Współczesna sztuka kinetyczna: Opis, funkcje przedstawicieli. sztuka kinetyczna w drugiej połowie XX wieku

Kinetyczna sztuka – kierunek sztuki, które po raz pierwszy pojawiły się w XX wieku, kiedy to twórcy różnych dziedzin poszukuje dla siebie coś nowego, a ostatecznie znaleźć. Przejawia się w rzeźbie i architekturze z tworzywa sztucznego. Ten artykuł będzie spojrzeć na to, co sztuka kinetyczna z 20. wieku, znalazła jego zastosowanie później, jego pochodzeniu, rozwoju i wiele więcej.

Pochodzenie nazwy

Dźwięk tego słowa, jest również ważne – dlatego definicja nowego, nieznanego wcześniej terminu można znaleźć nie tylko podsmotrev go w słownikach, ale również dowiedzieć się pochodzenie. W tym przypadku termin „sztuka kinetyczna” jest ściśle związana z greckiego słowa „kinetikos” – „ten, który napędza ruch” Natychmiast przypomniał gałęzi fizyki „kinematyki”, które, jak wiemy, jest również badających ten proces.

Dlatego sztuka kinetyczna – skład ruchomego, trójwymiarowy, rzeźbiarskie i / lub architektury. To odnosi się do artystycznej awangardy. Po raz pierwszy sztuka kinetyczna, usłyszał na początku XX wieku.

Pojawienie się nowego kierunku

W latach dwudziestych ubiegłego wieku, Vladimir Evgrafovich Tatlin, pionier sztuki kinetycznej, buduje model wieży Trzeciej Międzynarodówki.

W 1931 roku, w tym czasie mało znany Aleksandr Kolder stworzył swoje pierwsze arcydzieło znanych wzorów drutu, napędzaną przez silnik przy pomocy wykonalne. Z biegiem czasu jego kompozycje zyskały, wykonał szereg dzieł sztuki pod nazwą „komórkowych”.

Jako twórca krajowy, jak i geniuszu z innego kontynentu miał jeden cel: aby tchnąć nowe życie rzeźbę, nie do statycznej natury, przezwyciężyć w tradycji powiedzieć i pozwalają na lepszą interakcję z otoczeniem. Ruch miał być łącznikiem między arcydzieło i na świecie.

Ustanowienie nowych tradycji

W latach sześćdziesiątych XX wieku francuskiego malarza i teoretyka sztuki Nikolya Shoffer, a także argentyński artysta Julio Le Parc ich kreatywność ostatecznie ustalono nowe zasady i odpowiedzieć na pytania o to, co jest sztuka kinetyczna.

Obaj chcieli przekazać w swoich kompozycjach ducha panowały w czasie rewolucji technologicznej i wykorzystywane do tego szlachetnego celu, optyczny i akustyczny uderzenia. W rzeczywistości zostało to wyraża się w tym, że ich działania nie zmieniło się na kilku poziomach: mechaniczne (budowa, kształt), wizualne (kolor światła i cienia) i dźwięk (mono lub stereo).

Jasne różnorodne środki zostały bardzo precyzyjnie dopasowane do specyfiki czasu stał się widoczny i rozpoznawalny. Główne cechy rewolucji naukowej i technologicznej, jego dynamikę, siłę i moc – to wyraz sztuki kinetycznej w drugiej połowie 20 wieku.

rozpiętość

W latach sześćdziesiątych, rozprzestrzenianie sztuki kinetycznej osiągnął swój szczyt. Mniej więcej w tym czasie, po prostu pojawił się termin dla tego trendu, który jest używany dzisiaj. Od razu chwycił umysły ludzkości, z Europy do Ameryki. Kinetic USA i sztuka europejska połączone w jedną – twórcy próbowali podobnych celów, ale jednocześnie jest to przejawia się na różne sposoby.

Naum Gabo: rosyjsko-amerykańskiej awangardy

Artysta rosyjski i amerykański Naum Gabo przyniósł własny wzór życia i sztuki, identyfikując je do siebie. Ich komponenty, jak również fundament, na podstawie których powinny być one zbudowane, nazwał czas i przestrzeń.

Gabo nie aspiruje do złożoności; jej skład modelu dzieło z prostych kształtach geometrycznych. Jego „wirtualne postacie” duży wpływ współczesną sztukę kinetyczną. Kto by pomyślał, że fluktuacja blach mogą nosić głęboki sens i wyraża erę siła!

Odnowienie materii

Mistrzowie XX wieku, często stosowane silniki elektryczne w celu ożywienia zamrożonego sprawę. Ale to nie był jedyny sposób. Jak również z powodu rewolucji naukowej i technologicznej, procesy fizyczne są nie tylko przedmiotem badań, ale także środkiem do osiągnięcia celów, efekt ten nie został pominięty sztukę. Geniusze świata eksperymentowali strumieni wody, wiatru siły ziemi.

Zatem niesamowite dyski wirujące Marcel Duchamp wpłynęły – kompozycję, która jest fascynująca, a Zhan Tengli odtworzone tworzenie swój umysł w rzeczywistości – mechanizmy nie tylko z własnym napędem, ale także skłonność do autodestrukcji, został opublikowany z tymi samymi dźwiękami – oryginalnej muzyki. Autor słynnej fontanny Strawińskiego zebrano je ze złomu przemysłowego wszystkie rodzaje wariacji. Wszystko to prowadzi do wniosku, że kolejny niezwykły cechą Kinetic Art – różnorodność form oraz wykorzystanie nietypowych materiałów, aby stworzyć wyjątkowe efekty.

Poszukiwania nigdy się nie kończy

sztuka kinetyczna – jest to nowy etap, ale w żaden sposób dowolny punkt odniesienia lub punkt docelowy. Jasne światło to sprawiło, że pomysł grania z nowymi kolorami, inspirujących wyczynów. Przedstawiciele sztuka kinetyczna stały się częścią jego historii – od Rodczenko do Euchre. Poszukiwania w tej dziedzinie doprowadziły do tego, że kinematizm znaleźć zastosowanie nie tylko w rzeźbie i architekturze. Kinetyczna sztuka malowania został nazwany optyczny i stopniowo przekształca się w „op-art”.

iluzje wzrokowe op sztuki

Ruch w obrazie przejawia charakterystykę tej dziedzinie sztuki – czysto wizualnym, na podświadomie. Po op-art w oparciu o wizualne iluzje – kiedy ludzie myślą, że przestrzeń i materia są zmieniane. Jednak tutaj znowu, aby osiągnąć pożądany efekt, twórcy musieli użyć wiedzy naukowej – grać psychofizjologiczne czynniki, które powodują widzowi zobaczyć dokładnie to, co oni do. A tym bardziej oczywiste wynik, tym bardziej zaskakujące, rzeczywisty produkt statyczne. Jest to główna różnica między op sztuki od tradycyjnej sztuki kinetycznej.

estetyczne specyfika

Kineticist rzeźbiarze reaktywowana sprawa, artystów – przestrzeń. Pogłębienie i malując go w różnych kolorach, prowadzą one do jakiegoś świata nie jest ukryty na płótnie, ale gdzieś w środku. To jak dziura, w której kiedyś Alice spadła, starając się nadążyć z królika. Uczucie zbliżona do sposobu zasnąć, i są przewożone w najskrytszych marzeń. To właśnie doświadczył sześćdziesiąt piątego roku ubiegłego wieku, odwiedzający wystawę „The Responsive Eye” przez Egemen, DeMarco i wsp., Otworzyło nowy rozdział w historii malarstwa.

Pierwsze prace zostały wykonane w czerni i bieli – kreator tylko spróbował swoich sił w nowej formy sztuki. Po tym wszystkim, w końcu, kinematizmu władzę nad wszystkim – to niszczy granicę. Fascynuje, ale również przestraszony, zbyt, dlatego artyści stąpał ostrożnie, uczenia się nowych technik, imponuje coraz bardziej. Teraz op-art, z drugiej strony, charakteryzuje się najbardziej żywe, kontrastujące odcienie, mieszanie trudne do osiągnięcia pożądanego efektu.

Elementy dynamiki w folklorze

Sztuka ludowa, wielu ludzi intuicyjnie przeciwstawiać nowoczesny. W pewnym sensie, oczywiście mają rację, bo folklor – to pamięć do przechowywania kultury narodu i sztuki współczesnej – tworzenie kultury teraz. Ale mówiąc o kinetism, możemy śmiało powiedzieć, że elementy gwint dynamiki osiąga przez długi czas, przez wieki, choć piłka i był postrzegany i pogmatwane dopiero w XX wieku.

Przedmioty i zabawki, które poruszały i wykonane przez rzemieślników z regionu Archangielsk – to początki Kineticism. On jest w kulturze rosyjskiej objawia się w pełni. Więcej niż jeden raz w tym artykule, o którym mowa dwóch skrajnych punktów – Ameryce i Związku Radzieckiego, gdzie było wielu rodzimych geniuszem.

Rozwój sztuki kinetycznej w ZSRR

Prawdziwy wychowawca i mistrz swego rzemiosła była grupa „ruchu” – że uczestnicy na początku swojego lidera, Leo Nusberga, promowanej (proszę przeproszeniem tautologią) sztuka kinetyczna w radzieckim mas.

„Ruch” był prześladowany, ponieważ do dnia grupa nie przyszło tyle informacji, ile byśmy chcieli. Ale, mimo wszystko, ich nazwa pozostała historii stron Kineticism i zapamiętać je na pierwszym miejscu, mówiąc o tym, w jaki sposób przejawia się w ZSRR.

W latach sześćdziesiątych XX wieku „Ruchu” zorganizowane i brał udział w ogromnej liczbie tajnych i oficjalnych wystaw. Chłopaki nie boją się podjąć dużych projektów – i tak narodził się futurystyczną „Makropolis” Future ideę miasta.

Pomimo faktu, że „ruch” wyraźnie złamał wszelkie granice, jakie otrzymali i zamówień państwowych, takich jak rozliczenia Leningradu do dnia Rewolucji Październikowej. Ekspozycja grupa się kompozycje, spektakli teatralnych, a kinematyczny stsenogrammy cyrkowych.

Niestety, kolejny powód, dla którego „ruch” jest mało znana, że w grupie zaburzeń występują często, a ostatecznie oddzielone od swojego nowego zespołu, ale bliżej trendów osiemdziesiątych zaczął zapadać popularność.

Współczesna sztuka kinetyczna

Prace sztuka kinetyczna mają wyższy stopień estetyki, ponieważ często używane jako ozdoba w celu zarejestrowania otaczającej przestrzeni. Elementy ruchome torów może być tak pełne eksponatów, a jego dopełnieniem. są one używane do ekspresji artystycznej i imprez publicznych (np targach), w projektowaniu parków, centrów handlowych, placów i tak dalej.

W takim kinetism do ścisłej współpracy z op-art – iluzje wzrokowe ostatnio nasiliły zmieniające się oświetlenie i efekty dźwiękowe stereo.

To jest sztuka kinetyczna w chwili obecnej możemy powiedzieć, że jest coraz częściej wykorzystywane do celów rekreacyjnych. Od dobie postępu naukowego i technicznego, który zamierza się zastanowić, już minął, i weszliśmy wiek technologii informatycznych, sieci społecznościowych i Internetu, musimy nowy kierunek, który wyrażania obecną generację zasadę myślenia. Niemniej Kineticism dzieła wielkich mistrzów były znane w wąskim przedziale i są popularne w szerszej. Każdy może dowiedzieć się więcej na temat telefonów oraz elegancką konstrukcji Soto, a wcielenie systemów szofer skalę – Wszystkie te rzeczy nie zostały stworzone tylko w celu przyciągnięcia uwagi, ale było lustro pokolenia.