575 Shares 2204 views

kameralistyka. Jaki jest kameralistyka-instrumentalne?

Prawdopodobnie każdy człowiek obojętny muzyki. Towarzyszy ludzkości jest nierozerwalnie, niemożliwe jest, aby dokładnie określić, kiedy człowiek nauczył się go przyjąć. Najprawdopodobniej stało się to, gdy nasz przodek, starając się wyrazić swoje emocje, uderzyła w wydrążony pień drzewa. Od tego czasu ludzie i muzyka są ze sobą nierozerwalnie związane, dzisiaj istnieje wiele jego gatunków, stylów i trendów. Ta ludowa, duchowe i wreszcie klasyczny instrumentalnej – muzyka symfoniczna i komora. Jaki jest kierunek w muzyce kameralnej tam, wiedzą niemal wszystko, ale jakie są jego różnice i osobliwości – kilka. Spróbujmy zrozumieć ten w dalszej części artykułu.

Historia wystąpienia kameralistyki

Historia muzyki kameralnej ma swoje początki w średniowieczu. W XVI-wiecznej muzyki musi wykraczać poza świątyniami kościelnych. Niektórzy autorzy zaczął pisać utwory, które były wykonywane poza murami kościołów dla małego kręgu koneserów. Należy zauważyć, że na początku było tylko muzyka instrumentalna i wokalna komora przyszło znacznie później. Ale wszystko po kolei.

Fascynujące kameralistyka. Jaka jest nazwa pochodzi od włoskiego słowa kamery ( „Pokój”), zapewne każdy pamięta. W przeciwieństwie do kościoła i teatru muzycznego, komora początkowo miał być wykonywane w siedzibie mały zespół dla wąskiego kręgu słuchaczy. Zazwyczaj wykonanie odbyło się w domu, a później – w małych salach. Jej szczyt komory i muzyki instrumentalnej osiągniętego w XVIII-XIX wieku, kiedy wszystkie żywe zamożnych domów prowadzonych podobne koncerty. Później nawet arystokraci podawano etatów muzyków.

Obrazy z muzyką kameralną

Pierwotnie przeznaczony do wykonywania muzyki kameralnej przed małym kręgu ludzi, którzy są jej koneserów. A wymiary pokoju, gdzie koncert odbył pozwala wykonawcy i publiczność ściśle ze sobą kontakt. Wszystko to stworzyło niepowtarzalną atmosferę przynależności. Być może dlatego do takiej sztuki charakteryzuje się wysokiej pojemności otwartych liryczne emocje i różne niuanse ludzkiego doświadczenia.

kameralistyka nie mógł być bardziej precyzyjnie zaprojektowany do przesyłania ludzkie emocje za pomocą zwięzły, ale w tym samym czasie dokładnie zweryfikowane funduszy. W przeciwieństwie do muzyki symfonicznej, gdzie partia wykonywane zestawy narzędzi, takich utworów napisanych dla każdego instrumentu ma swoją własną partię i są niemal równe.

Rodzaje zespołu komory instrumentalnej

Wraz z rozwojem historii ewoluował i kameralistyka. Jaki jest kierunek powinien mieć pewne cechy w stosunku do sprawców, nie wymaga dowodu. Obecne zespoły instrumentalne stanowią:

  • duety (dwóch elementów);
  • Trio (trzech członków);
  • kwartety (cztery);
  • kwintety (pięć);
  • sekstetów (sześć);
  • septets (siedem);
  • oktetów (ośmiu);
  • sektorów spoza ETS (dziewięć);
  • DECET (dziesięć).

W tym narzędziu kompozycja może być bardzo zróżnicowana. Może ona obejmować zarówno strunowych i instrumenty dęte. W skład jednego zespołu może być zawarte tylko ciąg lub wiatr tylko. I nie mogą być mieszane zespoły kameralne – najczęściej zwracają na fortepianie. Generalnie, ich skład ograniczone tylko do jednego – wyobraźni kompozytora, a często jest nieograniczona. Ponadto, istnieje również orkiestry komory – grup, które zawierają nie więcej niż 25 muzyków.

Gatunki instrumentalną muzykę kameralną

Nowoczesne gatunki muzyki kameralnej powstały pod wpływem twórczości takich wielkich kompozytorów jak V. A. Motsart, Beethovena, Haydna. Że ci artyści powstały niezrównaną ostrość treści i emocjonalnym głębokości pracy. Sonaty, duety, tria, kwartety i kwintety jednorazowo hołd najsłynniejszego romansu XIX wieku: Mendelssohna, Schumanna, Schuberta, Chopina. Ponadto ogromna popularność w tym czasie otrzymał i gatunek miniatur instrumentalnych (nokturny, intermezzo).

Są też koncerty kameralne, apartamenty, fugi, kantaty. W XVIII wieku gatunki muzyki kameralnej jest ogromna różnorodność. Ponadto, są one wchłaniane stylistyczne cechy innych gatunków i stylów. Na przykład, Beethoven prześledzić więc wyraźnie pragną przesunąć granice takich zjawisk jak kameralistyki, co jego praca jako „Sonata Kreutzerowska” przez jego monumentalizmem i napięcia emocjonalnego nie jest gorszy kreacje Symphony.

Gatunki kameralistyki wokalnej

W XIX wieku, zyskała ogromną popularność wokalną muzykę kameralną. Pojawił się nowy gatunek utworu artystycznego i romansu hołd takich wielkich kompozytorów jak Schumanna, Schuberta, Berlioza, Brahmsa. Nieoceniony wkład do świata kolekcji muzycznej komora wykonana kompozytorów rosyjskich. Wspaniałe romanse I. M. Glinki, P. I. Chaykovskogo, M. P. Musorgskogo, M. Rimski-Korsakow, a dziś nie pozostawia nikogo obojętnym. Oprócz małe kawałki, nie jest też gatunek opery kameralnej. To implikuje istnienie niewielkiej liczby wykonawców i nie wymagają dużej przestrzeni do występów.

Komora dzisiaj muzyka

Oczywiście, dzisiaj praktycznie nie ma takich domów, gdzie, podobnie jak w ubiegłym stuleciu, zespoły kameralne grać otoczone ograniczonego kręgu osób. Jednak w przeciwieństwie do istniejących stereotypów, ten cel jest bardzo popularne. Sala muzyki organowej i kameralnej na całym świecie zbierają miliony fanów jako dzieła kompozytorów klasycznych i współczesnych autorów. Regularne festiwale, w których znane i początkujących artystów do dzielenia się swoją sztukę.