Wielkie Księstwo Litewskie

Wielkie Księstwo Litewskie zaczęło kształtować się w okresie istotnych zmian w otoczeniu polityki zagranicznej.

W czasie tworzenia państwa odbyło się podboje olbrzymiego terytorium Rusów przez Mongol-Tatry. Fakt ten był korzystny, ponieważ Wielkie Księstwo Litewskie zostało w ten sposób chronione przed inwazją ze strony wschodniej na następny wiek.

Od drugiej połowy XII w. Litwini podzielili się na dwie grupy etniczne. Do pierwszej należała górna Litwa (aukshtayte), druga – niższa lub "Zhmud" (prasa).

Należy zauważyć, że Litwini znajdowali się na niższym poziomie w rozwoju politycznym niż narody wschodniosłowiańskie. Stopniowo litewskie książęta w niektórych miastach Rosji są zatwierdzane na stołach. Po tym, jak Mindovg (książę litewski) niszczy swoich przeciwników, następuje "centralizacja". W tym okresie zaczyna się tworzyć jądro nowego państwa. Wielkie Księstwo Litewskie i Rosyjski nadal rozwijają się wraz z odbiorcami księcia Mindovga, w szczególności za panowania Gediminusa. Za jego panowania dołączyło się państwo górnej Litwy, a także terytoria Czarnej Rosji (Ponemanya). Wielkie Księstwo Litewskie przyłączyło część terytorium Turovo-Pińsk i Polotsk.

Stolica państwa przez pewien okres znajdowała się na terytorium Rosji w mieście Novgorod. Potem została przeniesiona do Wilna.

Przypadek utworzenia nowego państwa, który rozpoczął pierwsze Wielkie Książęta Litwy (Gedimin i Mindovg), po nich kontynuowali Keystut i Olgerd. Funkcje zostały podzielone między nimi. Tak więc obrona kraju przed rycerzami leżała na ramionach Keystut, podczas gdy Olgerd był zaangażowany w zajęcie terytoriów rosyjskich. W rezultacie Wielkie Księstwo Litewskie zawarło terytorium Kijowa, Pootoku, Wołynia, Czernigowa-Severskiego, a także Podillię. Stare ziemie rosyjskie w tym samym czasie miały autonomiczny status.

Pod koniec XIV wieku dynastia władców powstrzymała państwo polskie. Córka Ludwika Jadwiga wstąpiła na tron polski. Po koronacji małżeństwo zostało zawarte między Jadwigą a Jagiello (spadkobiercą Olgera).

Po ślubie Jagiello i Jadwigi w 1385 roku została podpisana Związek Kreva (związek Litwy i Polski). Ponadto w wierze katolickiej chrzanem był Litwa pogańska. Doprowadziło to do osłabienia wiary ortodoksyjnej i wyeliminowania religii pogańskiej.

Okres 14 i 15 stulecia odznaczał się też wewnętrzną opozycją oddziałów plemiennych, ukształtowanych przez synów Olgerda i Keystut. W efekcie Wielkie Księstwo Litewskie zostało podzielone na strefy wpływów. Siedząc na Litwie, siedział Vytautas (syn Keystut).

Zdaniem historyków okres ten stał się epoką dobrobytu państwa.

Po śmierci Vytautasa rozpoczęła się era upadku w historii Litwy.

W 1413 roku została zakończona Unia Gorodel. Z jego podpisaniem rozpoczyna się proces polonizacji księstwa i rozprzestrzeniania się katolicyzmu. Ponadto wraz z zakończeniem Unii Gorodelka zaczęto tworzyć warunki wstępne do ataku Polski na terytoria rosyjskie Wielkiego Księstwa.

Warunki powstałe w państwie przyczyniły się do wybuchu wojny. W źródłach historycznych nazywa się "Svidrigailo revolt" (syn Olgerda). Litwa podzielona na dwie części. Zygmunt (syn Keystut) siedział na Litwie. Na ziemiach rosyjskich Svidrigailo zaczął panować. Jego powstanie zostało zmiażdżone.

Po śmierci Zygmunta Kazimierz wstąpił na tron. Podczas jego panowania litewskie ziemie zjednoczyły się, przywrócono podstawę polityki Uniate. Pozostają one jednak bardzo kruche.

Kazimierz kontynuował następców – Zygmunta i Aleksandra. Po nich deska zabrała Zygmunta Augusta. W warunkach nieustającej walki między państwem rosyjskim a Litwą w 1569 r. Unia Lubelska została zawarta w Polsce. Miało to duże znaczenie w historycznym rozwoju Europy Środkowej i Wschodniej. Po zawarciu związku pojawiła się Rzeczpospolita – nowa moc, w której Wielkie Księstwo udało się utrzymać pewną niezależność.