Kataloński język – charakterystyka. Gdzie mówią po katalońsku

Kataloński należący do oksitano-Romance podgrupę indoeuropejskiej rodziny. Jest to stan, w Księstwie Andory. Całkowita liczba osób mówiących po katalońsku, wynosi około 11 milionów. Najczęściej ten język można usłyszeć na terytorium Wspólnot Autonomicznych w Hiszpanii (Baleary i Valencia), Włochy (Alghero, które znajduje się na wyspie Sardynia) i Francji (Pireneje Wschodnie).

Informacje ogólne i krótki opis

W XVIII wieku miał wiele katalońskiej nazwy w związku z tym, co zostało wykorzystane w różnych obszarach. Do dnia dzisiejszego zachowały się dwa kolejne terminy oznaczające tego języka – Catalano-Walencja-Balearów (używany głównie w literaturze naukowej) oraz Walencji. Ta ostatnia opcja jest używana tylko narody, które żyją w wspólnocie autonomicznej Walencja (część Hiszpanii). Istnieje również rzadki tytuł „Mallorquina”, który jest używany w nieformalnych okazjach (Baleary, Królestwo Majorki).

Kataloński wziął porządny szóste miejsce w grupie Romance od liczby głośników (nie mniej niż 11,6 mln osób). To przed hiszpańskim, włoskim, francuskim, portugalskim i rumuńskim. Kataloński jest na 14. miejscu w Unii Europejskiej według czystości użycia w mowie potocznej.

Służy do pisania dostosowany łacinę, na przykład kombinacje liter -ny-, -l ∙ l, -ig, które nie występują nigdzie indziej. Charakterystycznymi cechami języka związanego z fonetyki i gramatyki, o liczbie samogłosek (w grupie Romans siedmiu, ośmiu – w języku katalońskim) oraz w zastosowaniu specjalnym artykule przed nazwami.

W styczniu 2009 roku, rekord na najdłuższy monolog na świecie (124 godzin ciągłej mowy) został zainstalowany. Najczęściej wymawiane w języku katalońskim. rekord autor był perpinyanets Lewisa Kulet.

Historia powstania i rozwoju

Uważa się, że język kataloński zaczęły nabierać kształtu z powrotem w X wieku jako najwcześniejszych zabytków z wykorzystaniem „organ nauczanie” dialekt, które zostały uznane za wcześniejszą datę od tego wieku. Powstał on w oparciu o Łacina ludowa w północnej części Półwyspu Iberyjskiego. W późnym średniowieczu uznano prestiżową katalońsku i często używane w literaturze (więc wolę pisać w Occitan), filozofii, a nawet nauki.

Od XIII wieku, dialekt stopniowo umacnia swoją pozycję, aby stać się niezależnym język. Choć Ramon Lully z wykorzystaniem kataloński stworzył prace nad teologicznych, filozoficznych i artystycznych motywów. Prawdziwie złoty wiek dla języka stała XV wieku. Najbardziej wytrawny i jasne mistrz, który jest jednym z pierwszych do korzystania z tego języka w poezji, stała Auzias Mark. Wyższość prozą, oczywiście, należy do powieści „Biała Tyrant” i „Curia i Guelph,” z których autor był Zhuanot Martorell.

Na początku XIX wieku, język kataloński stracił swój dawny blask. Powodem tego była elita społeczna i polityczna, która zaczęła aktywnie korzystać z kastylijskim (starożytna nazwa hiszpańskim). Ze względu na zwykłych ludzi i duchownych, w dalszym ciągu korzystać z katalońskiej w ich codziennym życiu, język nie staje się martwa.

Po wojnie domowej w latach 1936-1939. i zwycięstwo Franco zabroniono używania w dialekcie języka mówionego i pisanego. W Hiszpanii, w tym czasie nie było nawet prawo, zgodnie z którym osoba korzystająca katalońsku, poddany karze karnej. Pojawienie się demokracji w kraju doprowadziły do autonomizacji niektórych regionach, tak aby ponownie stał się język państwowy.

pisownia

Kataloński System zapisu używa alfabetu łacińskiego ze znakami diakrytycznymi. Wśród cech tego czaru jest rozdzielona w następujący sposób:

• używać Interpoint od dwukrotnie litera L Intel • ligent – Clever;
• użycie kombinacji -ig-, co wskazuje akustycznego [ʧ] W takich słów jak Maig Faig, itp.;
• użyć litery T, który wyznacza kolejny rozszerzony spółgłoskę TL TLL, TN i TM: setmana – tydzień, bitllet – biletów;
• tz sprzęgło, TS, TJ TG wykorzystywane do wyznaczenia afrykaty.

Charakterystycznymi cechami samogłosek

Jedną z cech tego typu dźwięków – tego zaniku samogłosek na końcu wyrazów pochodzenia łacińskiego, z wyjątkiem litery s. Ta cecha wyróżnia się przede wszystkim języka katalońskiego Italo-rzymskiej i Zachodniej Iberyjskiego podgrupy. Język tych podrodzin zachowują wszelkie końcowe samogłoski. Kataloński i Occitan udostępnić szereg jednosylabowych słów i licznych dwugłosek. Różnica między tymi dwoma językami jest redukcja dyftong AU otworzyć dźwięk O.

Kataloński różni się od hiszpańskiej wymowie zachowania otwartych krótki zestresowanych samogłosek pochodzenia łacińskiego i o E. -ACT kombinacja liter w środku wyrazów ulega redukcji i zamienia się -Et. Ta cecha jest wspólna dla języka katalońskiego i Zachodnich Romans (Occitan i Langwedocja dialektu).

Funkcje spółgłosek

Ten typ dźwięku charakteryzuje się przejściem głuchego -T-C, -P dzwonienie w D-, -G-, -b. Funkcja ta łączy się z Kataloński romańskiego zachodu podrodziny. C. Gallo-romański grupa językowa, która łączy konserwujące FL początkowe dźwięki, PL, CL, zmiana bezdźwięczne odpowiadającego mu wyraził jeśli następny wyraz zaczyna się dźwięczną lub samogłoskę. Proces spadek interwokaliczny -N, który jest jak wulgarny łacińskiego i wspaniałe spółgłoski połączeniu z CATALÁN and occitan dialekt langwedocki.

• Rozważmy oryginalnych elementów, które nie występują w językach romańskich:
• Łacińska spółgłoska dźwięk staje -D -u;
• Koniec -TIS wchodzi -u (tylko do drugiej osoby mnoga);
• Łacińska skończona kombinacja dźwięków C + E, I → -u (ok. Crucem → creu).

gatunek

W różnych okresach na terenie tych regionów, gdzie ludzie mówią po katalońsku, pod jego wpływem, istnieją różne dialekty. Rozważmy najważniejsze, jak również miejsce występowania:

• język sycylijski w południowych Włoszech;
• patuet dialekt, który dopiero w drugiej połowie ubiegłego wieku rozmawiał imigrantów, a później – ich potomków z południa Valencia, Minorka. Jeśli chodzi o język, stało się podstawą słów arabskich i francuskich;

• tworzenie dialektem panotcho (wspólnota autonomiczna Murcia) jest pod wpływem katalońsku. Kraj pochodzenia – Hiszpania;
• język sycylijski, południowe Włochy;
• dialekt churros, hiszpańskojęzycznych obszary na terytorium Wspólnoty Autonomicznej Walencji;
• Język neapolitański, kraj – Włochy.