511 Shares 8930 views

Metropolitan John Snychev: biografia, lata życia, fot

Vladyka John Snychev. Nazwa ta jest znana nie tylko w dużych miastach Rosji, ale także w najbardziej pozornie zapomnianych miejscach w Rosji. Ten pozornie niepozorny chudy starzec stał się prawdziwym idolem wielu Rosjan. Kiedy cała ziemia rosyjska z liczną populacją została pochowana pod jarzmem zagranicznych kaznodziejów, którzy próbowali usunąć jego esencję z powierzchni ziemi, zniszczyć jej naturalne dziedzictwo i zniszczyć stulecia tradycje narodu rosyjskiego, cichy głos Władyka Jana mówił o tym, co należy robić w jego sercu Tylko Chrystus i Kościół. I nie słuchajcie więcej zwodniczych teorii i fałszywych nauk. Niesamowita czystość to Vladika John Snycev. Jego biografia pełna jest niesamowitych wydarzeń. Szczególnie uderzający jest fakt, że ta osoba przez całe życie czuła obecność Pana we wszystkim: w czynach, wydarzeniach i, oczywiście, w duszy.

Wczesne życie

9 października w 1927 r. Urodził się John Snychev. Jego prawdziwym imieniem jest Iwan Matveyevich Snychev. Miejsce narodzin metropolii to miejscowość Novo-Mayachka, położona w dzielnicy Kachowa regionu Chersoniu. Rodzice Jana byli chłopami. Byli daleko od nauczania Boga i nie mieli szczególnej religijności. Dlatego ich dzieci nie uczono wiary w Boga i pobożności. Pomimo tego, że Jan Snycev wychował się w bezbożnej rodzinie, pragnienie wiary było obecne od dzieciństwa. A jednak ta wiara nie miała podstaw ani żadnych dowodów, więc chłopiec był zawsze poza Kościołem. Z czasem chłopiec dorastał, jego rodzice nie potrafili zaspokoić swojego duchowego poszukiwania, nie wiedzieli, jak zaspokoić jego potrzeby. Musiał przychodzić do wszystkiego, starając się.

Poszukiwanie sensu życia

Gdy przyszły metropolita zmienił piętnaście lat, zaczął myśleć głębiej o znaczeniu życia. Później, kiedy metropolita Sankt Petersburga i Ladoga, John Snychev przypomniał sobie o swojej młodości, powiedział, że jest gorzko świadomy zaginięcia duszy znikniętej po śmierci. Nie mógł zaakceptować faktu, że po śmierci osoba znika bez śladu. Nawet płakał gorzko, tak głęboko się troszczył. Chłopiec zawsze czuł niesamowitą moc, która pomagała mu poradzić sobie z trudnościami życia. Został zanurzony w głębokiej myśli o znaczeniu bytu, o ludzkiej egzystencji. Jego poszukiwania i duchowa męka nie przebiegały bez śladu. Pan po prostu czekał na właściwą chwilę, aby otworzyć zasłonę prawdy.

Prorocze marzenie

Jakimś cudem marzył o czymś dziwnym śnie. Jak gdyby stał na środku zaoranego pola. W jego rękach miał nadzwyczajne cudowne nasiona. Rozdarł ich i zaskakująco szybko kiełkował i wylękł. Było tak wiele owoców, których ledwo mogłyby zmieścić na polu. Iwan postanowił sprawdzić je na dojrzałość. Ku jego zdziwieniu, nie dojrzało jeszcze jedno owoce. Więc, sprawdzając owoce, dotarł do środka pola, na którym widział leżący krzyż życia – ten, w którym Chrystus został ukrzyżowany. Radość Joy była poza granicą. Nie mógł myśleć o niczym innym. Wziąłem Krzyż, położyłem to na moich plecach i noszę. Kiedy Iwan szedł z ciężarem, straszna panowała pogoda, wiał wiatr, grzmoty ryknął, deszcz padał. Kiedy dotarł do wioski, znana mu siostra zbliżyła się do niego i powiedziała: "Ja cię znam, głupi …". Ten sen przekonał Iwana, że naprawdę nie był z tego świata. To był rodzaj potwierdzenia jego boskiego pochodzenia.

Wiedza duchowa

Pan nie był w stanie patrzeć obojętnie, jak młody John Snycev łzy swoje serce głębokimi emocjami. On specjalnie kierował metropolitą do wiary. W 1943 r., Po nadejściu wiosny, prywatne domy w wiosce, w których Iwan żył w tym czasie, zaczęły napełniać modlitwymi staruszkami, które zebrały się na wspólną modlitwę. Na takim spotkaniu udało mi się odwiedzić Iwana. Tutaj najpierw pogrążył się w atmosferze ortodoksji, a serce odpowiedziało na modlitwy. Wreszcie, przyszły metropolita John Snychev widział Boską Opatrzność wieczorem 1 sierpnia 1943 roku. W tym ważnym dniu chrześcijanie prawosławni uhonorowali pamięć o św. Serafim Sarovie, a następnie o festiwalu proroka Boga Eliasza. Zachowanie przyszło do Iwana bezpośrednio na parkiecie. Nagle został zajęty myślami o grzeszności tego świata. Czuł się ze wszystkich swoich wewnętrznych zmysłów całą obrzydliwością i brutalnością współczesnej ludzkiej egzystencji. Demony mu się ukazały, skręcone w postać ludzką, przez chwilę wydawało mu się, że wpadł w piekielne otchłań. W tej chwili ogień szczerej wiary zapalił się w sercu chłopca. Słowo Boga rozwiewało wszystkie jego wątpliwości i był mocno przekonany, że po śmierci osoba z jego działań znajduje się w niebiańskim królestwie lub piekielnych światach.

Boże przysługi

Koniec listopada 1944 r. Dla Iwana stał się punktem zwrotnym. Został przewieziony do wojska. Młody człowiek nie był zbyt zadowolony z tego wydarzenia, jednak Pan usłyszał jego modlitwy, a kilka miesięcy później Iwan został zwolniony z służby wojskowej z powodu choroby. Został zabrany do kościoła Piotra i Pawła w Buzulce przez sexton. Dzięki staranności i dobrej służbie młody człowiek został zauważony przez biskupa Manuela, który zabrał go do swoich celników. 9 lipca 1946 roku nowicjusz John został mianowany diakonem na polecenie starszego biskupa. I 14 stycznia 1948 r. Otrzymał tytuł Kapłana. Święty w pełni polegał na Janie. Śledził go we wszystkich sprawach diecezji, dał mu złożone zadania, poprosił o uregulowanie wewnętrznych konfliktów. Od samego początku Vladyka była upoważniona do rozwiązywania ludzkich namiętności.

Szkolenie

Wrzesień 1948 był punktem zwrotnym dla Johna. Arcybiskup Manuel, pod którego głową John był, został wygnany do Potaty. Nowicjusz musiał wstąpić do seminarium Saratowa, którego znakomicie ukończył. W 1951 roku wstąpił do Akademii Teologicznej w Leningradzie, którą ukończył z wyróżnieniem cztery lata później. Otrzymał stopień kandydata do teologii i wyjechał do wydziału sektologii.

W grudniu 1955 r. Arcybiskup Manuil wrócił z wygnania, który tymczasowo został wyznaczony do departamentu Cheboksary. Ojciec John pomagał arcybiskupowi w wolnym czasie. Wspólnie tworzyli prace. Jesienią tegoż roku John został mianowany nauczycielem Mińskowskiego Seminarium Seminaryjnego i przetrzymywany w płaszczu.

Życie codzienne

Nieustannie pracowity był John Snycev. Fakty z życia Pana są stale potwierdzane. We wczesnej jesieni 1957 r. Arcybiskup z Cheboksary zaprosił Jana do Cheboksary. Przyjął z szacunkiem zaproszenie i udał się do świętego starszego. Przez dwa lata Jan pomógł arcybiskupowi w pisaniu dzieł monumentalnych, za które otrzymał w marcu 1959 roku dar w postaci krzyża z ozdobami przedstawionymi przez Jego Świątobliwość Patriarchę Aleksiela I.

Jesienią 1959 roku John został mianowany asystentem inspektora i nauczycielem akademickim w Seminarium Teologicznym w Saratowie. Jedynie rok był kapłanem na tym stanowisku, a już w 1960 roku objął stanowisko duchownego w katedrze wstawienniczej miasta Samary. W tym samym czasie John pracował nad pracą magisterską. Przez wiele lat spędził pomoc swoim mentor arcybiskupowi Manuelowi, od którego odziedziczył swoje pragnienie badania.

Wiosną 1961 r. Jan otrzymał rangę hegumenów. Trzy lata później Archidżanit został uhonorowany na Wielkanoc. W grudniu 1965 r. Jan stał się biskupem Syzran. Pod koniec zimy 1966 r. Biskup John po obronie pracy magisterskiej otrzymał tytuł magistra teologii. Jesienią 1972 r. Biskup został powierzony administracji diecezji cheboksaryjskiej. W 1976 roku Jan Sychev został uhonorowany rangą arcybiskupa. W czerwcu 1987 r. Udał się do Ziemi Świętej w Jerozolimie. W 1988 roku w Akademii Teologicznej w Petersburgu biskup rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Jana Snychwa wygłosił wykłady na temat najnowszej historii Kościoła, za którą otrzymał tytuł naukowy doktora Kościoła.

W sierpniu 1990 r. Stały członek Świętego Synodu Jan Snychev kierował diecezją Petersburga. Jednym z założycieli Akademii Piotra, Jana Snychwa w okresie panowania, wzrosła liczba kościołów trzy razy. W wielu katedrach, po poważnym remoncie, boskie usługi wznowione.

Działalność edukacyjna

Wielki wkład w naukę kościoła dokonał John Snychev. Prace napisane przez arcybiskupa dzisiaj mają wielką wartość. Przykładem mogą być takie prace jak "Stanie w wierze". Eseje dotyczące kłopotów kościelnych "," Nauka pokory ". Listy do mnichów "," Autokracja ducha. Eseje o rosyjskiej tożsamości "," Jak przygotować i zajmować stanowisko. Jak żyć we współczesnym, nieświadomym świecie "," Duchowy personel "," Głos Wieczności ". Kazania i nauki ". W pismach Pana można było prześledzić wątek duchowy narodu rosyjskiego, a także zanurzenie Rosji w bezbożny strach. W swoich pismach Metropolitan John Snycev dotknął tak ważnych tematów, jak znaczenie historii Rosji, ożywienie samoświadomości narodu rosyjskiego.

Pamięć o Panu

Vladyka opuściła ten świat 2 listopada 1995 roku. Przyczyną zgonu była zawał serca. Jest jednak podejrzane, że Metropolitan John Snycev został zatruty, co było przyczyną jego nagłej śmierci. Jego grób nie jest niezwykły. Posiada prosty krzyż z drewna i małą metalową blaszkę wygrawerowaną nazwą Metropolitan. Jednak jego wkład w rosyjski Kościół Prawosławny jest nieoceniony. Siła jego ducha, zawarta w pismach Jana, wciąż inspiruje wielu chrześcijan.