Boris Sichkin – radziecki komik, legendarny Buba Kastorskiy

Radziecki aktor Borys Sichkin urodził się w Kijowie, 18 sierpnia 1922 r. Gdy miał cztery lata, jego ojciec zmarł. Starszy brat wziął pięć lat trenować Boria taniec jakoś zarobić na życie. Pierwsze występy duetu Sichkin taniec odbywa się bazar. Wtedy bracia zaczęli działać na własną miejscu przed udaniem się tam przestępców. Te widzowie byli dobrze opłacani.

Studia i praca w zespole

W wieku piętnastu Boris Sichkin on złożył dokumenty w Kijowie choreografia szkole i podczas studiów zaczął tańczyć w zespole z Tańca Ludowego ukraińskiej SSR. Młody aktor szybko stał się ulubieńcem całego zespołu, miał przyjazną wesoły charakter i wielkie pragnienie, aby odnieść sukces.

Przed wojną, Boris Sichkin został przyjęty do Zespołu Pieśni i Tańca Okręgu Wojskowego Kijów. W czasie wojny był członkiem przednim zespołem, gdzie pracował razem z Efimom Berezinym Jurij Tymoszenko i choreografa Borisa Kamenkovich. Na wysoce artystycznego wykonania popularnego folk dances Sichkin aktor został uhonorowany medalem „dla usługi w bitwie”. Młody aktor był dumny z nagrody i starał się wykazać.

W 1947 roku – 48 lat Boris Sichkin był solistą w zespole o nazwie po Aleksandrowa, a następnie, od 1948 do 1966 roku pracował w Moskontsert. Brał udział w programach zespołowych jazzowych zarządzanych przez Eddi Roznera. On działał jako choreograf w scenach tanecznych inscenizacja i pomieszczeń. Najbardziej znanym Sichkin Boris Mihaylovich otrzymane po jej występ w roli kupletistov Buby Kastorskogo.

fałszywe oskarżenie

W 1973 Sichkin aresztowany pod zarzutem państwowego przydziału nieruchomości. Później artykuł przekwalifikowane na „kradzież własności państwowej w dużej skali.” Boris Sichkin został skazany i wysłany do więzienia. Jednak rok później został zwolniony. Sprawa nie jest zamknięta, ale został odesłany do dalszych badań. Jeszcze kilka lat badacze rozwikłać sprawę kradzieży, ale winny Sichkin nie było. Wkrótce został ostatecznie uniewinniony.

emigracja

W 1979 roku, „Buba Kastorskiy” udał się do Stanów Zjednoczonych. Z siedzibą w Nowym Jorku, Brighton Beach, stał się członkiem redakcji gazety „rynku rosyjskim”. W 1994 roku artysta udał się do Rosji, aby spotkać się z przyjaciółmi i zarobić trochę pieniędzy. Wykorzystując swoje powiązania, Sichkin zagrała w kilku filmach. Rok później wrócił do Ameryki.

W ciągu ostatnich kilku lat jego życia Boris M. spędził w domu w klasie ekonomicznej dla ubogich w dzielnicy Queens na zachód od Nowego Jorku. 21 marca 2002 Sichkin zmarł na atak serca. Został pochowany na cmentarzu w Stanach Zjednoczonych, ale kilka lat później, za namową swojej żony i bliskich krewnych ekshumowane. Szczątki zostały poddane kremacji, a prochy przeniesiono do Moskwy. 18 kwietnia 2008 uroczysty rytuał urna została umieszczona w osobnej komórce kolumbarium na cmentarzu Vagankovsky.

Filmografia

Podczas swojej kariery w filmie Sichkin wystąpił w trzydziestu filmach i kilka programów telewizyjnych. Dla wielu był ulubionym aktorem, zabawny i czarujący. Boris Sichkin, filmy z udziałem której prowadzone ludzie szczęśliwi, na zawsze pozostanie w pamięci fanów.

Poniżej znajduje się lista wybranych filmów z Borisem Sichkin:

• „Kapitan Błękitnej Laguny”, roli przemytnika (1962);
• "widzenia, chłopców," wiodący artystów (1964);
• Znak "Nieuchwytny Avengers" Buby Kastorskogo (1966);
• „Ostatni” nieuczciwych agencji raportowania pracownik (1966);
• "The New Adventures of nieuchwytny" roli Buby Kastorskogo (1968);
• "Interwencja", rola kupletistov (1969);
• "Na wojnie, jak na wojnie" Starley Selivanov (1969);
• "Barbara-kosmetyczny" narzeczona (1970);
• "Golden Gate" epizod (1969);
• „Człowiek gra na trąbce” hotele administrator Boris (1970);
• „Miłość Pomarańczy”, przebrany jako kucharz (1970);
• "Path of Love" Gościu (1971);
• "Great Amber", członek jury, krytyk muzyczny (1971);
• „Pięćdziesiąt pięćdziesiąt” gość bilrdnoy (1972);
• "Ostatnie dni Pompei", Kukin Vladimir Pavlovich (1972);
• „Pociąg wartości dwie minuty,” pacjent, pretendent (1972);
• "Złoty Róg" charakter Dandelion, rozbójnik (1972);
• "The Twelve Chairs", reporter gazety "Maszyna" (1976);
• „Gotuj i piosenkarka”, dyrektor Domu życia Barmalej Hassan (1978);
• "Sweet Lorraine", rola Ivan (1989);
• "The Last Days", Leonid Iljicz Breżniewa (1989);
• „Inspektor” elektryk (1991);
• "Nixon", Leonid Iljicz Breżniew (1995);
• "Biedny Sasza" Rastopchin Arystarch, włóczęgą (1997);
• "Stałe", Nathan (2001).