Balet „Dziadek do orzechów”: streszczenie libretta

Ten dwu-act balet napisany przez wielkiego rosyjskiego kompozytora Petrom Ilichom Chaykovskim. Fabuła oparta jest na baśni ETA Hoffmanna „Dziadek do orzechów i król myszy”.

Historia powstania

Stworzył libretto oparte na historii napisanej przez ETA Hoffmanna. „Dziadek do orzechów”, którego podsumowanie jest prezentowane w tym artykule poniżej – jest jednym z późniejszych pracach P. I. Chaykovskogo. Ten balet jest w twórczości kompozytora szczególne miejsce, ponieważ jest przełomowe.

Rozmieszczone opowieść, na którym został utworzony libretto baletu, wykonany w 1844 roku przez francuskiego pisarza Aleksandra Dyuma. prawykonanie odbyło się w 1892 roku, 18 grudnia, w Teatrze Maryjskim w Petersburgu. W roli Fritz i Clara były dzieci, którzy studiowali w Petersburgu Imperial Theatre School. Partia Clara śpiewał S. Bieliński i Partia Fritz – V. Stukolkina.

kompozytor

Autor muzyki do baletu, jak zostało napisane powyżej, jest P. I. Chaykovsky. Urodził się 25 kwietnia 1840 w Wotkińsku, małego miasteczka w prowincji Vyatka. Napisał ponad 80 dzieł, w tym dziesięć oper ( „Eugeniusz Oniegin”, „Dama pikowa”, „Czarodziejka” i inne), trzy balety ( „Dziadek do orzechów”, „Jezioro Łabędzie”, „Śpiąca królewna”), cztery apartamenty, setki piosenek, siedem symfonie i duża liczba utworów na fortepian. Piotr Iljicz doprowadziły również pedagogiczną i był dyrygentem. Początkowo kompozytor studiował orzecznictwa, ale potem poświęcił się całkowicie muzyce, aw 1861 wszedł Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego (w klasach muzycznych), która została przekształcona w konserwatorium w 1862 roku.

Jeden z nauczycieli wielkiego kompozytora był inny wielki kompozytor – A. G. Rubinshteyn. P. I. Chaykovsky był jednym z pierwszych uczniów Konserwatorium Petersburskim. Studiował w klasie kompozycji. Po ukończeniu studiów został profesorem właśnie otworzył w Konserwatorium Moskiewskim. Od 1868 roku działał jako krytyk muzyczny. W 1875 roku został opublikowany podręcznik harmonii, autorstwa Piotra Iljicza. Kompozytor zmarł 25 października 1893 na cholerę, która jest ściśnięta przez picie nekipyachonuyu wody.

znaków baletowe

Główną bohaterką baletu – dziewczyna Clara (Marie). W różnych wersjach baletu nazywany jest inaczej. W bajce z ETA Hoffmanna, ona nosi imię Maryi, a jej nazwa jest Clara lalka. Po I wojnie światowej bohaterka Masha stał się znany ze względów patriotycznych, a jej brat Fritz opuścił niemiecką nazwę, ponieważ jest to negatywny charakter. Stahlbaum – rodzice Masza i Fritz. Drosselmeyer – chrzestnym bohatera. Dziadek do orzechów – lalka, uroczego księcia. Inne znaki – Sugar Plum Fairy, Prince Krztusiec, Marianne – siostrzenica Stahlbaum. Trójgłowy Mouse King, główny wróg orzechów. I krewni Schtalbaumov, goście na uczcie, zabawki, urzędników i tak dalej.

libretto

Libretto Słynny baletmistrz Mariusa Petipy jest autorem „Dziadku do orzechów”.

Podsumowanie pierwszego etapu pierwszych krokach:

Ostatnie przygotowania przed Świąteczne gwaru. Akcja toczy się w kuchni. Kucharzy i kucharze przygotowują dania z wakacji, idź do domu z dziećmi, aby zobaczyć, jak tam jest preparatem. Fritz i Marie spróbuj zjeść deser, traktuje Candy Boy – on pet rodziców, a przez Marie odrzucić. Akcja przeniosła się do szatni, gdzie małżonkowie Stahlbaum wybrać stroje na święta, dzieci obracają się wokół nich. Fritz dostaje się nic nie pozostaje w cocked hat dar i Marie. W domu jest gościem – to Drosselmeyer. Więc baletu „Dziadek do orzechów” zaczyna.

Podsumowanie drugiego etapu pierwszych krokach:

Zaczynają tańczyć. Marie Godfather przynosi prezenty – lalki mechaniczne. Wszystkie zdemontowane zabawki. Marie idzie do Orzechów, których nikt nie wybrał. Ale dziewczyna lubi, bo zgrabnie pękanie nakrętek, a poza tym ona czuje, że nie jest to tylko zabawka. Święto kończy, goście rozproszyć, wszystko iść do łóżka, z wyjątkiem Marie. Ona wkrada salonie znów zobaczyć Nutcracker. W tym czasie szczury tańczą w pokoju ubrany jak arystokraci. Ten obraz przeraża Masza i mdleje. Zegar wybija 12. zaczyna się to, „Dziadek do orzechów” balet intrygi.

Podsumowanie trzeciego etapu pierwszych krokach:

Marie budzi się i widzi, że pokój był ogromny, a to jest teraz wielkość Christmas zabawki. Orzechówka z żołnierzyków armii angażuje się w walce z Królem Myszy i jego myszy. Marie strachu ukrywa w starym bucie dziadka, ale aby pomóc Nutcracker, rzuca jej buta u szczurów króla. Mysz cesarz w błąd. Orzechówka zajmuje go z mieczem. Dobry Marie żal przegranego, a ona opatrzył mu ranę. Wojsko szczurów podzielona. Fantastyczna podróż przez miasto nocą w bucie starego dziadka gładzi Marie Nutcracker.

Podsumowanie czwartego etapu pierwszych krokach:

Orzechówka i Marie przybywają na starym cmentarzu. Zaczyna się zamieć, płatki śniegu i zła z jego królowej próbuje zabić Marie. Drosselmeyer zatrzymuje złośliwy śnieżyca. Dziewczynka ratuje Nutcracker.

Podsumowanie pierwszych etapów w drugim etapie:

Orzechówka przynosi Marie Confiturenburg wspaniałe miasto. Jest pełna słodyczy i ciast. W mieście mieszka zabawne mieszkańców, którzy bardzo lubią słodycze. Mieszkańcy Confiturenburg taniec na cześć naszych drogich gości. Marie zachwyceni biegnie do Orzechów i pocałunków, a zamienia się w Nutcracker Prince.

Podsumowanie epilogu:

Christmas nocy minęło, a magiczny sen Marie topiony. Dziewczynka i jej brat gra z Dziadek do orzechów. Są Drosselmeyer przybywa z nim jego siostrzeniec, który jest podobny do księcia, który zamienił się w baśniowym śnie Nutcracker Marie. Dziewczyna wpada mu na spotkanie, a on znajdzie się w jego ramionach.

I, oczywiście, lepiej zobaczyć formułowanie własnych oczach. Kup bilety na „Dziadka do orzechów”, można za pośrednictwem usługi http://bolshoi-tickets.ru/events/shelkunchik/. Istnieje również wszystkie istotne informacje o produkcje terminach. Patrz uważnie – plakat jest aktualizowana!

Najbardziej znaczące produkcje

Premiera pokaz odbędzie 6 grudnia 1892 w Teatrze Maryjskim (choreograf Lew Iwanow). Wznowione grać w 1923 roku choreografem był F. Lopukhov i Shiryaev. W 1929 roku, balet został wydany w nowej edycji. „The Nutcracker” rozpoczął swoje „życie” z Teatru Bolszoj w Moskwie w 1919 roku. W 1966 roku, gra została zaprezentowana w nowej wersji. Dyrektor był choreograf Jurij Grigorowicz.