Goncharova Biografia: interesujące fakty i liczby

Iwan Aleksandrowicz Goncharov wszedł do historii literatury rosyjskiej jako autor trzech powieści w pozycji „ON”: „Open” „Ordinary Story”, „Obłomowa” i Fakt ten jest często przedmiotem dyskusji. Jednak biografia Ivana Goncharova pełen tajemniczych zbiegów okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do opracowania pytań quiz literacki. Nawiasem mówiąc, jeśli spojrzeć śmieszne czy niezwykłe chwile w życiu autora, a będzie go pamiętać lepiej. Dobrze, zacznijmy.

Goncharova Biografia: ciekawostki (część figury)

1. Przyszłość słynny pisarz urodził się tego samego dnia co Aleksandrom Sergeevichem Pushkinym – 6 czerwca tylko Goncharov – starym stylu i wielkiego poety – nowy sposób.

2. Iwan Gonczarow urodził się w 1812 roku, zaledwie kilka dni po jego urodzeniu w armii rosyjskiej opanowany przez Napoleona Bonaparte, a latem i jesienią poszedł Wojny Ojczyźnianej. W tym samym roku doszło do niszczycielskie trzęsienie ziemi w stolicy Wenezueli – Caracas, niemal wymazana z powierzchni ziemi miasto. Nawiasem mówiąc, w lutym 1812 roku w Wielkiej Brytanii miał inny wielki pisarz – Charles Dickens.

Goncharova Biografia: ciekawostki (niektóre z miast)

1. Autor „Obłomowa” urodził się Wołgą, Simbirsk, rodziny kupieckiej. Jak wiadomo, jest to również miejsce narodzin Uljanow-Lenin, AF Kiereńskiego i NM Karamzin. Z kolei historyk Karamzin – pochodzi z rodziny szlacheckiej, Minister Rządu Tymczasowego , Kiereński – duchownych i rewolucyjny Lenin – inteligencja.
2. Wykształcenie wyższe Goncharov otrzymał w Moskwie słownej (filologia) Wydział Uniwersytetu, od 1831 do 1834 lat. Równocześnie z nim w słynnym pomysłem Łomonosowa studiował wissarion bielinski (Wydział Filozofii), Aleksandr Gertsen (Zakład Fizyki i Matematyki), jak również Iwan Turgieniew i Michaił Lermontow (sekcja słowna). Jednak Mikhail studiował na Uniwersytecie w mniej niż dwa lata.

Goncharova Biografia: ciekawostki (niektóre z aktywności zawodowej)

1. Pierwsze prace Iwana Aleksandrowicza został przyjęty Simbirsk gubernator, gdzie zaproponowano mu stanowisko sekretarza. Po roku bez patronatem Goncharov był w stanie uzyskać tłumacza na Wydziale Handlu Zagranicznego Ministerstwa Finansów w Petersburgu. Równolegle, młodzież pracowała w niepełnym wymiarze godzin nauczyciela uczyć dzieci poetę Majkow łacińskiego i rosyjskiego.
2. Goncharov popełnił obie z Petersburga do brzegów Japonii na słynnym fregaty „Pallada” – na służbowych. Równolegle, trzymał szczegółowy dziennik, która stała się podstawą książki o tej samej nazwie – „fregata” Pallada”.
3. Pisarz pracował jako cenzor, ale w 45 lat przeszedł na emeryturę w pełni skoncentrować się na literaturze.

Goncharova Biografia: ciekawostki (część utworów literackich)

1. Pierwszy w 1847 roku, „An Ordinary Story” został opublikowany w czasopiśmie „Contemporary”. Rok później, w czasopiśmie „not z Ojczyzny” zebrali się, aby opublikować angielskie tłumaczenie powieści Elizabeth Inchbold Simpson. Według śmiertelnego wypadku, miał taką samą nazwę – «Simply historię». Wielu czytelników zna już z nim w oryginale. Gonczarow przyznał redaktor naczelny opublikować powieść o nazwie „Prosta (ale nie często) historia”, jak zaczęto go oskarżać o plagiat.
2. Tymczasem sam Iwan Aleksandrowicz ciągle oskarżony o kradzież intelektualną Turgieniewa. Po pisarzy byli przyjaciółmi, a przyjaciel czytać Goncharov zarys przyszłej „otwarte” powieści. Pisał dużo czasu, ponieważ praca została opublikowana dopiero 14 lat później. Z biegiem lat, autor widzi efekt jego powieści Turgieniewa „Noble Nest”, powieści „W przededniu”. Wtedy wydawało mu się, że „woda źródlana” jest bardzo podobny do „zwykłej historii”. Nawet „Madame Bovary” i „Sentimental Education” Flaubert podejrzanie jak „otwarty”. Był przekonany, że materiał literacki Flaubert, Turgieniew przeszły zdradliwe. Pisarze prawie stoczył pojedynek.

Powiedziano nam tylko kilka chwil z życia słynnego pisarza. Być może, jeśli połączyć je ze sobą, byłaby zabawna książeczka zatytułowana „Goncharov. Biografia. Interesujące fakty. " Zapoznanie się z nimi, być może, ktoś chciałby powoli, delektując przeczytać wszystkie dzieła autora: trzy powieści w „O” i kilka esejów.