Tworzenie siatkówki. Interakcja z reakcjami silnikowymi

Powstaniem siatkówki trzonu mózgu jest powstawanie siatkówki, zespół struktur nerwowych zlokalizowanych w centralnych przegrodach (guzki wizualne, środkowy i podłużny mózg). Neurony, które się składają, różnią się wielkością, długością aksonów i struktury. Jest gęste splątanie.

Funkcje tworzenia siatkówki

Formacja jest związana z móżdżkiem, rdzeniem kręgowym, kora w półkulach mózgu, limbią (zapewniając najważniejsze reakcje w organizmie). W obszarze tworzenia siatkówki oddziaływują interakcje impulsów rosnących (afektywnych) i malejących (efferent). Impulsy mogą również krążyć przez zamknięte obwody nerwowe. W tym przypadku neurony stale podniecają się w tworzeniu siatki na określonym poziomie. W rezultacie istnieje pewna gotowość do pracy w różnych departamentach centralnego układu nerwowego. Stopień pobudzenia do tworzenia siatki reguluje kora półkulista.

Powstawanie siatkówki obejmuje obszary zdolne do wywierania łagodzącego lub hamującego wpływu na reakcje motoryczne kręgosłupa.

Po raz pierwszy zależność między refleksami kręgosłupa a stymulacją różnych miejsc powstania w sieci została ujawniona przez IM Sechenov. Następnie amerykański neurofizjolog Magoun z pomocą personelu jasno zilustrował obserwację Sechenova.

Tak więc, z elektryczną stymulacją regionu środkowego, narkotyki małp i kotów poddawały całkowitym zaprzestaniu ruchomości, zarówno odruchowi, jak i pobudzeniu kory mózgowej kory. W tym przypadku wszystkie zjawiska hamujące, wywołane przez powstawanie siatkówki, które zostały podrażnione, są dwustronne.

Kiedy pojawi się tworzenie siatki na obrzeżach, która wywiera efekt opóźniający na strefę boczną, ukazuje się łatwiejszy wpływ na aktywność ruchową kręgosłupa.

Powstawanie siatkówki może wpływać na różne formacje kręgosłupa.

Należy zaznaczyć, że strefa formowania netto, która ma korzystny wpływ na aktywność motoryczną, rozprzestrzenia się przedni. Obejmuje ona nie tylko obszar medulla oblongata, ale także śródręcze i mostek variolium.

Powstawanie siatki może wpływać na napięcie mięśniowe. Przepis ten został odkryty przez R. Granita. Szwedzki neurofizjolog wykazał, że tworzenie siatkówki wpływa na aktywność neuronów motorycznych gamma. Ich aksony przechodzą przez tak zwane włókna mięśniowe "wewnątrzżołądkowe" i odgrywają ważną rolę w regulowaniu ruchów fazowych i postaw ciała.

Różne regiony tworzenia siatkówki mogą wywoływać uogólnione efekty na kory mózgowej, przy jednoczesnym włączeniu wszystkich jej regionów.

Utrzymanie aktywności formowania netto i wrażliwości na różne pierwiastki chemiczne krążące we krwi odbywa się za pomocą czynników humoralnych (dwutlenek węgla, katecholaminy itp.). To z kolei przyczynia się do włączenia tworzenia się siatkówki w regulacji poszczególnych funkcji wegetatywnych.

Należy zauważyć, że badanie związku między tworzeniem siatkówki a innymi strukturami subkortalnymi oraz jego właściwościami umożliwiło wyjaśnienie mechanizmów neurofizjologicznych poszczególnych państw (ból, przebudzenie, sen, aktywna uwaga, stany emocjonalne i motywacyjne oraz inne). Stosowanie leków w badaniach umożliwia określenie sposobów leczenia pewnych patologii ośrodkowego układu nerwowego, określenie nowego podejścia do niektórych problemów medycznych.