720 Shares 8650 views

zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne.

W dzisiejszym świecie, z jej szybkim zmienności i dostępności dużej ilości informacji, ciało ludzkie nie zawsze jest w stanie być psychicznie normalne. W rezultacie, istnieją przypadki nieodpowiedniej oceny zdarzeń, depresji i innych zaburzeń psychicznych i jego zaburzeń.

Jednym z wariantów zaburzeń psychicznych jest zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. To zaburzenie psychiczne objawia się obsesyjne myśli i działania. Absessii – to obsesyjne myśli i działania wynikające z ich wpływem pozostaje nic innego jak kompulsji. Obrazy, pomysły i chęć, w formie powtarzających się wzorów w głowie wiele razy.

Takie obsesje mimo to (jak gdyby nie opór pacjenta) prowadzi do odpowiedzi – akcja (kompulsji).

Skąd wiesz, kiedy kolej działania do kompulsji? Ta akcja, przeprowadzona jako stereotypu, które nie posiadają w swoim rdzeniu ładunku semantycznego. Nawet sam pacjent często wyznacza ich bezsens, albo próbuje argumentować, że działania te zapobiegają lub powodują żadnych wydarzeń. Obiektywnie, to jest oczywiste, że działania te mają związek bieżących wydarzeń imeyut.Chasto nie jest zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnych przejawia się w formie rytuału.

Często w tego typu zaburzenia psychiczne obserwowane zmiany w autonomicznym układzie nerwowym, rozwijając w ten sposób poczucie ciężkości i niepokój w duszy bez wyraźnego powodu. Czasami zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne towarzyszą zaburzenia depresyjne. Związek ten charakteryzuje się bezpośrednio proporcjonalny związek, to jest większy, tym silniejszy jest przejawem sekundę.

Ogólnie, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne można podzielić na kilka opcji, w zależności od częstości występowania działań obsesyjnych (kompulsji) lub natrętne myśli (obsesje).

W oddzielnej grupie przydzielono mieszanych form, w których zachowania kompulsywne i obsesyjne myśli rzeczywiście pojawiają się w równym stopniu.

Zaburzenie to występuje najczęściej w wyniku oddziaływania różnych czynników psychogennych. Zatem wysokie poziomy lęk, pobudzenia lub agresji prowadzi do powstania choroby.

Przykłady działań kompulsywnych może być: obsesyjne wątpliwości, obsesyjne lęki (jeśli drzwi czy żelazo i inne off, gdy światło jest wyłączone, zamknięte) (które prowadzą do osoby, boi się wychodzić z domu, jeździć windą, itd.).

Do takich zaburzeń psychicznych, takich jak zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, leczenie jest nie tylko w stosowaniu leków, ale także w prowadzeniu psychoanalizy, aw ciężkich przypadkach – leczenie elektrowstrząsami.

Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsywne obejmuje stosowanie leków z grupy leków przeciwdepresyjnych i leków przeciwpadaczkowych (takie jak karbamazepina).

Uprzednio stosowanych leków innych grup po wprowadzeniu pojęcia „medycyny opartej na dowodach” okazał się nieskuteczny w leczeniu tego typu patologii. W rezultacie stosowanie tych leków może być uznane za niepraktyczne. Najlepszy wynik podany wyżej pokazał dwie grupy leków – leki przeciwpadaczkowe i przeciwdepresyjne. Ten ostatni zresztą to rodzaj profilaktyki stanów depresyjnych.

W związku z tym zaburzeniem psychicznym jest bardzo częstym schorzeniem, o różnym stopniu nasilenia obsesji i kompulsji. Leczenie tego typu choroby psychicznej we wczesnych etapach daje nadzieję na korzystny wynik, ale w przypadku długotrwałego braku leczenia ewentualnego pogorszenia stanu psychicznego i rozwoju stanu depresyjnego, leczenie jest nieco bardziej trudne i długotrwałe.