Za panowania Rurik, pół legendarnego księcia starej Rosji

Za panowania księcia Rurika jest czas otulony legendami i tajemnicami. Do tej pory nie wiadomo, kto to był legendarny człowiek, który dał pierwszą Słowację Slawom.

"Opowieść o dawnych latach" mówi, że w 862 Ilmen Slovens (plemiona Chodi, środki i ciężary), zmęczony przedłużającymi się wojnami o władzę, wezwał zagranicznego władcę. Mieli nadzieję, że w ten sposób mogą zakończyć długo oczekiwany pokój. Na ich prośbę natychmiast odpowiedzieli trzej bracia: Truvor, Sineus i Rurik. Pierwszym z nich był osioł w Izborsku, drugi – na Białym Jezioru, a trzeci – w Nowogrodzie. Po śmierci braci, Rurik zebrał całą władzę nad swoimi ziemiami.

Reguła Rurika związana jest z hipotezą, że północny książę nie był zupełnie obcy Slawom. Później źródła mówią, że był potomkiem Gostomysla, nowogrodzkiego księcia-starszego: jego średnia córka, Umila, wyszła za mąż za jednego z władców wenburskich. Nowy książę Nowgorod wziął swoją żonę Efandę, która pochodziła z szlacheckiej rodziny.

Za panowania Ruriku Nowogrodzki wzbudziły powstanie. Jednak książę poważnie tłumił siły Vadima Brave'a, a on sam został zabity. Wielu powstańców, obawiając się zemsty władcy, uciekło do Kijowa. Ponadto kronika opisuje, jak dwaj bojownicy poprosili księcia o kampanię (czy pomagać Konstantynopolowi). Askold i Dir opuścili Nowogród z rodzinami i druzhinami, ale nie dotarli do celu, a także osiedlił się nad brzegiem Dniepru. Panowanie Rurika trwało jeszcze przez dwanaście lat po tych wydarzeniach. Po śmierci władcy moc przechodziła do najbliższego krewnego, Olega Veschema, mianowanego opiekunem młodego Igor. Napędził Askolda i Dira z pozłacanego Kijowa i ogłosił, że jest Wielkim Księciem.

Jednak niektórzy historycy uważają, że panowanie Rurik wcale nie polegało na nazwaniu go bojowcami. Najprawdopodobniej przejął władzę w czasie kampanii militarnej, więc Nowgorodianie zbuntowali się przeciwko niemu. Być może chłopcy nie zgadzali się: niektóre z nich popierały Varangian, a niektórzy byli przeciwko nieznajomemu. Nie wiadomo także, kim był legendarny książę: Bałtyk Slaw, Finn czy Skandynawijczyk.

Nazwa Rurik w Europie jest znana od czwartego wieku. Niektórzy badacze uważają, że pochodzi od nazwy jednego plemienia celtyckiego – czy to raourikov, czy rurikov. W VIII-IX w. Królowie o tej nazwie rządzili półwyspem Jutlandzkim. Sineus może być przetłumaczony z tego samego języka celtyckiego jako "starszy", Truvor oznacza "trzeci po urodzeniu". Inni historycy uważają Rurik Rerik, przywódcę Wikingów. Być może fabuła z powołaniem Varangian na tron Novgorod została wprowadzona do anonsu znacznie później, więc jest tak mało szczegółowych informacji w nim.

Pomimo wielu niedokładności, panowanie Rurika na terytorium ziem rosyjskich pozostaje faktem. Miało ono ważne konsekwencje dla Słowian, ponieważ ustaliło dynastię rządzenia (Rurikovich), promowało rozwój Rosji jako państwa, scentralizowanej władzy. Panowanie Rurik, którego plemiennym znakiem było trident (lub dzhu), oznaczało nową stronę w rozwoju Rzeszy Kijowskiej, jej złoty wiek, którego apogeum upadło pod panowanie Jarosława Mądrego.