Medici Venus – "Hellas żarliwą miłość tworzenie"

Medici Wenus. Marmur. Wysokość 1,53 m. W pierwszym wieku pne. e. Starożytne dziedzictwo. rodzina Medici zakupiony w 1677 roku od starożytności kolekcji watykańskiej. Znajduje się w Galerii Uffizi we Florencji.

odnaleźć

Rzeźba Medici Venus jest do pewnego stopnia tajemnicą. Dokładna data jego odkrycia nie jest ustalona. Wiadomo jednak, że został znaleziony w ruinach willi cesarza rzymskiego Hadriana niedaleko Rzymu w Tibule. Od przyszło uczucie świeżości i czystości bez odrobiną zabawy i sentymentalizmu.

Po wpisaniu kolekcję Watykanie, podziwiała jego goście aż do roku 1677, kiedy to nagle papieża Innocentego XI zawarł wniosek o jej nieprzyzwoitości i sprzedał go do rodziny Medyceuszy we Florencji. Medici Wenus, lub, jak to często nazywane jest Wenus Medycejska, nie jest uważany za cud techniki. Założyliśmy, że miała oryginał brąz, stworzony w oparciu o Afrodyta z Knidos przez Praksyteles. Kto jest autorem marmurowych kopii, nie jest znana, ale na cokole widnieje napis w języku greckim „Kleomenesa, syn Apollodorus Aten.” Uważa się, że oryginał został odlany w brązie uczeń Praksyteles.

Krótka informacja o Afrodyty

Wenus, córka Zeusa, urodzony gdy Kronos walczyli i Uran, a ich krew zapłodnione morze. Z jego pianki śnieżnobiałej wychodzi trochę przestraszony Medici Wenus.

Ona towarzyszy delfina i dwa amorek, który może służyć jako jej stałym łożysku. W prawie wszystkich krajach, w parkach, muzeach i jaskinie są jego kopie, mniej lub bardziej zbliżone do pierwotnego Medici. Są tacy w Rosji. Mamy kopie nim było widać na początku XIX wieku w wielu bogatych domów szlacheckich, na przykład, w posiadłości hrabiego Sheremetyev jak również w parku Peterhof i Akademii Sztuk Pięknych. Aphrodite zawarte w formach klasycznych, entuzjastycznie śpiewał poeci i krytycy byli zgodni w swojej chwale. Posąg Wenus Medycejskiej jest idealny dla dużej rzemiosła i głębokości ujawnienia obrazu: jest skromny i nieśmiały i nie zdaje sobie sprawy z potęgi swej urody.

Jej idealnie jest wysoka, harmonijne proporcjach ciała w połączeniu z całkowicie pięknej twarzy: prosta nosa, duże oczy, ust, które jeden i pół razy więcej niż jedno oko, zaokrąglone brwi, a nad nimi – mała czoła. Później będzie ona zdobyć jej urok, aby dodać wszystkich bogów.

prace ruchowe

Rzeźba została skradziona z Włoch w 1800 roku, wojska i przewieziony do Paryża w 1803 roku i wrócił do domu dopiero po piętnastu latach, gdzie ona jest teraz Napoleona.

Co zostało zainstalowane w XXI wieku?

W 2012 roku stwierdzono, że rzeźba została pierwotnie złocone włosy, usta i barwione na czerwono. Ponadto, naukowcy odkryli, że otwory na kolczyki zostały wykonane w uszach. Ale został uszkodzony przez przywrócenie awarii w 1815 roku, która została wykonana we współpracy z Francuzami, Włochami.

Entuzjazm młodych Iwan Turgieniew

Na dziewiętnaście lat Ivan S., być może, w ogrodach Peterhof, lub na ASP, aby zobaczyć kopię doskonałego stworzenia jest nieznany mistrz – Medici Wenus. Ta praca potrząsając nim i zainspirowany pracą entuzjastycznym poematu. Została napisana w 1837 roku i opublikowane przez P. A. Pletnevym jako anonimowy w czwartym numerze czasopisma „Współczesnej”. Przechodząc do Wenus Medycejskiej, Turgieniew wykorzystywane dwanaście wykrzykniki w jedenastu strof składających się z sześciu linii. Romantyczny i entuzjastyczny praca jest napisane dvustopnym pentametru z pyrrusowe. W pierwszych trzech wykrzykników hexastich podkreślają piękno innego pokolenia bogini. W drugiej zwrotce, autor mówi, że to fascynująca praca może tworzyć tylko zagorzałych dzieci Południa. Trzeci werset mówi, że ludzie z północy nie może zrozumieć ich zapał i miłość, bo zwiędły duszę.

Autor uważa, że Grecy wiedzieli życie beztroski trzy cele: dążenie do chwały, na śmierć za ojczyznę i kochać. W czwartym i piątym zwrotek opisał narodziny Afrodyty, luksusową jasnego nieba w falach Cyprze. W pogodny dzień do elementu wody spadł marshmallows i pianki śnieżnobiałej urodził i Uroda wyłoniła się z fal. Chcąc pocałować wygięty łuk na niebie, marshmallows ją czcią pieścił i przylgnął do stóp Zatoki wody. Aphrodite zabrał Olympus, jak Grecy umieścić swoje świątynie, nazywając ją duszę nieba i ziemi. Kapłanka śpiewali swoje pieśni w świątyniach i kadzidła dymu. Ale wszystko poszło. Świątynie zniszczone przez Persów, i długo dziewicami śpiewać hymny do Afrodyty. Pod dłuta Praksyteles pojawił piękno, które nie zna rozkładu i zniszczenia. Jak za dawnych czasów, ludzie mogą kontemplować boskich cech, milczy w podbitej ich nieśmiertelnego piękna.

Turgieniew tak kończy swój wiersz „dla Medici Wenus”, który wstrząsnął nim do głębi.