. I te dwie postacie – centralny. widzimy po prawej stronie, jako najwyższy kapłan wszedł do świątyni w Jerozolimie. On jest skierowany do Chrystusa. I po lewej stronie widzimy apostoła Piotra, który trzykrotnie odmówiono choć zanim kogut zapiał trzy razy, ale nadal wyciągnął nóż do chleba i odcięte uszy. Widzimy go tym nożem rzuca przeciw Judzie, ale jego droga została zablokowana przez tłum, a jeśli kierujemy kierunek ręce arcykapłana i kierunku noża, stwierdzamy, że linie zbiegają się płaszczem Judasza, tylko na ich twarze. Dlatego możemy powiedzieć, że w centrum kompozycji nie są nawet dwa elementy połączone ze sobą, a dwie twarze. Oznacza to, że z tego punktu jest interesująca, aby przeczytać tę kompozycję.

Energia i intensywność

Zawsze na Giotto powiedzieć z pewną ironią: „Co otworzył Giotto?”. Na przykład w „Amarcord” Felliniego, gdy nauczycielka o sztuce z prośbą, że stworzony przez Giotta, studenci krzyknął głosem: „Perspektywy”. To bardzo zabawne. Po tym wszystkim, nie ma perspektywy Giotto nie stworzył. Jest to błędne stwierdzenie. Nie stworzył perspektywę i inną przestrzeń obrazu, gdzie przestrzeń jest zrozumiałe działanie rozkładanie przed publicznością.

Spójrz na muralu „Pocałunek Judasza”. Jest tam tłum ludzi. A tłum przyszedł w nocy. Na ciemnym niebie pochodniami, pieczenie na prawo i lewo. Czujesz ruch przeciwko nieba. Na ciemnym niebie światła, płomienie wahać, można poczuć emocje i elektryfikacji tłumie. Co ciekawe, w tłumie? Fakt, że nie jest obojętny. W tym tłumie, jeśli przyjrzeć się dokładnie, zaprojektowany niemal każdego uczestnika. Jest po prostu niesamowite przeniesiono stan.

Mnogovremonnost

Giotto był pierwszy, ale również ostatni. On, jak mówią, nie tylko ustawienie, ale również decyzję o ogromnej liczby problemów, nie tylko tworząc piosenkę „Ja, Giotto, decyzja dramatyczna zobaczyć: tutaj są moi bohaterowie, tu jest mój chór!”, A kiedy pracował psychologicznie kiedy Więcej audycji w jednym akcie mnogovremonnost.

Każdy z jego fresków jest wielkim zaskoczeniem, a nawet oszołomienie. Jak człowiek może dla życia bez precedensów, jak mówią, przechodząc do zera transcendentny, stworzony od podstaw nowoczesnej sztuki europejskiej kompozycję jako tymczasowe działania jako związek przyczynowy, nasycić jego rozprzestrzenianiu rozrządu i bardzo dużą liczbę odcieni psychologicznych?

wniosek

W tym artykule, jesteśmy bardziej lub mniej szczegółowy jedyne dwa obrazy Giotta nazwie „Pocałunek Judasza” i „Madonna z Ognissanti.” Kreator można podziwiać nieskończone. Mogą oglądać godzinami, ale całe życie nie wystarczy, aby porozmawiać o wszystkich dzieł Giotto di Bondone, którego obrazy zostały wycenione przez czas i pozostał w czasie. Wszystkie z nich – największa kreacja artysty, a mężczyzna zaczął od zera.