Sztuczne serce

Technika medyczna naszych czasów umożliwia częściowe lub całkowite zastąpienie chorych organów ludzkich. Jedynym przykładem zastosowania technologii w dziedzinie medycyny jest wzmacniacz dźwięku dla niedosłyszących, elektroniczny stymulator wykonany ze specjalnego tworzywa sztucznego. Częściej są protezami biologicznymi, które są napędzane przez miniaturowe zasilacze, które reagują na biokształty ludzkiego ciała.

W procesie skomplikowanych zabiegów chirurgicznych "Sztuczne płuca", "Aparaty do sztucznego krążenia" i inne sztuczne narządy czynią nieocenioną pomoc lekarzom. Przyjmują funkcje systemów poddawanych operacji, pozwalając im na chwilę zawiesić działalność.

Jak pokazuje praktyka, obecnie jest wiele osób cierpiących na nieprawidłowości zawału serca (niedobór lub zwężenie). Istnieje możliwość rekonstrukcji lub wymiany uszkodzonego zaworu za pomocą sztucznego zaworu serca. Do tych celów stosowane są nowoczesne protezy biologiczne lub mechaniczne.

Aparat "Sztuczne Serce" wszedł do praktyki lekarskiej. Jednak teraz nie może całkowicie zastąpić teraźniejszości.

Sztuczne serce to czteropłaszczowa proteza z komórkami szyjnymi. Model ma prawą i lewą połowę. Każdy z nich składa się ze sztucznego przedsionka i komory. Elementami składowymi tego ostatniego są komory robocze, kadłubowe, wylotowe i wlotowe. Kauczuk silikonowy i metoda warstwowania są wykorzystywane do wykonania sprawy. Zgodnie z technologią matryca zanurza się w płynnym polimerze, wyciąga, a następnie suszy. Dopóki na jego powierzchni nie tworzy się wielowarstwowych ciał. Komora robocza ma podobny kształt. Kauczuk lateksowy i silikon są wykorzystywane do produkcji. Komora robocza ma charakter konstrukcyjny – grubość ścianek jest różna i odróżniają obszary pasywne i aktywne. Projekt obliczany jest w taki sposób, że przeciwległe ściany jego powierzchni roboczej nie mogą być dotykane nawet w przypadku pełnego napięcia aktywnych sekcji. Zapobiega to urazowi komórek krwi. Rosyjscy naukowcy kontynuują prace nad stworzeniem i ulepszeniem dostępnego projektu protez.

Dość kosztowny system obcych "Sztucznego Serca" pozwala pacjentowi czekać na operację w ciągu roku. Urządzenie jest wyposażone w obudowę, w której znajdują się dwie komory. Usługa zewnętrzna składająca się z monitora monitorowania, komputera znajduje się u lekarza w klinice. W domu pacjent ma baterie, zasilacz. Ładowanie odbywa się z sieci. W tym przypadku głównym zadaniem pacjenta jest monitorowanie zielonego wskaźnika informującego o stanie baterii.

Do "Sztucznego Serca" użyto jako trwałego urządzenia, konieczne jest, aby:

– miały małe wymiary;

– uregulowało zwolnienie zgodnie z wnioskami organu;

– pod warunkiem niezbędnego wypisania krwi;

– łatwo było sterylizować;

– zapewniały pompowanie krwi bez ostrych szarpnięć, w celu uniknięcia hemolizy (zniszczenia erytrocytów).

Obecnie opracowano tylko urządzenia, które całkowicie zastąpiły komory. Podczas przeszczepów dwie dolne komory serca łączą się z górną (przedsionkową). Pre-amputacja zastąpionych komór.

Oczekiwana długość życia pacjenta, który po raz pierwszy dokonano długotrwałego przeszczepu narządu, wynosił 112 dni. Wtedy sztuczne serce popełniło trzynastu milionów uderzeń.