Diagnostyka pedagogiczna w placówkach oświatowych przedszkolaków

Pojęcie "diagnozy" przychodziło do pedagogiki z medycyny, przez długi czas wywołało kontrowersje wśród naukowców dotyczące zasadności jego wykorzystania w procesie edukacyjnym. W przybliżeniu w tym samym czasie termin w dwóch krajach zaczął się nie tylko w środowisku naukowym, ale także stanowił zdecydowaną pozycję w praktyce nauczycieli. W Niemczech koncepcja "diagnostyki pedagogicznej" została opracowana i opisana przez Karlheinza Ingemkampa (1968), aw Rosji do sierpnia Augusto Solomonowicz Belkin (1981). Każdy nowoczesny nauczyciel, oceniający efektywność swoich działań, analizując skuteczność programów edukacyjnych i metod wychowania, polega na diagnostyce.

Diagnostyka pedagogiczna ma trzy wzajemnie powiązane znaczenia:

1) Jest to niezależny rodzaj aktywności analitycznej nauczyciela.

2) Stosowany obszar pedagogiki, badający wzorce diagnozy pedagogicznej.

3) Proces badania rzeczywistego stanu obiektu nauczyciela i jego korelacji z normą.

Metody diagnostyki pedagogicznej w placówkach oświatowych przedszkolnych

Nauczyciele przedszkolni stosują nadzór nad dziećmi jako wiodącą metodę. Ta metoda jest najbardziej skuteczna w ocenie dynamiki rozwoju dziecka, zbierania podstawowych informacji, sprawdzania faktów i informacji uzyskanych za pomocą innych metod diagnostycznych. Pozwala ocenić tylko przejawy zachowań dziecka, ale nie daje odpowiedzi na temat przyczyn niewłaściwego postępowania. Dlatego obserwacja jest rzadko stosowana jako jedyna metoda badania. Aby informacje były obiektywne i diagnoza, złożona diagnoza jest przeprowadzana przy użyciu kilku metod.

Diagnostyka pedagogiczna jest podstawą monitorowania pedagogicznego, która jest ciągła, naukowo oparta, prognostyczna i służąca do skutecznego rozwoju procesu pedagogicznego. Jako efekt uczenia się dzieci przedszkolne uczą się produktów pracujących dzieci w wieku przedszkolnym. Ta metoda pozwala na określenie umiejętności uczenia się dzieci, a także niektórych cech osobistych niezbędnych do jakościowego opanowania wiedzy: odpowiedzialności, zmęczenia, dokładności, kreatywności i innych.

Badanie dokumentacji pozwala badaczowi na bardziej holistyczny obraz zdolności przedszkolaka i znaleźć przyczyny występujących problemów w edukacji i szkoleniu. Karta medyczna zawiera informacje o zdrowiu, tempie rozwoju dziecka, wrodzonych i nabytych chorobach oraz zdolnościach adaptacyjnych ucznia. Informacje o rodzicach i miejscu zamieszkania dzieci pomagają lepiej zrozumieć warunki wychowania, oceniać wystarczające zasoby pedagogiczne w rodzinie.

Diagnostyka pedagogiczna to nie tyle badania dzieci, ich osobiste cechy, jak możliwości i zasoby systemu wychowania, proces pedagogiczny, zorganizowany w placówce przedszkolnej i w rodzinie ucznia. Dlatego podczas przeprowadzania rozmowy diagnostycznej z dzieckiem, w oparciu o wyniki przekazanego materiału programowego, badacz podsumowuje skuteczność metod nauczania, kompetencje nauczyciela, adekwatność wpływów pedagogicznych i jakość organizacji warunków i form procesu poznawczego.

Diagnostyka pedagogiczna w placówce przedszkolnej ma również na celu zbadanie nauczycieli i rodziców, określając ich trudności w organizacji procesu pedagogicznego i poziomu ich kompetencji. W tym celu stosuje się metody: kwestionowanie, wywiad, rozmowa, eksperyment, metoda biograficzna.

Wyniki diagnostyczne są wykorzystywane przez badacza do aktywnego rozwijania wszystkich uczestników procesu pedagogicznego, do właściwego wyboru metod i sposobów wychowania, w celu zapewnienia odpowiedniej pomocy w znalezieniu problemów lub trudności w pracy z dziećmi.