Analiza wiersz Lermontowa „Borodino” My

25. rocznica rosyjskiego zwycięstwa nad Francuzami poświęcony był wiersz Lermontowa „Borodino”. Michaił był pierwszym poetą, który zwrócił uwagę na historię kraju, jak widzi ludzi, a nie władców i urzędników. W 1837 roku, zwycięstwo oznaczone na szczeblu państwowym, został wyprodukowany r w Moskwie Katedra Chrystusa Zbawiciela, usługa modlitwa w kościele uczcili pamięć poległych bohaterów. Lermontow postanowiła również przyczynić się i przypomnieć wyczyny ludzi w wierszu. Po raz pierwszy utwór został opublikowany w czasopiśmie „Contemporary”, gdzie redaktor naczelny pracował Puszkina. Alexander postanowił wesprzeć młodego poetę i miss jego tworzenia.

Zwykli żołnierze, którzy przeżyli wszystkie trudy wojny straciło wrogów w walce, rannych – tak to jest głównych bohaterów „Borodino”. Lermontow powierzył historię bohaterskiego wyczynu weteranów zapisujących w przeciwieństwie do poezji konserwatywne. Narrator mówi prawie nic o sobie, w swoim poemacie rzadkie „ja” często „my”. Obraz weteran nie może dotrzeć poprzez szkic, a po sposobie mówienia. Żołnierz niegrzeczny i naiwna, ale jednocześnie silny i szlachetny.

Autor nie jest stracone dla słów narratora, jego głos jest wyraźnie słyszałem też, że dlatego „Borodino” Lermontow łączy potocznego słownictwa i zamienia literackie od wypowiedzi portretowej. Przed Michaił Yurevich wielu pisarzy pisali ody, pieśni, ballady na Wojny Ojczyźnianej, wszystkie te prace są zjednoczeni wspólnym duchu – one obchodzone bohaterów. praca Lermontowa dokonał wrażenie na społeczeństwie ogłuszającym, jak to jest, że po setki książek i wierszy przedmiotów wojskowych pojawiają normalnego nagrywania żołnierzy, którzy brali udział w krwawych walkach, ci, którzy widzieli śmierć.

„Borodino” Lermontowa jest napisane w nowy sposób prezentacji XIX wieku, bo historia jest w imieniu uczestnika bitwy pod Borodino, stary żołnierz mówiący współczesny autor tych tragicznych wydarzeń. Nacisk nie jest zwycięstwo w wierszu i żalu o Moskwie rozdawane do wroga. Produkt posiada wspaniałą muzykalność, więc marsz wersy została powołana, a piosenka ludowa często śpiewał w zespołach wojskowych.

mój wiersz Lermontowa „Borodino” jest napisane raznoslozhnym pentametru, więc czytelnik postrzega go jako języka mówionego. W produkcie istnieje wiele epitetów, potoczne stwierdzenia, figury mowy. Niektóre linie rejsowe stały. Podczas bitwy pod Moskwą w czasie II wojny światowej wielu żołnierzy postrzegane słowa „Guys Lermontowa! Eh Moskwa nie dla nas? „Na własny koszt, jakby opisując swoją walkę i wezwał, aby nie wpaść twarzą w błocie, nie gardzisz chwałę wojskową swoich przodków.

„Borodino” Lermontow – to nie tylko intonowanie bohaterskie czyny zwykłych żołnierzy, ale również żal tchórzostwo i bezczynności obecnej generacji. Veteran westchnienia: „Tak, to byli ludzie w naszych czasach, nie jest to, że obecne pokolenia.” Współcześni poety tylko pozazdrościć chwałę swoich przodków, ale są one daleko od wielkich rzeczy drzemią nieaktywny.