Udane socjalizacja dzieci w wieku przedszkolnym w wyniku interakcji umiejętności rodziny i placówek przedszkolnych

Współcześni naukowcy rozumieją uspołecznienie jako proces ciągły, w którym jednostka jest zawarta w różnego rodzaju relacjach między ludźmi. Robią osoba uzależniona od społeczeństwa. Powstawanie rozwoju społecznego danej osoby jest w przyswajaniu jej uniwersalnego ludzkiego doświadczenia – a mianowicie, wiedzy i umiejętności oraz wykorzystać je w swojej pracy. Jak również w życiu publicznym.

Udane socjalizacja dzieci w wieku przedszkolnym jest związane z takimi pojęciami jak „szkolenia”, „Edukacja”, „Edukacja”, „harmonijny rozwój osobowości dziecka.” Procesy te stają się pełne tylko wtedy, gdy są one właściwe. Staje dzieci sociogenesis jest bardzo specyficzny punkt, który wymaga bezpośredniego wpływu dorosłych. Ich specjalnie zorganizowane zajęcia pozwalają towarzyszyć powstawaniu dziecka jako osoby, mają własne poglądy i przekonania, dzięki czemu złożony proces. Socjalizacja dzieci w wieku przedszkolnym rodzi się nie tylko w rodzinie, ale także w ośrodkach opieki dziennej w procesie edukacji, kształcenia i rozwoju harmonijnej osobowości dziecka. Mali ludzie mogą mieć również wpływ organizacji religijnych i grup kontrkulturowych, które mają bardzo różne cele.

Socjalizacja w przedszkolu jest specjalnie zorganizowany proces, w którym dzieci uczą się i opanować istniejącą rzeczywistość świata. Zapewnić korzystny przepływ jest ona zdolna do właściwej pracy pedagogicznej DOW, która pozwala na organizowanie ciągłość i spójność wszystkich etapach zapoznanie dziecka do człowieka. Socjalizacja dzieci jest ostatecznym celem tworzenia ich gotowości do zawierania związków interpersonalnych oraz dalszego rozwoju ich kultury. Przez łatwo zrozumieć chęć, umiejętności i zdolności dziecka.

Obecnie kwestia socjalizacji dzieci w wieku przedszkolnym zwrócić szczególną uwagę. Psychologowie i pedagodzy badające zagadnienia związane z harmonijnego rozwoju osobowości dziecka i wychowania w rodzinie, które mają bezpośredni wpływ na ich zdolność do podejmowania rzeczywistość świata. Jak również fundamenty kompetencji społecznych, dzięki czemu procedura uruchomienia w najlepszy możliwy sposób. To właśnie te cechy pozwalają osoba, by odnieść sukces w przyszłości we wszystkich jego podstawowej działalności. Obecnie kompetencje społeczne rozumiane jako zdolność dziecka do zaspokojenia potrzeb poprzez interakcję ze światem zewnętrznym na podstawie społecznie akceptowanych sposobów realizacji swoich działań.

Według LS Wygotski, dziecko jest z natury istotą społeczną, co jest bezpośrednio zależne od ludzi wokół nich, we wczesnych etapach – od rodziców i innych członków rodziny, a następnie – od wychowawców i nauczycieli. To jest fundamentalnie-ważny fakt dla działalności przedszkola. nauczyciel przedszkola mówi do małego faceta pewien model kulturowy. Umiejętność korzystania z wychowawcą będzie działać w przyszłości zależy od udanej socjalizacji dzieci w wieku przedszkolnym. Jak stoi odpowiedni model do naśladowania. Znaczenie sukcesu jest postrzegana w kontekście twórczej socjalizacji dziecka i jego indywidualizacji, zdolność do stale zmieniających się warunków życia nie tylko siebie, ale także nowa kultura. A także do podjęcia wartości duchowych i materialnych. Zdolność do tworzenia kultury opartej na ustanowienie uniwersalnych umiejętności człowieka, opartej na wiedzy i opanowania wiedzy i umiejętności. Stają się one podstawą do włączenia małego człowieka w społeczeństwie.

VT Kudryavtseva poinformował o, że stworzenie procesu hodowli nie należy rozumieć jako tworzenie nowych rzeczy lub idei, a także realizacji twórczej wyobraźni, umiejętność polegać na opiniach innych ludzi, arbitralność, opracowanie wspólnych metod działania z rzeczy i przedmiotów, rozwój elementów odblaskowych, budowę zmysłowym doświadczeniu świata i tworzenie uniwersalnych form myślenia i postawy moralnej do własnego gatunku.

Podstawowe cechy udanej socjalizacji dziecka są: kompetencja, zdolności do inicjatywy, kreatywności, arbitralność procesów psychicznych i zachowań jako całość, odpowiedzialności, niezależności, bezpieczeństwa, rozwoju świadomości, swobody zachowań, umiejętność samooceny.

W edukacji i rozwoju młodego człowieka, a także jego przejęcia ich doświadczeń społecznych rodzina odgrywa decydującą rolę. To jest rodzina jest podstawową instytucją edukacji, socjalizacji dzieci w wieku przedszkolnym występuje naturalnie i bezboleśnie. Jej tworzenie opiera się na ciągłości pokoleń.

Eksperci wielokrotnie świadczy fakt, że rodzina i przedszkole dla zapewnienia integralności i kompletności środowiska kulturowego, edukacyjnego, społecznego i edukacyjnego dla rozwoju dziecka i samorealizacji. Udane oddziaływanie rodziny i przedszkola opiera się na właściwej i harmonijnej komplementarności siebie zamiast powielać i wymiana sotsioznachimyh funkcji jednej instytucji edukacyjnej do innych.