Starożytny taran: zdjęcia

Gdy ochrona przed atakami wrogów wokół starożytnych miast zaczęli wznosić ściany, służył jako impuls dla powstania broni szturmowych, głównym celem było – aby złamać te ściany. Przeanalizujmy je szczegółowo.

Pojawienie baranów

Uważa się, że pierwszy taran wynalazł kartagińskich mistrzów – Paferasmenom i Gerasim. To zdarzyło się w odległości około 500 m-BC. e., Kartagińczycy i zastosować je podczas oblężenia Gadis (Cadiz), miasto w Hiszpanii. Podobnie jak to, czy nie, czy pan staranować pierwszych wynalazców, nikt nie może powiedzieć na pewno. Ale kronikarze czasu, opisujące oblężenie Kartaginy, wymienione jako taran był używany wraz z innymi machin oblężniczych.

Pierwsze narzędzia

Starożytny taran do złamania ściany lub bramy, później zwane RAM, być konwencjonalny drewna jesionu lub świerku. Jako takie, pistolet był bardzo ciężki, a biorąc pod uwagę fakt, że niedźwiedź musiał być pod ręką, czasami za jego działanie było użyć do setek żołnierzy.

Wszystko to było niezwykle rozrzutny pod względem zasobów ludzkich i bardzo niewygodne, więc w przyszłości rozpoczęło poprawę. Taran – ram – początkowo zawieszony na specjalnej ramie, a następnie zainstalowane na kole. Użyj było o wiele łatwiej. Teraz, w celu dostarczania broni do miejsca i wstrząsnąć atak, wymagane znacznie mniej ludzi.

Aby skuteczniej działać na rzecz zwalczania koniec kłody mocowanych metalową końcówkę, ze przypomina głowę barani. Z tego powodu dzienniku bojowym tak często nazywa – „owca”. Najprawdopodobniej mówi stare przysłowie: „wygląda jak owca na nową bramę”, miał na myśli był baran, a nie prawdziwe zwierzę.

Ale ta poprawa nie koniec. Faktem jest, że w czasie ataku na mury miasta, na głowie żołnierza, kontroli RAM, latające kamienie, strzały, nalał wrzątku i gorącą smołę. Dlatego, aby chronić żołnierzy, z ramą dziennika zamknięte na szczycie baldachimu, a później na wszystkich stronach pokrytych tarcze. Tak więc siła napadu, kołysząc taran, jak się okazuje, w jakiś sposób chronione przed złem wchodzących i odlewania ze ścian. Taka wewnętrzna RAM dla zewnętrznego podobieństwa do znanych gadów stał się znany jako „żółwia”.

Czasami żółw jest strukturą składającą się z kilku pięter, z których każdy ma barana. A zatem możliwe jest podzielenie przez ścianę na różnych poziomach, w tym samym czasie.

Ale to zrozumiałe, pistolet był bardzo nieporęczne i ciężkie, więc należy używać rzadko.

Sokol – starożytne walki taran

Gdy baran po raz pierwszy pojawił się w Rosji, nie wiadomo na pewno, ale od drugiej połowy XII wieku, w źródłach pisanych wspomnieć o zdobyciu miasta „włócznia”. Można przypuszczać, że to właśnie wtedy, w oblężeniach, w bratobójczej wojny, ataki zaczęły być stosowane po raz pierwszy sokoła – rodzaj taran RAM.

W rzeczywistości, sokół nie różni się w swej strukturze od znanych analogów. W tym samym płynne nagie drewna, zawieszone na łańcuchy lub liny. Jednak czasami drzewo zastąpił all-metalowy cylinder. Nawiasem mówiąc, według jednej z wersji powiedzenie „ścieg” poszło od związku z pojawieniem się rosyjskich karabinów.

Sposoby przeciwdziałania barana

Baranów, oczywiście, był bardzo skuteczny w ataku, więc przed jego stosowanie produkuje również taktykę do licznika:

• Co najmniej jakiś sposób łagodzenia uderzeń drewna ze ścian na poziomie swojej końcówki obniżona worek z miękkiego materiału, wełny lub sieczkę.
• Na szturmu na jednostce głównej, pamięci RAM towarzyszącej wylewa brud, gotowanie, pieczenie smoły, oleju, latające kamienie i strzały. Wytrącony próbował zapalić drewnianych narzędzi budowlanych.
• Na podejściach do murów miejskich i rowów wykopanych wypełnionych wodą są wyrzucane nad fosą most zwodzony, który wzrósł w czasie ataku. Środki te nie są dopuszczone do użycia, „Sokoła” na ścianach.
• Jeśli okaże się, że taran przeciwko murach miasta będą dostarczane przez konia, a następnie na ich drodze, aby rzucać wokół naostrzone metal „jeże”, które były do zderzenia z kopyta zwierząt, gdzie nie są one chronione przez podkowy. Ta metoda ochrony, jeśli nie całkowicie zatrzymał atak taran, ten znacznie utrudnia jej dalszy rozwój, dając czas do zniszczenia szturmu grupę.

wady

Innym rodzajem starożytnych narzędzi o nazwie „występki”. Barany w tradycyjnym sensie, stanowią coś w rodzaju pamięci RAM, ale jego wady konstrukcja nie miała nic wspólnego. Tzw specjalne katapulty.

W Rosji, użyliśmy dwóch typów wad – dźwignia-procy, która jest wymieniona w kronikach jako zawiesia i kusze – broń zamontowaną na specjalnej maszynie.

Sling-imadła

Konstrukcja była kolumna nośna pas nośny, na których zamontowano obrotową (uchwyt do dźwigni, który może być obracany), a w rzeczywistości dźwignia długo neravnoplechny.

Na długim końcu dźwigni został dołączony temblak (pasek z kieszenią na powłoce), a po drugiej – lina, na której musiałem ciągnąć specjalnie przeszkolonych do tego ludzi – rozciągnięte. Oznacza to, że w kieszeni procy został oskarżony rock (rdzenia), a napięcie nagle wyciągnął paski. Dźwignia, pływające w górę pocisku uruchomiony w pożądanym kierunku. Co z ramieniem obrotowym można obracać, pozwala na praktycznie kołowej odpaleniem, nie ruszając całą strukturę.

Późniejsze pasy z napinaczami zastąpiony przez przeciwwagi i słupek nośny został zastąpiony przez bardziej skomplikowanych konstrukcji ramowych.

Ten pistolet był znacznie mocniejszy naciąg katapulty. Często zamiast robić to telefon, który pozwala dostosować strzelnicy. W Europie taki instrument był nazywany „trebushe”

Kusze-imadła

Zaprojektować sztalugi samostrelnogo kamnemeta fundamentalnie różni się od procy. Zewnętrznie jest bardzo podobny do dużej kusza, to znaczy na podkładzie drewniane ustalono rynny, w przedniej części dziobu był dołączony.

Zasada strzelanie było podobne do kuszy, ale zamiast strzałki pasuje do kamienia rowek (jądra). Ukłonić mogła wytrzymać duże obciążenia, została wykonana z kilku warstw drewna, łączenie różnych rodzajów drewna. Poza tym, on tapetą z kory brzozowej i owinięte w pasy. Cięciwa została wykonana z żywych zwierząt lub mocnej liny konopnej.

imadła wsparcia bojowego

Ponieważ maszyny do rzucania zostały zainstalowane w odległości nie mniejszej niż 100 m do umocnień wroga, stały się praktycznie niedostępne dla łuczników wroga. Jednak, aby chronić urządzenia sterującego strzelcy, było bronione przez przywar palisady (ogrodzenie) i wykopano fosę wokół.

Jak muszle na temblaku-wad może być stosowany w prawie wszystko, o wadze od 3 do 200 kg: kamienie, garnki, wypełnione mieszaniny palnej, a nawet martwych zwierząt. Oznacza to, że problemy z amunicją nie było.

Z kusz sytuacja była bardziej skomplikowana. Dla nich używane działa rdzeń kamień, wielkości 20-35 cm. Podczas wykopalisk archeologicznych znalezionych i strzały (śruby), które, jak widać, jest również wykorzystywany do fotografowania. Śruba jest pręt metalowy z upierzenia metalu, około 2 kg i 170 cm długości. Uważa się, że takie wysięgnika stosowany do spalania, to znaczy otwór strzał z palnej kompozycji.

Oba rodzaje narzędzi są używane razem, uzupełniając się wzajemnie, przy czym skuteczność ataku znacznie wzrosły. Często jest to obecność tych strasznych broni przesądza o wyniku bitwy.