Realizm – połączenie osobowości i typowości

Realizm – to sposób artystyczny, w którym artyści i pisarze starają się przedstawiać rzeczywistość wiernie, obiektywnie, w której znajdują się liczne manifestacje.

Główne cechy, które charakteryzują realizmu – jest historyzm, analiza społeczna interakcja z typowymi postaciami z typowych okolicznościach, samorozwoju i samo-ruchowych działań postaci, pragnienie, aby odtworzyć jedność świata jako trudny i sprzecznej całości. Te same zasady powinny być sztuką realizmu.

realizm bohater

Jedną z głównych cech każdej metody artystycznego – typ bohatera. Realizm – specjalny związek z charakterem i świat wokół niego.

Z jednej strony, realizm bohatera – suwerennym wyjątkowa osobowość. To odzwierciedla wpływ dziedzictwo humanizmu i romantyzmu: nie zwraca się uwagę na to, jak dobrą osobą, i że jest wyjątkowy, jest to głęboko własnej tożsamości. Ponieważ ta postać nie może być identyczny autora lub czytelnika. Człowiek widzi to realizmu – to nie jest „alter ego” pisarza, podobnie jak romantycy, czy kompleks niektórych funkcji, ale ktoś zupełnie inny. On nie pasuje do światopoglądu autora. Pisarz bada jego. Tak często bohaterem w historii nie zachowuje się jak pierwotnie planowano przez autora.

Życie w swojej logice innej osobie, buduje swój własny los.

Z drugiej strony, ten unikalny charakter nie mogą zostać oddzielone od wielu relacji z innymi postaciami. Oni tworzą jedność. Jedna postać nie może być bezpośrednio licznik do drugiego, jak w literaturze romantycznej. Rzeczywistość przedstawiana i obiektywnie, a jako sposób świadomości. Człowiek w realizmu istnieje w rzeczywistości, a jednocześnie – w zakresie ich rozumienia rzeczywistości. Na przykład, weźmy krajobraz za oknem, który jest podany w produkcie. Jest to zarówno obraz z natury, a jednocześnie – ludzka relacja, pole świadomości, a nie czystą rzeczywistością. To samo odnosi się do rzeczy, miejsca i tak dalej. Hero jest wpisany w świecie, w jego kontekście – kulturowe, społeczne, polityczne. Realizm znacznie komplikuje obraz człowieka.

Pozycja autora w literaturze realizmu

Działalność artystyczna z realizmem – aktywność poznawczą, ale mające na świecie bohaterów. Dlatego pisarz staje współczesny historyk, rekonstruując jego wewnętrznej stronie, jak również przyczyn wydarzeń. W literaturze klasycznej lub romantyczny dramat jednostki mogą być oceniane z punktu widzenia jego pozytywności, patrz sprzeciw „dobrego” charakteru i „zły” z otaczającego go świata. Zdecydowano się opisać charakter, czyli coś, czego nie rozumiesz w obiektywnej rzeczywistości, ale potem dostaje pewne doświadczenie. Realizm sensowny całego wyrobu jednoczy świat bohatera: otoczenie stał się nowym wcieleniem wartości, która początkowo ma charakter. Same wartości te są korygowane w trakcie perypetii. Autor w tym przypadku jest bez pracy, ponad nim, ale jego zadanie – pokonać własną podmiotowość. Czytelnik przechodzi pewne doświadczenie, którego nie można przeżyć bez czytania książki.