Rozdrobnienie feudalne – która określa stadium rozwoju europejskiej

Rozdrobnienie feudalne – osłabienie centralnej władzy państwowej, przy jednoczesnym wzmocnieniu peryferyjnych regionach kraju. Termin ten stosuje się wyłącznie do średniowiecznej Europy z jej egzystencji gospodarki i systemu stosunków wasali. Feudalny rozdrobnienie wytworzono wzrostem Członkowie dynastii, w tym samym czasie roszczenia do tronu. Wraz z tym czynnikiem, względna słabość militarna średniowiecznych królów przed siłami własnych wasali doprowadziły do tego, że zanim rozległy stan zaczął się rozbić na wiele księstw, księstwa i inne samorządną dziedziczenie. Fragmentacja był, oczywiście, jest generowany przez obiektywną ewolucji rozwoju gospodarczego i społecznego Europy, jednak uwarunkowane moment początku feudalnego rozdrobnienia nazywane 843 roku, kiedy trzej wnukowie Karla Velikogo podpisał traktat z Verdun, który podzielił kraj na trzy części. To właśnie z tych skrawków imperium Karola Wielkiego urodzonych później, Francji i Niemiec. Koniec tego okresu w historii Europy należą do XVI wieku, era wzmocnienia władzy królewskiej – absolutyzm. Chociaż te same ziemie niemieckie udało się zjednoczyć w jednym państwie tylko w 1871 roku. A potem, oprócz etnicznie niemieckiej Liechtensteinie, Austrii i Szwajcarii.

Feudalny fragmentacja Rus

tendencja europejska X-XVI wieku, nie oszczędził i księstwo krajowy. W tym samym czasie, rozdrobnienie feudalne średniowiecznego państwa rosyjskiego miał kilka cech, które odróżniają go od charakteru zachodniego wariantu. Pierwszy dzwonek dla integralności dezintegracji państwa stała się już po śmierci księcia Światosław w 972, po którym jego synowie pierwszy zaczął bratobójczej wojny o tron w Kijowie. Ostatnim władcą zjednoczonej Rusi jest uważany za syna Vladimira Monomaha książę Mścisław Władimirowicz, który zmarł w 1132 roku. Po jego śmierci państwo zostało podzielone na końcu lenna spadkobierców i nigdy nie zbuntowali się w ich oryginalnej postaci.

Oczywiście, Błędem byłoby mówić o jednym stadium rozpadu Kijów mienia. Rozdrobnienie feudalne w Rosji, podobnie jak w Europie, był wynikiem obiektywnych procesów wzmacniania lokalnych bojarów ziemi. Wystarczająca siła i ma rozległe zasoby bojarzy stał się bardziej opłaca się utrzymywać swoje własne książę, opierając się na nich i za ich interesy, zamiast pozostać lojalny wobec Kijowa. Pozwoliło to młodsi synowie, bracia, bratankowie i inni krewni księcia sprzeciwiać centralizacji.

Jeśli chodzi o cechy narodowej dezintegracji, leży przede wszystkim w tak zwanym systemie lestvicheskoy przez który po śmierci władcy tron przeszedł do swojego młodszego brata, a nie do najstarszego syna, jak to było w Europie Zachodniej (Prawo Salickie). To jednak było przyczyną stwardnienia konfliktu bratobójczej między synów i siostrzeńców rosyjskiej dynastii XIII-XVI wieku. ziemia rosyjska w okresie feudalnym zaczął być duża liczba niezależnych księstw. Bunt lokalny rodzin szlacheckich i sądów książęcych dał Rosji powstanie Republiki Nowogrodu, powstaniem Wołynia i Galicji Vladimir-Suzdal księstwem, tworzenia i wzrostu Moskwie. Było książęta Moskwy i zniesienie rozdrobnienia feudalnego i stworzył rosyjski królestwo.