Sarkoidoza – co to jest?

Prawdopodobnie nie wszyscy słyszeli o tej chorobie, sarkoidoza. Co jest z tą chorobą można znaleźć w tym artykule. Sarkoidoza – rzadka choroba autoimmunologiczna o nieznanej przyczynie, która dotyka głównie układu oddechowego. W tym przypadku, ciało utworzone ziarniniaki – nieprawidłowe gromadzenie się komórek układu odpornościowego, które atakują zdrowe tkanki. Ziarniniaków zwykle wytwarza się w węzłach chłonnych i wewnętrznej obwodowej, płuc, skóry, oczu. Rzadziej, można je znaleźć w gruczołach nerki, wątroba, serce, kość, mięsień szkieletowy, mózgu ślinowych. Uważa się, że choroba są bardziej podatne na kobiety od 30 do 40 lat.

Sarkoidoza. Czym jest ta choroba i jakie są jego objawy?

Choroba jest często bezobjawowe lub z łagodnymi objawami. Ciężkie objawy rzadko. Sarkoidoza charakteryzuje różnych objawów klinicznych, które są uzależnione od lokalizacji uszkodzenia.

W większości przypadków (90%) w procesie patologicznym obejmuje płuc, a zatem głównym objawem choroby – wzrost śródpiersiowe węzły chłonne. U niektórych pacjentów nie ma żadnych skarg, inni mogą wystąpić suchy kaszel, gorączka, osłabienie mięśni, duszność podczas wysiłku fizycznego, jak również poważne uszkodzenie płuc (niewydolność płuc, zwłóknienia).

Rumień guzowaty często towarzyszą takiej choroby, sarkoidoza. Jakie są te znaki? Typowo, skórne objawy, w których zazwyczaj w przedniej części goleni tworzą gęstą, wypukłą, ból przy naciskaniu węzłów purpurowy kolor. Rumień guzowaty charakteryzuje się ból w kostkach i kolanach, podczas gdy pierwszy, pojawia się ból w stawach, a dopiero po kilku dniach nie są węzłami. Obecność tych objawów oznacza najbardziej korzystny przebieg sarkoidozy.

Gdy choroba może mieć wpływ na oczy. W tym przypadku, ziarniniak utworzona w spojówek. Zazwyczaj pacjenci skarżą się na ból, zaczerwienienie, suchość, niewyraźne widzenie. Późno zdiagnozowana choroba sarkoidoza oko jest obarczona kompletnej ślepoty.

Ponieważ sarkoidoza jest chorobą ogólnoustrojową, może to wpływać na inne narządy. Jeśli uszkodzenie nerek rozwija się kamieni nerkowych, serca – serca i dusznicy awarii, przysadka mózgowa – moczówki prostej. Ziarniniaki wątroby nie może przejawiać się niekiedy przyczyną jego wzrost, funkcje ciała są utrzymane.

Sarkoidoza. stadium choroby

Na podstawie zdjęć rentgenowskich są trzy etapy sarkoidozę płuc. Na pierwszy zauważa dwustronnych zmiany chorobowe węzłach chłonnych klatki piersiowej. Drugi charakteryzuje się powiększeniem węzłów chłonnych i naciekanie tkanki, bez zwłóknienia płuc. W trzeciej jest widoczne zwłóknienie płuc bez wzrostu węzłów chłonnych. Pierwszy i drugi etap często występują bessimtomno lub pozapłucna przejawem mają typowego zastosowania, na przykład kaszel, duszność, są nieobecne.

Sarkoidoza. diagnostyka

Choroba została ustalona na podstawie badania rentgenowskiego charakterystycznej cieniowania przez obraz klatki piersiowej. Ziarniniaki utworzone gruźlica płuc, a zatem nie może być ponadto wytwarzana ogrodzenia chorych tkanek (biopsja) lub umieszczony tuberkulinową skóry. W odniesieniu do krwi, surowicy ACE (enzymu przekształcającego angiotensynę) zwiększa się sarkoidozy.

leczenie

Zwykle lekarz pulmonolog traktuje takich chorób jak sarkoidoza. Jaki rodzaj leczenia? Po potwierdzeniu rozpoznania lekarz określi, poprzez serię testów, czy choroba pojawia się korzystny lub czynnej. Na ogół nie jest wymagane korzystny przebieg kliniczny leczenia: spontaniczny samoleczenia występuje więcej niż połowie przypadków.

Jeśli proces nie wyszła poza klatkę piersiową, jest on uważany za dobry znak. W obecności choroby rumień guzowaty przebiega 1-1,5 lat. W innych przypadkach, odzyskiwanie zajmie kilka lat, czasami musi być traktowany do końca życia. Rokowanie jest słaba, jeśli opracowali poważne zaburzenia oddychania, uderzył nerki, serce, mózg i oczy.

Z aktywną postacią choroby leczone kortykosteroidami usuwających ból stawów, duszność. Ponadto stosowane cytostatyki, tłumiąc niekontrolowanego namnażania komórek immunologicznych.

Pacjenci powinni być poinformowani, aby rzucić palenie i spożywanie rafinowanych węglowodanów. Należy również wykluczyć nabiał, ze względu na wysoką zawartość wapnia w moczu i krwi.