Bezpośrednie inwestycje zagraniczne: definicja i czynniki stymulujące ich

Bezpośrednie inwestycje zagraniczne to prawdziwe inwestycje w kapitał własny, kapitał lub środki trwałe spółki, które zapewniają inwestorowi pełny lub częściowy udział w zarządzaniu.

Ten rodzaj inwestycji był szeroko rozpowszechniony dzięki rozwojowi ponadnarodowych korporacji, które z wielu powodów skorzystały na inwestowaniu w fundusze w innych przedsiębiorstwach, zwiększając zyski i, co do zasady, przechodząc na własność (często takie przedsiębiorstwa należą do TNK jako spółki zależnej). W niektórych przypadkach inwestycje bezpośrednie są również polityczną dźwignią wpływu.

Inwestycje bezpośrednie to inwestycje przekraczające 10% wartości nieruchomości. W zamian za personel, technologię i inne świadczenia materialne i niematerialne można uzyskać udział w kapitale .

Najaktywniejsze bezpośrednie inwestycje zagraniczne w porównaniu do wielkości handlu światowego zaczęły rosnąć, począwszy od lat 80-tych. Powodem tego była integracja produkcji, uniwersalne procesy globalizacji, zwiększona rola TNK, polityka gospodarcza krajów rozwiniętych oraz chęć krajów trzecich do stworzenia warunków do przyciągnięcia takich inwestycji do ich gospodarek.

Czynniki pobudzające bezpośrednie inwestycje zagraniczne

Czynniki marketingowe są jednym z najważniejszych. Rosnące koncerny międzynarodowe muszą rozszerzyć rynek w celu utrzymania i zwiększenia sprzedaży. Ograniczony rozmiar rynku krajowego powoduje konieczność geograficznej dywersyfikacji produkcji.

Ograniczenia handlowe – bezpośrednie inwestycje zagraniczne umożliwiają TNCs w celu obejścia ograniczeń handlowych i sprawnego funkcjonowania za granicą jako lokalnych firm, które oszczędzają na płatnościach importowych i odpraw celnych. Dokonuje się również zwiększenia lojalności kupujących, którzy wolą kupić towary od krajowego producenta.

Czynniki kosztów – bardzo często inwestycje bezpośrednie, a tym samym utworzenie przedsiębiorstwa na terytorium innego kraju umożliwia oszczędność najważniejszych rodzajów kosztów – na surowce i koszty pracy. To zmusza duże przedsiębiorstwa do przeniesienia produkcji do krajów mniej rozwiniętych, co pozwala kilkakrotnie ograniczyć koszt produkcji. Ponadto może to zwiększyć niezawodność źródeł surowców. Innym powodem często łatwiej i tańszym jest ustanowienie nowego systemu kontroli jakości w nowym przedsiębiorstwie i importowanie jego technologii niż zarządzanie przepływami handlowymi od spółki dominującej.

Bardzo ważny jest również klimat inwestycyjny w zainwestowanym kraju . Niektóre kraje, na przykład Kanada, aktywnie wspierają własnego producenta i nakładają wysokie cła importowe, co sprawia, że inwestycje bezpośrednie w gospodarkę są bardziej opłacalne dla zagranicznych przedsiębiorców niż zwykły przywóz.

Innym ważnym czynnikiem jest perfekcja ram prawnych chroniących prawa inwestora przed nacjonalizacją lub dyskryminacją, jak również maksymalną stabilność gospodarczą i polityczną w kraju. Dyskryminacja zagranicznych inwestorów może odbywać się w formie szczególnego rodzaju opodatkowania, kontroli cen, ograniczeń w umieszczaniu zleceń, ograniczeń w przekazywaniu pieniędzy i ograniczaniu emigracji zasobów pracy. Klimat inwestycyjny traci również, jeśli istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia ryzyka walutowego w tym kraju.

Szacowanie atrakcyjności kraju dla inwestycji zagranicznych odbywa się przy użyciu pewnego systemu wskaźników obejmującego ponad 340 wskaźników i wielu ocen ekspertów.

Obecnie najbardziej atrakcyjnym dla zagranicznych inwestycji bezpośrednich są USA, Kanada, Niemcy, Szwajcaria, kraje Pacyfiku.