materializm dialektyczny

Materializm dialektyczny jest oparta na osiągnięciach najlepszej praktyki i teorii. To jest doktryna najogólniej rozwój i przepływ świadomości, przyrody i społeczeństwa są stale rozwinięte i wzbogacone o postępach w nauce i technice. Ta filozofia widzi świadomości społecznej, jako postaci wysoce zorganizowaną. Materializm dialektyczny Marksa i Engelsa rozważyć sprawę jedyną podstawą całego świata, uznając istnienie powszechnej integracji zjawisk i obiektów na świecie. Ta nauka jest wyższą formą wiedzy, rezultatem całej dotychczasowej historii powstawania myśli filozoficznej.

materializm dialektyczny Marksa powstały w XIX-tego wieku, w latach czterdziestych. W tym czasie, do przeprowadzenia proletariackiej walki dla samej emancypacji społecznej klasy posiadają niezbędną wiedzę z zakresu praw rozwoju społecznego. Badanie tych przepisów nie było możliwe bez filozofii, wyjaśniając wydarzeń historycznych. Założyciele doktryny – Marks i Engels – wystawiony głębokie przetwarzanie doktryny Hegla. Po przeanalizowaniu wszystkich, które zostały utworzone na nich w rzeczywistości społecznej, filozofii, przyswajając wszystkie pozytywne wyniki, myśliciele stworzyli zupełnie nowy świat. Że był to filozoficzne podstawy doktryny komunizmu naukowego i w praktyce ruchu rewolucyjnego proletariatu. Materializm dialektyczny został opracowany w ostrej ideologicznej konfrontacji różnych poglądów, mają charakter burżuazyjny.

Postać kształtować światopogląd Marksa i Engelsa był pod ogromnym wpływem idei zwolennicy ekonomii politycznej klasycznego kierunku burżuazyjnego (Ricardo, Smith, etc), socjaliści z pracą utopijny (Owen, Saint-Simon, Fourier, i inne), a także francuscy historycy Mignet, Guizot Thierry i inne. Materializm dialektyczny i opracowane pod wpływem naturalnych osiągnięć naukowych.

Nauczanie rozprzestrzeniania do zrozumienia historii społecznej, uzasadnienie wartości praktyk społecznych w rozwoju świadomości ludzkości.

Materializm dialektyczny może wyjaśnić zasadniczą rolę praktyki w poznaniu świata i istnienia publicznego, materialistyczny rozwiązać problem aktywnego wpływem świadomości. Doktryna promowane rozpatrywanie rzeczywistości społecznej nie tylko jako człowiek konfrontacji obiektu ale także jego specyficznej aktywności historycznej. Tak więc, Materialistyczna dialektycznego przezwyciężyć abstrakcyjność zamierzonych który charakteryzuje poprzednich ćwiczeń.

Nowa doktryna była w stanie uzasadnić teoretycznie i praktycznie wcielać świadomą zestaw praktyce i teorii. Materialistyczne dialektyka, wynikające z praktyki teorii, aby słuchać jego rewolucyjne pomysły dotyczące przekształcania świata. Charakterystycznymi cechami filozoficznej doktryny człowieka są skoncentrowane na osiąganiu przyszłego i niezwykle naukowym przewidywaniu nadchodzących wydarzeniach.

Podstawowa różnica pomiędzy doktryny materializmu dialektycznego jest zdolność świata przeniknąć do mas i realizowane przez nich. Sam pomysł, gdy rozwija się w zgodzie z historyczną praktyką ludzi. Zatem filozofia proletariatu skierowane na przekształcenie istniejącego społeczeństwa i tworzenie nowej, komunistycznej.

Prace teoretyczne Lenina jest uważany za nowy i wyższy etap rozwoju materializmu dialektycznego. Rozwój teorii rewolucji społecznej, idea dyktatury proletariatu, sojusz robotników i chłopów był najściślej związana z ochroną filozofii przed atakiem ideologii burżuazyjnej.