Przychody rząd i przyczyny niestabilności finansowej: przegląd badań empirycznych

Przyczyny niestabilności finansowej, większość ekonomistów łączy się z systemem kredytu. Na przykład, Kaminsky i Richard odkrył zjawisko „bliźniaczych” kryzysów, które obejmują kryzysu bankowego i kryzysu bilansu płatniczego. Autorzy również pamiętać, że odcinki, które analizują problemy sektora bankowego zwykle poprzedzają kryzysów walutowych, a ten następnie pogłębienia kryzysów bankowych, tworząc błędne koło, powodując znaczne obniżenie dochodów i wydatków rządowych.

Istnieje wiele badań teoretycznych, które analizują specyficzny efekt zakażenia, gdy liczba czynników przyczyniających się do rozprzestrzeniania się kryzysu z jednego kraju do drugiego, zawiera parametr stosunek waluty i giełdach, bankowości biegowego i zagranicznych stosunków handlowych i ich wpływ na przychody rządu.

A zatem, w kontekście globalizacji, otwarcia rynków finansowych, rozwój handlu zagranicznego zwiększyć ryzyko proliferacji niestabilności finansowej i kryzysu z jednego kraju do drugiego. Wszystko to stanowi obecnie czynników ryzyka pośrednicząc dochody państwowe Federacji Rosyjskiej i jej stabilności finansowej. Polityka fiskalna w takim środowisku jest controlling instrumentem tego oporu.

zarządzania makroekonomicznego w okresie niestabilności finansowej i spowolnienia gospodarczego powinna być ukierunkowana na utrzymanie działalności gospodarczej i opierać się na skoordynowanym pieniężnej i polityki fiskalnej. Główne instrumenty regulacji obrotowym cykli ekonomicznych, które określają dochody państwa są, jak wiadomo, steruje automatyczny i nieokreślone. Skuteczność i adekwatność automatycznych stabilizatorów w czasach kryzysu są szeroko omawiane w literaturze ekonomicznej. Automatycznych stabilizatorów jest oparta na jednoczesnym obniżenia podatku ze spadkiem produkcji i wzrostem kosztów, w szczególności transferów społecznych, z których każdy umożliwia optymalizację zwrotu rządowych. Zalety automatycznych stabilizatorów jest to, że działają one symetrycznie nad cyklem koniunkturalnym: podczas off – mają bezpośredni wpływ, są mniej podatne na wpływy polityczne.

To jest bardzo popularnym punktu widzenia, zgodnie z którym w okresie kryzysu kryzysowych i ekonomicznych, działanie automatycznego stabilizatory nie wystarczy istnieje potrzeba uznaniowych środków polityki fiskalnej. Uznając potrzebę i celowość aktywacji dyskrecjonalnej polityki fiskalnej w kontekście obecnego czasu w wstrząsami gospodarki światowej, ekonomiści zwracają uwagę na najbardziej odpowiednich narzędzi do utrzymania wpływów rządowych na odpowiednim poziomie, ocenić skuteczność tych narzędzi dla różnych typów gospodarek. Badanie przeprowadzone przez MFW stwierdził, że najbardziej skutecznymi narzędziami polityki fiskalnej w krajach rozwiniętych, gdzie efekt działań dyskrecjonalnych jest pozytywny w krótkim i średnim okresie, podczas gdy na rynkach wschodzących, efekt krótkoterminowy jest dodatnia i średnim okresie – ujemny. Przeprowadzone obliczenia pokazują, że dyskrecjonalne pakiet bodźca o jeden procent powoduje wzrost PKB średnio o około 0,1 – 0,2 procent.

dostosowanie fiskalne w czasie recesji opiera się na wykorzystaniu dwóch głównych narzędzi wpływu na działalność gospodarczą – jest zwiększenie wydatków rządowych przy jednoczesnym obniżeniu podatków. Najbardziej kontrowersyjna jest kwestia skuteczności zwiększonych wydatków w celu pobudzenia aktywności gospodarczej. Neo-keynesistami twierdzą, że wzrost wydatków rządowych ma pozytywny wpływ na całość konsumpcji i wzrostu płac realnych. Jednak wielu ekonomistów wskazują na niebezpieczeństwo za pomocą narzędzi takich jak zwiększenie wydatków rządowych, ponieważ mogą być bezużyteczne i służą interesom poszczególnych grup, niż gospodarki jako całości. Jest udowodnione, że działanie mnożników fiskalnych może być nawet ujemny, jeśli wzrost wydatków rządowych, co ostatecznie prowadzi do spadku inwestycji prywatnych oraz konsumpcji prywatnej. Ponadto, wielu badaczy zauważyło, że wzrost wydatków rządowych służy jako środek odstraszający dla długoterminowego wzrostu gospodarczego. Najnowsze badania wykazały również, że strategia fiskalna jest mniej korzystne dla otwartych gospodarkach, gdzie działania instrumentów fiskalnych może być kompensowany kontroli kapitału i reżimu kursowego.

Niebezpieczeństwo zwiększenia wydatków budżetowych związanych ze wzrostem presji inflacyjnej. Dla krajów o ujemnym bilansie płatniczym i nieelastyczne kursu walutowego wzrost wydatków rządowych może mieć szczególnie negatywny wpływ.