Imperium Osmańskie

Ottoman (turecki) imperium, którego historia rozpoczęła się w 14 wieku (od upadku Bizancjum), powstała w Anatolii Turks plemion. Stan trwał aż do 1922 roku większość roku – od powstania Republiki Tureckiej. O nazwie Imperium Osmańskie po pierwszym sułtana – założyciel dynastii Osman.

Na początku panowania sułtana wyciągnął dziedziczenia aneksji terytorium od Marmara i Morzem Czarnym, w dużej części zachodniej terenu rzeki Sakarya.

Po śmierci Osmana następcą został jego Orhan. Bursa (dawne miasto bizantyjska) – Podczas jego panowania, stolica stanu został zatwierdzony.

Po Orhan stał się władcą swego najstarszego syna Murada 1. Ten wielki mąż stanu był w stanie wzmocnić obecność swoich wojsk w państwie Europy. Murad 1 w 1389 roku pokonał księcia serbskiego w Kosowie Polje. W wyniku tej bitwy Imperium Osmańskie nabył większość południowej części Dunaju.

System rządów w kraju, została oparta na połączeniu bizantyjskiej, Seldżuków i arabskich tradycji i zwyczajów. Na ziemi, która została zdobyta przez Turków, starali się utrzymać w miarę możliwości lokalnych tradycji, aby nie zniszczyć relację historyczną.

Dalsze rozszerzenie terytorium Imperium Osmańskiego w czasie panowania jego syna Murada 1, Bayezid 1. Najbardziej znaczącym zwycięstwem była Bitwa pod Nikopolis w 1396 roku (na Dunaju). Jednak pomimo dobrobytu biernego, Imperium Osmańskie doznał dość poważne trudności, zarówno zewnętrzne jak i wewnętrzne. Głównie wychowany zachowanie władcy, jego ogromny harem, w porządku ceremonii w pałacu wezwany wiele podrażnienie Ghazi. Ponadto problemem było i turystyka Bayazid przeciwko muzułmanom i inne Gazi w Azji Mniejszej. W rezultacie, większość lokalnych bejs przeniesiony do Tamerlana i zapewnił rozpoczęcia przeciw osmańskiej władcy wojny.

W wyniku bitwy w 1402 roku, armia została pokonana Bayezid i schwytany przez samego władcy. Imperium Osmańskie było fragmentaryczne z powodu kolejnych kampaniach Tamerlana. Jednak dla sułtanów została zachowana władzę nad niektórych obszarach kraju.

W 15 wieku w stanie Osmańskiego przeprowadzono polityki wewnętrznej reorganizacji i rozszerzenie zewnętrznej i wzmocnienia granicach.

W „złoto” dla imperium stała się 16 wieku. W tym czasie rządził Sulaiman 1, przywiązuje wielką wagę do wzmocnienia potęgi morskiej państwa. W połowie 16 wieku był rozkwitu architektury i literatury.

W Imperium Osmańskim w tym czasie było zdominowane przez stosunków feudalnych, a organizacja wojskowa i system administracyjny zostały skonstruowane przepisy.

Należy zauważyć, że po tym czasie (od zasady Suleyman 1), większość sultans były wystarczająco słabe linijki. Na początku 17 wieku, państwo zreformować rząd. Wcześniej w cesarstwie istniał dość okrutnej tradycji – wprowadzając tron sułtana zabił wszystkich swoich braci. Od 1603 roku przełożeni braci i ich rodzin stłoczonych w szczególności odległej części pałacu, gdzie spędził całe swoje życie, na śmierć gubernatora. Gdy sułtan umarł, jego miejsce przyszedł najstarszy z więźniów. W rezultacie, sułtanów nie zostały prawie wszystkie panował w 17-18 wieku, rozwoju intelektualnego i, oczywiście, nie miał żadnego doświadczenia politycznego. Ze względu na fakt, że nie był godny władcy, ogromny kraj zaczął tracić swoją jedność, a sam rząd zaczął gwałtownie słabnąć.

Wskutek Imperium Osmańskiego w 18 wieku, stracił wiele ze swej mocy w basenie Morza Śródziemnego. Zakończenie wojna siedmioletnia wywołało kolejne ataki na państwa. Zatem imperium nabyte, ale stary wróg Austrii, nowego wroga – Rosji.