Zwierzęta bezkręgowce

Zwierzętami bezkręgowymi są liczne przedstawiciele fauny, które nie mają kręgosłupa. Do tej kategorii należą pierwotniaki (jednokomórkowe), niższe robaki, gąbki, stawonogi, mięczaki, szkarłupnie i inne. W tej grupie jest szesnaście.

Podział świata zwierzęcego na kręgowce i bezkręgowce przeprowadził Lamarck w 1801 roku. Spośród kręgowców znane są około czterdziestu pięciu tysięcy gatunków. Znane zwierzęta bezkręgowców są reprezentowane w ilości 1 miliona 260 tysięcy gatunków. W tym przypadku pierwotniaki są około dwudziestu pięciu tysięcy, gąbki około pięciu, niższe robaki około dwudziestu, mięczaki ponad sto, stawonogi – około siedemdziesiąt dziewięć tysięcy gatunków.

Największą liczbą gatunków są owady. Jest ich około miliona. Jednocześnie owady wodne należą do wielu oddziałów. Należy zauważyć, że niektóre z nich są obecne w wodzie tylko w okresie larw. Podczas gdy inni są w nim przez całe życie. Zwierzęta jelitowe mają około dziewięć tysięcy gatunków. Należy zauważyć, że istnieje znacznie więcej istniejących typów w naturze niż jest znane. Ponadto co roku określane jest kilka tysięcy nowych.

Zwierzęta bezkręgowce zamieszkują glebę, oceany, morza, rzeki, jeziora, stawy. Wielu przedstawicieli to pasożyty. W tym przypadku pasożytują zarówno na zwierzęta, jak i na rośliny.

Rola bezkręgowców w przyrodzie jest wystarczająco dobra. Solidne pozostałości przedstawicieli żyjących we wczesnych epokach geologicznych stały się elementami skał, aw niektórych przypadkach ich główną masą. Na przykład szkielety zwierząt bezkręgowców, długo wymarłe, prawie całkowicie stanowią wapienie.

Znaczenie przedstawicieli tej grupy jest zróżnicowane również dla człowieka. Tak więc, wiele zwierząt bezkręgowców, jak również ich produkty o istotnych funkcjach, są używane do gotowania żywności dla ludzi (na przykład pszczoły miodne). Wielu przedstawicieli służy do żywienia ryb, zwierząt, ptaków. Perły, muszle mięczaków, wosk pszczeli i wiele innych produktów o znacznej aktywności przedstawicieli grupy bezkręgowców mają duże znaczenie ekonomiczne i techniczne. Są często stosowane w zwalczaniu szkodników. Bezkręgowce to drapieżniki i pasożyty, które je niszczą. Ta metoda odnosi się do biologicznych metod zwalczania szkodników. Geolodzy w określaniu wieku skał osadowych badają pozostałości skamieniałych bezkręgowców.

Jednak w tej grupie jest wiele szkodliwych przedstawicieli tej grupy. Wiele bezkręgowców stanowią nosiciele pasożytów i zakaźnych patologii, szkodników zboża i produktów z niego. Mogą być trujące, a także powodować szkody w uprawach, lasach, itp.

Specjalne miejsce w grupie zajmuje coelenterat. Opisując tradycyjnie, występuje symetria promieniowa, a także dwie warstwy zarodków (ektoderma i endoderma). Zwykle uważa się, że ciało zwierząt tworzy się z dwóch warstw nabłonka: zewnętrznych pokryć (naskórek) i podszewki jelit (gastrodermis). Między warstwami jest to tkanka łączna galaretowata międzywarstwa (mesogloe). W składzie znajdują się niewielkie ilości włókien kolagenu i amyloidów.

Przedstawiciele koelenteratów nie posiadają wyspecjalizowanych narządów oddechowych i wydzielin. Z reguły jest to związane z dwuwarstwową strukturą struktury, która polega na zetknięciu większości komórek nabłonkowych ze środowiskiem zewnętrznym.

Dla koelenteratów, charakterystyczny jest nisko rozwinięty układ nerwowy. Najbardziej rozmnażają się seksualnie i charakteryzują się obecnością larw pełzających lub planktonowych.