wtórny niedobór odporności

Wtórny niedobór odporności – naruszenie układu odpornościowego, która rozwija się w okresie poporodowym. Może również wystąpić u dorosłych.

Istnieją trzy rodzaje wtórnych niedoborów odporności: wywołanej nabyte, spontaniczne.

Jednym godnym uwagi przykładem jest nabyta forma AIDS. Osłabiona odporność, w tym przypadku, ze względu na efekt ludzkim wirusem niedoboru odporności.

Forma indukowane zachodzi pod wpływem konkretnych przyczyn, które prowadzą do jego wystąpieniu. Obejmują one promieniowanie rentgenowskie, kortykosteroidy, leczenie cytostatyczne, chirurgii, uraz, zaburzenia odporności, która rozwija się na wtórne choroby podstawowej (nerek, choroby wątroby, cukrzycy, raka).

Jeśli nie ma wyraźnego powodu, że powoduje naruszenie reaktywności wtórny niedobór odporności nazywa spontaniczna. Klinicznie objawia się często nawracających chorób zakaźnych charakter zapalny w urządzeniu oskrzelowo-płucnych, zatok obocznych nosa, układu moczowo-płciowego, układu pokarmowego, oczu, skóry, tkanek miękkich, które są powodowane przez patogeny oportunistyczne. W związku z tym, trwały, przewlekłe stany zapalne, nawracającymi często z różnych lokalizacji u dorosłych określić objawy kliniczne wtórne stany niedoboru odpornościowego.

Dominującą formą danych państwowego jest spontaniczne. Pierwotne niedobory odporności charakteryzuje wtórny, że jest on oparty na wrodzonych zaburzeń układu odpornościowego.

Gdy choroba jest działanie wszystkich urządzeń systemowych zakłócony: T, komórki B, do fagocytozy uzupełniają. W celu zidentyfikowania pacjentów z takimi wadami nie są podzielone na trzy grupy:

– wyraził odrzucenie odporności, które są połączone ze zmianą parametrów;

– istnieją tylko objawy niedoboru immunologicznego, że nie towarzyszą zmiany jego parametrów;

– Są zmiany w parametrach, które nie towarzyszą objawy niedoboru immunologicznego.

Wtórnym niedoborem odporności wykryty przy pomocy testów laboratoryjnych: określenie statusu immunologicznego (liczba leukocytów bada, subpopulacji limfocytów B i T, poziomy immunoglobulin M, G, A, fagocytozę). Dodatkowe sposoby obejmują identyfikację chorób współistniejących i ich dalszej obróbki. Jak określono za pomocą niespecyficznych wskaźników ostrej fazy, stanu interferonu. Diagnostyka jest istotnym czynnikiem diagnostycznym dokładnie ten sam, który identyfikuje ten stan. Dopiero po wszystkich testach diagnostycznych jest przypisany konkretnej terapii farmakologicznej, która pomaga zapobiegać rozwojowi takich chorób jak wtórnym niedoborem odporności.

Leczenie tej choroby jest wykonywana zgodnie z jej wagą i chorób współistniejących.

W zmianach chorobowych komórki należące do kompleksu monocytów i makrofagów polioksidony, likopid, molgramostym, filgramostim, kożuszka stosowane.

Wady odporności komórkowej wymaga polioksidonija, taktivina, tamopina, imunofana, timogena, timolina, myelopid.

Leczenie substytucyjne jest zalecany w zaburzeniach humoralnej. Zastosuj Sandoglobulin, Octagam, Intraglobin, immunoglobulinę biaven, Pentaglobin.

Wtórny niedobór odporności w trakcie leczenia szpitalnego utwardzony po 20-30 dniach. W przyszłości, pacjenci powinni być postrzegane przez lekarza-immunolog i specjalistów z poważnych chorób. Podczas zaostrzenia choroby wymaga ponownej obróbce, podczas którego stosuje się powyższe preparaty.