Granica Azji i Europy: historia nauki i aspekt kulturowy i historyczny

Kwestia, w której granica między Azją i Europą przechodzi, jest interesująca dla naukowców od ponad stulecia. Powodem tego są nie tylko ciągłe aktualizowanie informacji na temat flory, fauny i struktury geologicznej naszego kontynentu, ale także pewnego aspektu politycznego i społeczno-ekonomicznego.

Kluczową rolę w pojęciu "granicy Azji i Europy" odgrywają Góry Ural, a także prace naukowe z XVII i XVIII wieku. Jak wiadomo, aż do aktywnego rozwoju wschodnich terenów, Urały uważano za główną granicę między Rosją a łukiem syberyjskim. Nawet wtedy mieszkańcy i koloniści odnotowali znaczną różnicę w życiu roślinnym i zwierzęcym obserwowanym na różnych stokach tego pasma górskiego.

Granica Europy i Azji na mapie z połowy XVIII wieku, sporządzona we Francji, dzieli te dwie części świata, chociaż podział między nimi jest dość konwencjonalny i ma mniej polityczny niż polityczny i kulturowy charakter. Pierwszy traktat naukowy w tej kwestii można uznać za pracę szwedzkiego badacza Philipa Stratelberga, opublikowanego w 1730 roku. W tym traktacie ponad dwadzieścia stron poświęcono temu, że są to Ural, które są miejscem, w którym przebiega granica Azji i Europy.

Prawie równocześnie z pracą Szweda w Rosji opublikowano badanie VN. Tatiszczewa, która przez długi czas uczestniczyła w tworzeniu zakładów górniczych, wykazała duże zainteresowanie geograficznym opisem regionu Uralu. Według niego udało mu się udowodnić Stratenbergowi, że leży w regionie Gór Ural, że leży między nimi Europa Zachodnia i Azja. Od tej chwili ten przepis praktycznie przekształcił się w aksjomat.

Granica między Europą a Azją na mapie jest bardzo ciekawa. W północnej części tej części dorzecza jest całkowicie nałożona na granice Republiki Komi, dzielnic Yamalo-Nenets i Khanty-Mansiysk. Dowodem tego jest fakt, że wszystkie rzeki na zachód od tej linii przepływają do Wołgi, a na wschód do Ob.

Następnie granica Azji i Europy przebiega pomiędzy regionami Perm i Sverdlovsk, penetrując ten ostatni po stacji kolejowej "Asian". Później przełom wodny dotrze do Góry Berezowej, skręcając w kierunku Ekaterinburga. W ten sposób wprowadzono dwa pamiętne znaki – na starych i nowych drogach moskiewskich, które symbolizują ten przełom, ale żaden z nich nie jest dokładnie na granicy.

Tak więc stary filar znajduje się nieco na południe. Chodzi o to, że skazani, którzy byli zmuszeni do pracy na Syberii, żegnali się z Rosją i chętnie wzięli do siebie ich rodzinną ziemię. To samo miejsce uważano za przełomowe i odwiedzone przez niego w roku 1737 przyszły cesarz Aleksander II. Nowy znak, ustanowiony w 2004 r. Przez firmę "Kapitał Uralu", również nie pokrywa się z granicą geograficzną. Ale tutaj przyczyna jest bardziej prozaiczna: to miejsce jest bardziej dogodne pod względem przyciągania turystów i rozwijania niezbędnej infrastruktury tutaj.