Bezpieczne znieczulenie

Znieczulenie nie jest za nic nazywany najbezpieczniejsza forma znieczulenia. Jest to technika znieczulenia jest stosowany najczęściej w połączeniu z innymi rodzajami znieczulenia, w oderwaniu od siebie. Co przedstawia i dlaczego jest on tak powszechnie używane?

Znieczulenie – sztuczny indukcja czasowego przerwania czułości w konkretnym obszarze pola operacyjnego środkami chemicznymi i fizycznymi. Metody fizyczne, a to kompresja i chłodzenie, prawie przeszedł do historii, ale chemiczny – szeroko rozpowszechniony i dalszej poprawy. Jego synonimami są jako „znieczuleniu miejscowym” i znieczuleniu miejscowym.

Zwykle podczas stosowania testów diagnostycznych lub małych operacji takich jak obróbka zęba, sekcji zwłok owrzodzenia i tak dalej jest to konieczne. I miejscowy środek znieczulający stosowany jest pewne przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego. Zastosowanie znieczulenia miejscowego w praktyce pediatrycznej nie jest zbyt popularne, ale niektóre z jego poglądów są zawarte w łącznym obwodzie znieczulenia podczas operacji iw okresie pooperacyjnym.

Do znieczulenia należy wstrzyknąć środek miejscowo znieczulający w anatomicznej strukturze skóry w miejscu, gdzie operacja odbędzie. cienkie igły używane do wstrzykiwań, ponieważ są one bardzo bolesne. Zastrzyki wykonywane są dość powierzchownie, chociaż w niektórych przypadkach, leczenie jest konieczne, aby wejść głębiej.

Istnieje kilka sposobów, aby znieczuleniu miejscowym, które można podzielić na następujące rodzaje:

• Terminal (kontakt) Znieczulenie – najlepiej znane i najłatwiejszy sposób znieczulenia błon śluzowych. Roztwór środka znieczulającego (napowietrzania, kropli, itp), w bezpośrednim kontakcie ze śluzu. Jest on stosowany w chirurgii klatki piersiowej, anestezjologii i otolaryngologii;
• Znieczulenie infiltracji – szczelne warstwowy naciekanie tkanki miękkiej słabym roztworem środka znieczulającego w chirurgii. Dla tego rodzaju stosowanego znieczulenia – 0,5-1,5% roztworu mepiwakainy, lidokaina, 0,25-0,5% roztworu i 0,25% roztworu trimecaine;
• znieczulenie – najbardziej obiecującą metodą, która charakteryzuje się takimi cechami:

– znieczulające wtryskuje się w pewnej odległości od strefy działania;

– Niewielkie ilości środków znieczulających powlekane znieczulania rozległych obszarach ciała;

– jakość znieczulenia zależy od dobrej znajomości techniki znieczulenia i anatomii;

znieczulenie dzieli się na:

– dożylnie;

– jamy szpikowej;

– obwodowy i ośrodkowy wprowadzający;

– elektroakupunktura.

Lokalne znieczulenie w stomatologii była i pozostaje podstawową metodą znieczulenia, których skuteczność zależy od stanu pacjenta, struktury górnej i dolnej szczęki, sprzętu anestezjologicznego i stosowanych środków znieczulających. Głównym kryterium wyboru bólu leku jest jego bezpieczeństwo, wydajność, indywidualnych cech pacjenta i charakteru jego interwencji. Znieczulający wydajność jest bezpośrednio związana z wartością do dysocjacji, procentowej zawartości środka znieczulającego i zwężania naczyń molekularna podstawa czynnika rozdzielającego jak stopnie dyfuzji leku we włóknach nerwowych.

Znieczulenie miejscowe w chirurgii ma minimalną wartość niż w praktyce stomatologicznej. Najbardziej powszechnie stosuje się leku w tym przypadku jest w postaci prokainy 0,25-0,5%, a rzadko 1-2% soli. Takie rozwiązania są przygotowane do znieczulenia w dniu zabiegu, bo jeśli je przygotować z wyprzedzeniem, prokaina traci swoich właściwości przeciwbólowe.

Przed przystąpieniem do znieczulenia miejscowego powinien zobaczyć listę swoich przeciwwskazań, a to:

• uszkodzenia tkanek – oznaczone zapalenie poważne blizny lub krwawienia;
• Naruszenie psychikę pacjenta;
• Nietolerancja znieczulających.

I wreszcie, warto zauważyć, że znieczulenie miejscowe ma kilka oczywistych zalet. Należą do nich:

• Zdolność do wykonywania bez drogiego sprzętu i narzędzi, a także w każdych warunkach;
• Minimalny wpływ na funkcjonowanie wszystkich systemów organizmu;
• Niezawodna blokada impulsów bólowych.

I, oczywiście, wady „czystego typu” miejscowo znieczulających są również dostępne. Głównym z nich jest możliwość poważnych powikłań, niezdolność do kontrolowania ważnych funkcji organizmu i zachowanie świadomości, powodując prawdopodobne, że urazu psychicznego.