Kto jest ojcem fizyki Radzieckiego? Do najbardziej znanych fizyków ZSRR

Badania naukowe w ZSRR przeprowadzono w stada. Pracowników liczne instytuty badawcze i laboratoria pracowały dzień i noc z korzyścią dla zwykłych ludzi i kraju jako całości. Academy of Sciences było uważać, aby upewnić się, jak technologia, nauki humanistyczne, matematyka, chemików, lekarzy, biologów, geografów przebić się przez mgłę niepewności.

Jednak szczególną uwagę zwrócono na fizyków.

gałęzie fizyki

Najważniejsze obszary, które często miały więcej przywilejów były kosmicznych, samolotów, a także stworzenie technologii komputerowej.

Radziecki Ojciec fizyka

Znani naukowcy w historii było wiele. Lista zatytułowana „Do najbardziej znanych fizyków ZSRR” otwiera wiceprezes Akademii Nauk ZSRR, akademik Ioffe Abram Fiodorowicz. Naukowcy stworzyli słynną szkołę, która w różnym czasie zrealizowaliśmy wiele utalentowanych absolwentów. To nie przypadek, Abram Fedorowicz – wybitny radziecki fizyk, jeden z tych, którzy są powołani „ojców” tego naukę.

Przyszły uczony urodził się w 1880 roku w Romny koło Połtawy, w rodzinie kupieckiej. W jego rodzinnej wsi, otrzymał wykształcenie średnie, w 1902 roku ukończył z Petersburga Institute of Technology, a trzy lata później – Uniwersytet w Monachium. Przyszłość „ojciec fizyki Radzieckiego” obronił pracę na samym Vilgelma Konrada Röntgenowi. Nie jest zaskoczeniem, że w tak młodym wieku Abram Fedorowicz otrzymał tytuł Doktora Nauk.

Po ukończeniu studiów wrócił do Petersburga, gdzie rozpoczął pracę w miejscowym Instytucie Politechnicznym. Już w 1911 roku naukowiec dokonał pierwszego ważnego odkrycia – zidentyfikował ładunek elektronu. kariera zawodowa szybko poszły w górę, a w 1913 roku został awansowany do stopnia profesora Joffe.

1918 jest istotna dla historii fakt, że ze względu na wpływ naukowca otwarto fizyko-mechaniczne Wydział Instytutu Radiologii badania. Podczas tego później Joffe otrzymał nieoficjalny tytuł „ojca radziecki i rosyjski atomu”.

Od 1920 roku – członek Akademii Nauk.

Podczas swojej długiej kariery Joffe został związany z Komitetem piotrogrodzkiego Przemysłu, Stowarzyszenia Fizyków, agrofizycznych naukowcy Instytut domu w Petersburgu, laboratorium półprzewodników.

W czasie II wojny światowej stał na czele komisji wojskowej technologii i inżynierii.

W 1942 laboratorium naukowca lobbied otwór, przy czym badany reakcji jądrowej. Znajdował się w Kazaniu. Jego oficjalna nazwa – "Laboratorium №2 ZSRR Academy of Sciences".

Kto jest nazywany „ojcem fizyki Radzieckiego” częściej, więc Ioffe!

To nie stanie się profesorem 14 października 1960 w Petersburgu.

W pamięci wielkich biustów naukowiec, pomniki, tablice pamiątkowe są widoczne. Jego nazwa jest podana na planecie, ulica, kwadrat, szkoły w rodzinnej Romney.

Krater na Księżycu – dla usług

Kto jest nazywany „ojcem fizyki Radzieckiego”, ponieważ jest to jeden z wybitnego naukowca – Leonid Isaakovich Mandelsztam. Urodził się 22 kwietnia 1879 w Mohylewie w intelektualnej lekarza rodzinnego i pianisty.

Od dzieciństwa, młody Leonid uwagę na nauce, cieszył się czytanie. Studiował w Odessie i Strasburgu.

Kto jest nazywany „ojcem fizyki Radzieckiego”? Człowiek, który zrobił w ich mocy dla tej nauki.

Mandel'shtam rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Moskiewskim od 1925 roku. Dzięki staraniom naukowców, uczelnia wznowiła działalność wydziałów fizycznych i matematycznych i fizycznych.

Najbardziej znanym dziełem Mandel'shtam było badanie rozpraszania światła. Do takich działań indyjski naukowiec Raman Chandrasekhar otrzymał Nagrodę Nobla. Mimo, że wielokrotnie mówił, że był to radziecki fizyk, miałem to doświadczenie prawie tydzień wcześniej.

To nie stało się naukowiec w 1944 roku w Moskwie.

Pamięć o Mandel'shtam uwieczniony w popiersia, pomniki.

Na cześć naukowca imieniem krater na odwrotnej stronie Księżyca.

autor podręcznika, który wzrósł więcej niż jedno pokolenie

Landsberg Gregory Samuilovich – ten nazywany „ojcem fizyki Radzieckiego.” Urodził się w 1890 roku w Wołogdy.

W 1908 roku ukończył z wyróżnieniem liceum w Niżnym Nowogrodzie.

W 1913 roku ukończył studia na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Moskiewskiego. Zaczął karierę w nauczaniu na tej uczelni.

Pracował również w Omsk Rolnictwa, Moskwa fizyko-techniczne i techniczne Institute.

W 1923 roku został profesorem.

Główne prace – badanie optyki i spektroskopii. Odkryłem metodę analizy spektralnej w różnych metali i stopów, dla których w 1941 roku otrzymał nagrodę państwową.

On – założyciel Instytutu Spektroskopii Akademii Nauk ZSRR i Szkoły atomowej analizy spektralnej.

Uczniowie Gregory Samuilovich zapamiętany jako autor podręcznika „elementarnej fizyki”, który przeżył powtarzalne ponowny wydruk i przez wiele lat był uważany za najlepszy.

To nie stało się naukowiec w Moskwie w 1957 roku.

Zwycięzca w 1978 roku Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki

Piotr Leonidowicz Kapica urodził się 26 czerwca 1894 w Kronsztadzie w rodzinie inżyniera wojskowego i geodeta. Kronsztad po ukończeniu szkoły wstąpił Politechniki w Petersburgu na Wydziale Elektromechaniki. Pierwszym dyrektorem naukowym przyszłego naukowca stał Abram Fedorowicz Ioffe.

W czasie pierwszej wojny światowej, Kapica był na polu bitwy jako wolontariusz – pracował jako kierowca samochodu medycznego.

Po demobilizacji podjął pracę w X-ray i Radiologicznej Instytutu, który opublikował pierwszą pracę jako pracownika.

W 1921 roku udał się do dodatkowego szkolenia w Wielkiej Brytanii, w Cambridge, gdzie jego opiekunem był sam Ernest Rutherford.

Sława uczony przyniósł swoje badania silnych pól elektromagnetycznych. W 1922 roku Peter Leonidowicza doktorat. W 1929 Kapica został członkiem Royal Society of London. Jednocześnie został wybrany zaocznie w ZSRR.

W 1930 roku, osobiste laboratorium Kapica został zbudowany.

Naukowiec nigdy nie zapomniał ojczyzny i często przyszedł odwiedzić matkę i innych krewnych.

W 1934 roku był regularnym wizyta. Ale wracając do Anglii Kapica nie jest zwolniony, powołując się na pomoc dla zagranicznych wrogów.

W tym samym roku, fizyk, został mianowany dyrektorem Instytutu Problemów Fizycznego. W 1935 roku przeniósł się do Moskwy i był do dyspozycji prywatny samochód. To było niemal natychmiast rozpoczął budowę laboratorium, podobny do języka angielskiego. Finansowanie projektu była praktycznie nieograniczona. Ale naukowiec wielokrotnie zauważyć, że w warunkach znacznie gorszych Anglikom.

We wczesnych latach 1940, główny aktywność Kapica miało na celu uzyskanie ciekłego tlenu.

W 1945 roku uczestniczył w radziecki program nuklearny.

W 1955 roku był w zespole rozwoju pierwszego sztucznego satelity naszej planety.

jasny praca

Pracy „plazmy i kontrolowanej reakcji termojądrowej” w 1978 roku, akademik otrzymał Nagrodę Nobla.

Piotr Leonidovich jest laureatem licznych nagród i wyróżnień. Jego wkład do nauki jest naprawdę bezcenne.

To nie stanie się sławny uczony w 1984 roku.

Teraz, że wiesz, kim są nazywane „ojców fizyki Radzieckiego.”