Błona komórkowa nie jest jeden? Struktura i działanie błon komórkowych

Przez nadmembrannym kompleksów komórki roślinne, grzyby i niektóre bakterie stosuje się taką strukturę, co ich ściany. Ten artykuł zbadanie struktury ściany komórkowej w różnych grup organizmów, a także wyjaśnić funkcje wykonuje. Jak wiadomo, składnik ten został po raz pierwszy odkryty przez naukowca angielskiego Robert Hooke w 17 wieku. Należy również zauważyć, że błona komórkowa jest nieobecny w jednokomórkowych zwierząt oraz organizmów wielokomórkowych, z jamochłonów, a kończąc na kręgowce: ryby, płazów, gadów, ptaków oraz ssaków.

Dlatego trzeba go

Pomimo faktu, że struktura i skład chemiczny grzybowych ściennych, roślin i drobyanok zmienia czynność błony komórkowej są bardzo podobne. Przede wszystkim, to jest ochrona cytoplazmie i jej organelli przed szkodliwym wpływem czynników środowiskowych.

Dalej: kompleks nadmembranny jest wiarygodne kontakty wsparcia i zapewnia wytrzymałość w tkankach roślin i grzybów. Poniżej omówimy szczegółowo w jaki sposób struktura powłoki jest połączone z funkcjami, które wykonuje.

Cechy ściany komórkowej roślin

Ta struktura w organizmach roślinnych, składa się zasadniczo z polimerem należącym do grupy polisacharydów – celulozy. Jego wzór sumaryczny jest taka sama, jak w przypadku skrobi roślinnego (C ₆ H ₁₀ O _{5) n.} Makrocząsteczki polisacharydów zawierać reszty beta-glukozę, i mają tylko strukturę liniową, a więc mogą stanowić włókna, zebrane w wiązki. Tworzą one niezawodne ramki ściany komórkowej -depth w koloidalnej matrycy, który również składa się głównie z węglowodanów – hemicelulozy i pektyny. Również celuloza często spotykane w innych częściach rośliny, na przykład, włókna bawełny w 99% składa się z czystej celulozy, lnu i konopi zawierać je w ilości 75-80% drewna – do 55%. Jak już wspomniano, działanie błon komórkowych, są powodowane przez organizmy tkanki, przez którą przechodzi.

Poza celulozy ściana zawiera białka, lipidy i materiały nieorganiczne. Na przykład, w ścianach komórkowych roślin wyższych zarodników – skrzypy – obejmują ditlenek krzemu, a więc sama roślina jest bardzo sztywna i wytrzymała i niejadalne dla zwierząt. Jedna z warstw tworzących łodygi roślin wieloletnich i wywoływanym korkiem, gromadzi się w muszli substancji podobnych do tłuszczu – suberyny. W rezultacie, cytoplazmę i jego organelli rozpadają się, a komórki mogą się wykonać jedynie funkcję pomocniczą (oprobkovevanie rdzeń).

Jeżeli pomiędzy włóknami celulozy, hemicelulozy, ligniny gromadzić razem z zwiększa mechaniczną wytrzymałość łodygi i łodyg roślin z gatunków drzew, a barwniki zawarte w ligninę, drewno przyczyną zabarwienie. Ściana zawiera również porów wyłożone błoną, które zapewniają transport substancji.

Struktura i działanie błon komórkowych grzybów

Przedstawiciele poszczególnych grup grzybów ściany fundamentowej jest chityny – polisacharyd, który znajduje się także na zewnętrzną szkieletu stawonogów, a w niektórych bakteriach. Nadmembrannye kompleksy grzyby zawiera ponadto skrobię celulozy i zwierząt – glikogenu. Na przykład, struktura chemiczna ściany komórkowej drożdży reprezentowane głównie węglowodany – glukanu i mannan. Sam z nimi ściana jest wystarczająco silny i nie jest dobrze trawione w przewodzie pokarmowym zwierząt, więc składniki odżywcze nie są łatwo dostępne i drożdże nie są wchłaniane nabłonek jelita cienkiego.

Funkcje bakterie

Jeżeli błona komórkowa jest nieobecny pierwotniaki Prokaryota to charakteryzuje się bardzo skomplikowaną konstrukcję, w tym murein, lipoprotein i lipopolisacharydów i kwas tejchojowy. lipopolisacharydy ścian promować adhezję bakterii do różnych podłoży, na przykład, do szkliwa zębów lub błon eukariontów. W związku z tym, ściana komórkowa bakterii ale ma właściwości antygenowe.

Większość bakterii ściana górna pokryta kapsułki śluzowej (kapsydu), na której może być umieszczony inny warstwę ochronną – peplos. W zależności od jego struktury, w mikrobiologii wszystkie bakterie są podzielone na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne.

Zróżnicowanie bakterii biochemicznym składem

Metoda pomaga odróżnić prokarionty od specyfiki struktury chemicznej muszli, został zaproponowany przez duńskiego naukowca G. Gram pod koniec XIX wieku. Okazało się, że niektóre gatunki bakterii są zabarwione a anilina barwniki i tworzą trwałe związki kolor fioletowy, które składają się na błonę komórkową.

Gram-dodatnie, takie prokarionty zostały wskazane, na przykład, Staphylococcus i Streptococcus. Wszystkie z nich są podatne na szereg antybiotyków penicyliny i Actinomycin. Innych bakterii, zwanych Gram-ujemnych, nie barwią fioletem metylowym. Są one odporne na penicylinę, ponieważ mają one stałą kapsułki o niskiej przepuszczalności i ścianę komórkową. Należą Salmonella, Shigella, Helicobacter. Błony komórkowej bakterii, która ma inny skład chemiczny, jest ważnym mikrobiologiczne, które są zapisane w farmakologii i medycyny.

Cechy mykoplazmy

Zatrzymajmy się na grupie bardzo małych bakterii – mykoplazmy. Badania mikroskopowe wykazano, że błona komórkowa nie występuje w nich, tak mykoplazmy wrażliwe na pewne antybiotyki, takie jak tetracyklina. Mikoplazmy są szeroko rozpowszechnione w przyrodzie, są czynnikami sprawczymi wielu chorób, w tym ludzkiego układu moczowo-płciowego.

Większość mykoplazmy w ich metabolizm jest wymagane do korzystania z tlenu i są surowe tlenowe. Pasożytów u ludzi i ssaków, mnożą się szybko, a w skład błon komórkowych obecność cholesterolu, co jest korzystne substratem wzrostu i rozmnażania mykoplazmy.

Adaptacja w najprostszym

Wcześniej wspomnieliśmy fakt, że błona komórkowa jest nieobecny w orzęsków i innych jednokomórkowych zwierząt, na przykład rhizopods. Zoologów odkrył, że Protista są kompletne organizm zwierzęcy, który ma wszystkie funkcje: wzrostu, reprodukcji, odżywiania, oddychania, wydalania. Ponadto, mieszkanie w wodnym lub wilgotnym środowisku gleby, protisty wykonywane przez cienką membranowy transport wody i soli mineralnych, które są w otoczeniu zewnętrznym i błony osocza przez pojedyncze pory posiadają produktów metabolicznych. Dlatego też kompleksy żadnych skomplikowanych jednokomórkowe animals nadmembrannyh to idioadaptatsy do funkcji warunków otoczenia.

W celu ochrony i zachowania integralności pierwotniaków łupinach pelikulu – bardziej gęsta warstwa zewnętrzna ektoplazma. Ze względu pelikule mający elastyczność i trwałość jest utrzymywany stały kształt ciała zwierzęcia.

W niniejszym dokumencie, struktura i skład chemiczny z błonami komórek badano charakterystykę komórek roślinnych organizmów, a także jak bakterie i grzyby.