Wiatrak Wodny

Wśród wielu gatunków orzechów spożywanych przez ludzi od wielu wieków jest bardzo niezwykłe – nakrętka wodna. Ta ciekawa roślina rośnie w przyrodzie i jest uprawiana w Japonii, Chinach, Indiach, Afryce Środkowej i niektórych krajach europejskich. W jądrze wodno-orzechowej zawiera się do 50% skrobi, 15% białek, 4% cukrów, 7% tłuszczów.

Ten wodny rocznik należy do rodziny Rogulnikowów (Vodnorekhov). Ta rodzina ma około 30 różnych gatunków. Nakrętka wodna lub, jak się nazywa inaczej, chilim, najczęściej występuje w wodach o niskim lub niskim lub stagnacji. To roślina jest zagrożonym gatunkiem. Chilim (kasztan wodny) jest prawdziwym reliktem. Należy do jednej z najstarszych roślin na Ziemi.

Ma długą łodygę, zakorzenioną w dolnej ziemi. Na trzonie znajduje się wiele cienkich korzeni. Na powierzchni zbiornika rozwija rozetę składającą się z rozdrobnionych, skórzastych rombowych liści. Te liście są rozmieszczone w mozaiki, ponieważ każda ma kielichy o różnych długościach. Na zewnątrz są bardzo podobne do liści brzozy. W tych ogonkach znajdują się "pęcherze płuc", składające się z tkanką powietrzną – aerhenhyma.

Roślina kwitnie w maju z pojedynczymi kwiatami usytuowanymi w tkliwych liściach. Kwiaty mają 4 białe lub różowe płatki przezroczyste i osiągają długość 1 cm, a kwiaty są widoczne dopiero wczesnym rankiem i późnym wieczorem, resztę czasu pod wodą. W wodzie odbywa się samozapylenie. Owoce znajdują się na spodzie rozety liści.

Orzech daje pojedyncze ziarna owoców, pokryte twardą powłoką. Mają 2-4 pędy, zwane "rogami". Wewnątrz muszli jest dość duże jądro białego koloru. To właśnie z wyglądu tych orzechów miało miejsce nazwisko rodziny roślin Rogulnikow.

Podczas dojrzewania orzechów, wnęki powietrzne wycinków liści znacznie się zwiększają, aby utrzymać roślinę na powierzchni. Kiedy owoc dojrzeje, łodyga orzecha wodnego zostaje przerwana i roślina zaczyna dryfować wzdłuż rzeki lub po prostu pływa na powierzchni stawu pod wpływem wiatru. Po opadnięciu liści orzechy dojrzewają do dna zbiornika, gdzie przylegają do ziemi z rogami. Mogą utrzymać zdolność kiełkowania od ponad 10 lat. Do kiełkowania tych orzechów niezbędny jest okres odpoczynku trwający do 0,5 roku. Dopiero po tym okresie temperatura wody wzrasta powyżej 10-12 ° C, orzechy kiełkują. W tym samym czasie ich gęsta muszla jest otwarta, a z tego wydaje się młody korzeń, wyrastający ze śpiącej nerki. Początkowo rozciąga się do góry, a następnie, po opisaniu łuku, zejdzie i zahacza na twardy grunt. Oślepiona powłoka nakrętki stopniowo unosi się i wskazuje kierunek trzonu rosnącego z tej samej nerki. Ostatecznie, łuski skorupy rozpadają się, a łodyga dotrze do powierzchni wody, gdzie powstaje wylot liści.

Owoce tej rośliny od dawna są używane jako żywność i do produkcji różnych eliksirów leczniczych. Są one nawet często stosowane w medycynie chińskiej. Nakrętka wodna jest stosowana jako środek moczopędny, ściągający, tonizujący, uspokajający, diaforyczny, utrwalający, przeciwskurczowy i choleretyczny. Stosowany jest w przypadku malarii, biegunki, zapalenia oczu, gryzaków węża, dyspergera, rzeżączki, białaczki u kobiet. Chińczycy uważają, że owoce tej rośliny są doskonałym środkiem wzmacniania siły.

Orzech chilim może być spożyty w stanie surowym, a można gotować z niej różne potrawy. Istnieje wiele sposobów jej przygotowania. Jest gotowane, smażone, szlifowane w mąkę, pokruszone, aby wyprodukować płatki zbożowe, cukiernicze, z pikantnych sosów.