Gąbki do pieczenia: właściwości kulinarne, opis, dystrybucja

Grzyb – grzyb nazywa się w ten sposób, ponieważ próbki zebrane w wiadrze lub na misce sprawiają wrażenie skrzypiącego, gdy współdziałają ze sobą. Inne nazwy tego makromycetu to: skrzypce, skrzypek, grzyb filcu, spurge. Ten ostatni został mu podany ze względu na obecność soków Ŝywnych mlecznych, dzięki czemu grzybowo-skrynoon odnosi się do warunkowo jadalnego. Otrzymał czwartą kategorię. Możesz używać pisaka jako jedzenia tylko w kapuśniawie i słonej formie. Jednak przed soleniem najpierw trzeba ją zanurzyć, aby usunąć sok żrący. Chociaż grzyb jest raczej przeciętny ze względu na swoje właściwości smakowe, rzemieślnicy ludowi są tak umiejętnie traktowani na miarę, że na talerzu może to być bardzo trudne do odróżnienia od prawdziwego grzyba.

Grzyby – zadrapania w postaci soli stają się białe z lekko niebieską barwą. Są bardzo silne, zapachy grzybów i skrzypią trochę na zębach podczas jedzenia. Można je łatwo pomylić z grzybami pieprzowymi lub białymi podgruzdkom. Jednak od tego ostatniego wyróżnia się obecność soków żrących. W porównaniu z grzybem pieprzowym, czapka ma cienką powierzchnię filcową, a także rzadsze płyty. Na dole włazu znajduje się również frędzlami.

Dystrybucja i siedlisko

Owady rzadko psują grzyby stopione. Są rozmieszczone w strefie umiarkowanej północnej półkuli. Grzyb grzybkowy najczęściej występuje w lasach mieszanych i liściastych. Co do zasady, od lipca do połowy października można je znaleźć pod brzozy, w dębowych, osadowych i bukowych bukach. Skrzypce preferują miejsca dobrze oświetlone przez światło słoneczne, gdzie znajduje się warstwa mchu i opadłych liści. Zazwyczaj grzyby z grzybów rosną w dużych społecznościach (polany), które składają się z wielu kopii różnych epok. W Rosji ten grzyb najczęściej występuje w środkowym paśmie.

Opis

Noga i nasadka piszczeli mają mlecznobiałą lub żółtawą barwę. Płyty z grzybów są wąskie, grube, kwaśne. Kapelusz na skrzypcach jest gęsty i mięsisty, osiągający średnicę 20 cm. W młodych grzybach ma płaski kształt, ale z wiekiem staje się lejkowaty. Wizualnie pisk jest bardzo podobny do grzyba. Jest z nim najczęściej mylony mlecznik. Noga okrągła, do 10 cm wysokości, od podstawy cienkiej, wewnętrznej, średnicy – 3 cm. Jego powierzchnia jest matowa, sucha, cienka czapka, odczuwalna w dotyku. Ta ostatnia jest jedną z różnic, w jakiej grzyby są odróżniane od grzybów pieprzowych. Zdjęcia można zobaczyć w tym artykule.

Ciało skrzypcowe jest grube, sztywne, grube, szarawe, z ostrym i gorzkim smakiem i nieprzyjemnym zapachem. Wada, która nastąpiła po zetknięciu z powietrzem, zmienia oryginalny odcień na żółty. Kropla substancji FeSO4 plamia miąższ w odcieniu różowo-kremowym. Zarodniki proszkują na biało. Z nacięć i wad grzybów uwalnia się poważne ilości soku z mleka, które nie zmienia swojego koloru w powietrzu.

Ciekawe szczegóły

W ZSRR, zgodnie z GOST, grzyb z grindu został dopuszczony do jedzenia tylko w postaci solonej po długim moczeniu (3 dni) i wrzenia. I wielu autorów zagranicznych książek referencyjnych i klasyfikatorów klasyfikuje je jako niejadalne.