Międzynarodowy rynek kapitałowy

Kapitał waluty jest środkiem, który może działać jako czynnik produkcji i środek do osiągnięcia zysku. Krajowi przedsiębiorcy często znajdują się w sytuacji poczucia braku kapitału. Fakt ten może stanowić przeszkodę dla ich skutecznej działalności i dalszego rozwoju. Jednocześnie inni uczestnicy niektórych stosunków gospodarczych mają tymczasowo wolne zasoby pieniężne w postaci oszczędności. Właściciele takich funduszy mają okazję przez pewien czas przenieść je na korzystanie z innego związku gospodarczego. Druga strona może z nich skorzystać, wykorzystując jako inwestycję. Jednak nie ma płynności na pewien okres zasobów pieniężnych na spodziewany wzrost w najbliższej przyszłości. W ten sposób powstaje rynek kapitałowy, którego instrumentem są środki pieniężne wydawane jednostkom gospodarczym przez pewien okres za opłatą i podlegające zwrotowi. W tym przypadku organizacja, która świadczy swoje fundusze jako pożyczkę, otrzymuje pewne dochody w postaci odsetek za ich wykorzystanie przez kredytobiorcę.

Rynek kapitałowy na świecie ma dwa typy struktur: operacyjne i instytucjonalne. Druga struktura jest najbardziej rozpowszechniona i obejmuje instytucje oficjalne (CBR, międzynarodowe instytucje finansowe i kredytowe), prywatne instytucje finansowe (banki komercyjne, fundusze emerytalne i firmy ubezpieczeniowe), a także inne firmy i giełdy. Wiodącą rolę w tej grupie organizacji przypisuje się ponadnarodowym bankom i korporacjom.

Międzynarodowy rynek kapitałowy w zależności od terminu jego przemieszczania się składa się z trzech sektorów: rynku eurokredit, światowego rynku pieniężnego i rynku finansowego. Tak więc światowy rynek środków pieniężnych opiera się na dostarczaniu eurokacji przez krótki czas (do jednego roku). Rynek kapitałowy przez dłuższy czas przeszedł pewne zmiany w części wzrostu wolumenu operacji na nim od lat 70. dwudziestego wieku. Wynika to z postępu technicznego. Ten rynek kapitałowy jest często nazywany sferą kredytów konsorcjum lub konsorcjum, ponieważ takie relacje finansowe są reprezentowane przez konsorcja bankowe lub syndykaty.

Światowy rynek kapitałowy opiera się na zapewnianiu pożyczek zaciągniętych, a początek jego powstania przypada 60. rocznicę XX w. Pojawiło się, że tradycyjny rynek kredytów zagranicznych i rynek kredytów euro zaczął funkcjonować równolegle. Już na początku lat dziewięćdziesiątych chodziło właśnie o pożyczki w euro, które wyniosły około 80% wszystkich międzynarodowych pożyczek. Najważniejszą cechą jest ten rynek kapitału pieniężnego – oba waluty obce są wykorzystywane do zaciągania pożyczek zarówno przez wierzycieli jak i kredytobiorców. Inną różnicą w tej dziedzinie stosunków finansowych jest kwestia nierezydentów tradycyjnych kredytów zagranicznych w jednym kraju, a umieszczanie pożyczek euro odbywa się na rynkach kilku państw naraz.