Setki zostały uratowane podczas stosowania antybiotyków w praktyce medycznej. Odkrycie penicyliny sprawia, że łatwo dostarczyć ludzi z chorób, które aż do początku XX wieku zostały uznane za nieuleczalne.
Leki stosowane w wynalazku penicyliny
Przez wieki medycyna nie była w stanie uratować życie pacjentom. Pierwszym krokiem do przełomu było odkrycie faktu natury pochodzenia wielu chorób. Mówimy o tym, że większość chorób powstają w wyniku szkodliwym działaniem mikroorganizmów. wystarczająco szybko, naukowcy sobie sprawę, że bakterie chorobotwórcze mogą zostać zniszczone przy pomocy innych mikroorganizmów, pokazując „niechęć” do agentów chorób.
W trakcie swojej praktyki lekarskiej, kilku naukowców w XIX doszedł do tego wniosku. Wśród nich był Louis Pasteur, który odkrył, że efekt pewnych rodzajów mikroorganizmów prowadzi do śmierci laseczek wąglika. Ale ta informacja nie wystarczyło. Trzeba było znaleźć konkretne skutecznych sposobów, aby rozwiązać ten problem. Wszystkie próby przez lekarzy, aby stworzyć uniwersalny lek zawodzi. A tylko czysty przypadek i genialne przeczucie pomógł Aleksandru Flemingu, naukowiec, który wynalazł penicylinę.
Użyteczne właściwości pleśni
Trudno uwierzyć, że najczęstszą forma ma właściwości antybakteryjne. Ale to prawda. To nie jest tylko zielono-szara substancja, mikroskopijne grzyby. Powstaje ona z zarodków nawet mniejszych, które są w powietrzu. W warunkach słabego przepływu powietrza i inne czynniki formy tworzą się. Penicylina nie był jeszcze otwarty, ale w XI wieku, dzieła Awicenny mają odniesienia do leczenia chorób ropnych za pomocą formy.
Spór między dwoma naukowcami
W 60-tych XIX wieku rosyjskich lekarzy Aleksey Polotebnov i Wiaczesław Manassein poważnie twierdził. Przedmiotem spór formy. Polotebnov Uważa, że jest przodkiem wszystkich zarazków. Manassein nalegał na przeciwległym punktu widzenia, i udowodnić swoją niewinność, przeprowadziła serię badań.
Patrzył wzrostu zarodniki pleśni, które są zasiane w żyznej ziemi. W rezultacie, V. Manassein widział rozwój bakterii nie występują dokładnie w dziedzinie rozwoju pleśni. Jego opinia została potwierdzona przez eksperymentu: forma rzeczywiście hamuje wzrost innych drobnoustrojów. Jego przeciwnik przyznał błąd swojego twierdzenia. Ponadto Polotebnov zaczął uważnie przestudiować antybakteryjne właściwości formy. Istnieją dowody na to, że nawet je stosować z powodzeniem w leczeniu trudno gojących się owrzodzeń skóry. Polotebnov poświęca kilka rozdziałów swojej pracy naukowej opisujące właściwości formy. Jest też naukowiec zaleca się korzystać z tych funkcji w medycynie, w szczególności do leczenia chorób skóry. Ale ten pomysł nie jest inspirowane przez innych lekarzy i został niesłusznie zapomniane.
Kto wynalazł penicylinę
To zasługa należy do naukowca medycznych Aleksandru Flemingu. Był profesorem w laboratorium szpitala St. Mary City of London. Głównym tematem jego pracy naukowej – jest wzrost i właściwości gronkowców. Odkrycie penicyliny on dopuścił do wypadku. Fleming wielka troska nie znanych, wręcz przeciwnie. Jeden dzień, pozostawiając pulpicie umyte naczynia z kulturami bakteryjnymi, kilka dni później powiedział powstały formy. Jego interesuje fakt, że w przestrzeni wokół bakterii, pleśni zostały zniszczone.
Fleming dał nazwę substancji uwolnionej przez pleśń. Nazwał ją penicylina. Po przeprowadzeniu wielu eksperymentów, naukowcy przekonali się, że substancja ta może zabić różnego rodzaju szkodliwych bakterii.
Co roku wynaleziono penicylinę? W 1928 obserwacji Aleksandra Fleminga dał światu to cud co do istoty czasu.
Produkcja i zastosowanie
Fleming nie mógł nauczyć się penicylinę, więc pierwsza praktyka medycyny nie jest bardzo zainteresowani jego odkryciem. Ci, którzy wynalazł penicylinę jako lek były Govad Florey i Cheyn Ernst. Oni, wraz z kolegami izolowane czystą penicylinę i oparte na nim pierwszy na świecie antybiotyk. 
W 1944 roku, podczas II wojny światowej, w Stanach Zjednoczonych, naukowcy byli w stanie dostać penicylinę sposób przemysłowy. Testowanie leku podjęła trochę czasu. Niemal natychmiast, penicylina zaczęli używać siły zbrojne aliantów w leczeniu rannych. Po zakończeniu wojny, ludność cywilna w Stanach Zjednoczonych może również kupić cud lekarstwo.
Wszyscy, którzy wynalazł penicylinę (Fleming, Florey, Sieć) stały się właścicielami w Nagrodą Nobla w dziedzinie medycyny.
Penicylina: historia odkrycia w Rosji
Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej był nadal w toku, I. V. Stalin dokonał licznych prób na zakup licencji na produkcję penicyliny w Rosji. Ale Stany Zjednoczone działał niejednoznacznie. Pierwszy z nich został nazwany suma, muszę powiedzieć, astronomiczna. Ale później wzrosła dwukrotnie, wyjaśniając podwyższenia błędnych obliczeń. W rezultacie, negocjacje zawiodły.
Na pytanie, kto wynalazł penicylinę w Rosji, nie ma jednej odpowiedzi. Znalezienie sposobów produkcji analogów załadowano mikrobiolog Zinaida Ermoleva. Była w stanie uzyskać substancję, zwaną później krustozinom. Ale jego właściwości tego leku jest znacznie gorszy od penicyliny, a technologia produkcji było pracochłonne i kosztowne.
Zdecydowano się jeszcze kupić licencję. Sprzedawca był Ernst Chain. Po tym rozwój technologii i uruchomić go do produkcji. Proces ten doprowadził Nikolai Kopylov. Produkcja przemysłowa penicyliny powstała szybko. Podczas tego Nikolay Kopylov został wyróżniony Nagrodą Stalina.
Antybiotyki w ogóle, aw szczególności penicylinę pewno mają wyjątkowe właściwości. Ale dziś, coraz więcej naukowców wykazują obawy, że wiele bakterii i bakterie rozwijają odporność na tego działania terapeutycznego.
Problem ten wymaga starannego rozważenia teraz i możliwych rozwiązań, co zresztą może nadszedł czas, kiedy niektóre bakterie nie będą reagować na działanie antybiotyków.
Latest posts
