Jak u ludzi ZSRR zwanych ruch VSSO i że takiego zespołu budowlanego

W Związku Radzieckim nie było bezrobocie. Nastąpiła kompletna kontrast do tego nieszczęsnego zjawiska – stały niedobór siły roboczej. Szczególnie dotkliwy problemem dla kraju po XX Zjeździe KPZR, zidentyfikować niektóre z liberalizacji public relations. Znacznie zmniejszyć Pracy więźniów Gułagu armii, chłopi byli w stanie, aczkolwiek ograniczone, aby uniknąć melancholia losy życia SERF-rolnika. Niemniej jednak, potrzeba budowniczych pozostała wysoka. Jest to szczególnie odczuwalne w latach pięćdziesiątych, w trakcie rozwoju ziem dziewiczych, odłogi w Kazachstanie. To było wtedy, że ruch VSSO, inspirowana jak inne zjawiska masowego, partia komunistyczna, moc tylko rządzący w Związku Radzieckim.

Pierwszy stroyotryadovtsy gleba virgin

Idź do dziewiczych ziem myśliwych były skąpe. Pierwsza fala imigrantów składał się z dwóch nierównych części, romantycy i entuzjaści (te stanowiły mniejszość) i tych, którzy są kuszeni, aby podnieść, był w bardzo trudnej sytuacji dla różnych okoliczności życiowych. Innymi słowy, były liczniejsze druga kategoria tych, którzy mieli nic do stracenia, w tym osób z rejestrów karnych. Po nagim stepie, bez schronienia i zaopatrzenia, miłośników przygód i podobnie zaczął zrozumieć złożoność sytuacji, wielu próbowało wrócić, ale nie jest w stanie wszystko. Wtedy partia wydała apel do studentów i Komunistycznego Związku Młodzieży, jak zwykle, powiedział: „nie!” Pierwsza załoga budowy, zarówno u ludzi ZSRR zwanych ruch VSSO, udał się do dziewiczych terenów w 1959 roku i składała się z uczniów MSU. 339 studentów w okresie letnim wzniesiono w północnym Kazachstanie, umieścić linki więźniów politycznych, 12 domów, rabbitry i parę domów kurczaka. Te skromne osiągnięcia mają więcej propagandy niż praktyczne znaczenie. Jednak bez udziału jakiejkolwiek wykwalifikowanych konstruktorów i znacznych wydatków na transport, wyżywienie i zakwaterowanie młodzieży, budowa tych obiektów byłoby niemożliwe. O ile zarobił każdy z nich, i czy ten pomysł był przynajmniej samonośna, historia milczy.

Próby przyciągnięcia młodych studentów siły roboczej były wcześniej i później. Począwszy od pierwszego pięcioletniego zarządzania partii uważa, że letnie wakacje , studenci nie muszą spędzić w bezczynności. Podczas „dojrzały socjalizm” tradycja kontynuowana etatów do spadku pracy sponsorowany gospodarstwach rolnych. W tym przypadku większość budowy prowadzone przez członków Komsomołu zadań nie związanych. W związku z tym, że przez 1983 dojrzewa konieczność zmiany nazwy, jak w ZSRR, ludzie zwany ruch VSSO kontynuować zespołu budowlanego. Teraz ich wyznaczony krótszy skrót SB (czyli jednostek student), tym samym rozszerzając zakres ich zastosowania. Studenci stosowane w zakładach przemysłowych z trudnościami, w tym sezonie, w sile roboczej. Zazwyczaj te instalacje i zakłady pracy były ciężkie, wysokie standardy, a płatność jest bardzo skromny.

struktura organizacyjna

YCL od momentu jej powstania, był wiernym pomocnikiem Partii Komunistycznej. Podobnie jak w przypadku Komitetu, stanowi podstawową zasadę organizacji stał centralizm demokratyczny. Przekazuje i zespoły potomstwo Komsomołu budowlanych, jak w ZSRR, ludzie zwany ruch VSSO. Strukturalnie wszystkie jednostki kontrolowane przez centralny pracuje w siedzibie CC YCL. Każda pojedyncza jednostka (oddział), składający się z trzydziestu czy czterdziestu ludzi, przestrzegać odpowiedniego komitetu Komsomołu powiat funkcjonariusza. Zarządzać dowódcę i komisarza. Pierwsze dotyczy ogólnych zagadnień zarządzania, drugi reguluje ideologiczną stronę. Były też inne pozycje niezbędne do prawidłowego działania urządzenia, takie jak księgowego lub kucharza. Top dowódcy, wybrane całym rozległym kraju, udział w regularnych spotkaniach organizowanych.

Rozkwit ruchów stroyotryadovskogo

Ruch VSSO w ZSRR osiągnął najwyższy szczyt w późnych latach sześćdziesiątych – siedemdziesiątych. Życie studenckie często była słaba. Stypendium było 40 rubli (Enhanced – 50) i mieszka w schronisku „zamiejscowy” zostali zmuszeni do poszukiwania dodatkowych zarobków, zwłaszcza jeśli rodzice nie mogli pomóc. Zespoły budowlanych mogli zaopatrzyć się na lato gotówką, czasami znaczące. Ich geografia była ogromna, aw niektórych przypadkach wypłacane zasiłki, północnej lub oddalenia. Zarobić w czasie wakacji – zwyczajowo dla studentów w każdym kraju, ale nigdzie nie otrzymała takiego zakresu organizacyjnego, zarówno w ZSRR. Ludzie nazywali ruch VSSO studotryadami, zespoły budowlane, a czasem shabashniki, ale to nie miało znaczenia. Dopóki Głównym bodźcem była otnostitelno wysoką płacę, to ewoluowała, a liczba uczniów, którzy biorą w nim udział wzrósł. Już w 1970 roku przekroczyła liczbę 300.000 w ciągu pięciu lat podwoiła się i przekroczyła 800 tysięcy w 1980 roku. Następnie spadek.

spadać VSSO

Dopóki konstrukcji załoga miała pewien wybór obiektów, na których mieli ciężko pracować, poszło dość dobrze. Ale przez 1983 kierownictwo partii sobie sprawę, że tak duża w wieku produkcyjnym „waga” może być wykorzystywane bardziej efektywnie, co przekłada się na język ekonomicznej wyrażonej przez prostego wzoru „płacić mniej, więcej pracować, a nie tam, gdzie chcą, i powiedzieć gdzie.” Liczba osób chętnych do pracy w takich warunkach spadła, a to z kolei udał się do środków administracyjnych, w tym groźby wydalenia z uczelni w przypadku odmowy pracy latem w zespole budowlanym.

I jeszcze …

Jednak ci, którzy są obecnie 50-60 lat pamiętał dobre słowo ekipę budowlaną. Młodzież, nie wiedząc nawet, jak VSSO zwany ruch, i jak te znaki są odszyfrowaniu trudno jest zrozumieć radość ustawionych wzdłuż wszystkich gatunków obory, uczucia niezależności i szczęścia, aby przezwyciężyć trudności, a było ich wiele. Komary gryzą, warunki życia często pozostawiają wiele do życzenia, i odwiedził dieta to taka, która nie Cooking Mama, ale to nie miało znaczenia. Piosenki przy ognisku, nie zawsze są tymi, które składają Pakhmutova o „wściekłym zespołu budowlanego”, pieczony ziemniak, pierwsze miłości i magiczne poczucie wolności, wspieranej przez delikatny crunch własne zarobione pieniądze w kieszeni – to, co przychodzi na myśl ówczesnego stroyotryadovtsam, a teraz całkiem szacunku wujków i ciocie. Takie nostalgia można życzyć i obecne dwudziestu lat.